Gemiste kans
Nooit geweten dat ik zo dicht tegen het staatssecretarisschap aanzat. Ook ik ben parttimer, maatschappelijk en cultureel actief en vrouw. Alleen behoor ik niet tot de kennissenkring van Ferry Hoogendijk. En ik maar denken dat dat een pré was.

RSI

Alwéér rotte kiwi's gekocht

Blij nieuws

De Nederlandse kinderen zijn niet de slimste van de wereld. Het kan nóg slimmer: zo weten meer Vlaamse dan Nederlandse kinderen hoe je pensioen schrijft. Dat is toch geen reden om ontredderd te zijn? De Belgen wonen vlakbij, met onze vragen kunnen we altijd bij ze terecht en ze kunnen ook nog fantástisch voetballen.
Nee, dan Chinese kinderen, echte computercracks, dat is natuurlijk ook niet goed.

Quiz

Spanje - Ierland werd gisteren gefloten door
a. De zanger van Bucks Fizz
b. De zanger van Guys 'n Dolls
c. Stan Valckx
d. Anders

Vraag

Heeft Sven Goran Eriksson niet ooit in een televisieserie genaamd Alf gespeeld?

Het beste van het wk, aflevering 1: De Voornamen

1. Clever
2. Macbeth
3. Julio Cesar
4. Mbo
5. Ulisis

Leuke dingen voor weinig geld

1. raket
2. klussen bij vrienden (Alice haar bijdrage)
3. weblog
4. proefabonnement
5. een paard aaien

Voetbal voetbal voetbal,
meer is er toch niet? Alice vroeg mij welke gebeurtenis ik zou terugdraaien als ik die macht had: de moord op Fortuyn of de uitschakeling van Oranje. Dat laatste, zei ik en ik vrees dat ik het meende. Er is geen hoop voor mij, ik ben verrot. Anderzijds (na zo'n schokkende verklaring moet er wel een anderzijds komen) was Fortuyn nooit vermoord als Nederland zich had gekwalificeerd. Dan had dit land in de lift gezeten, niks economische stilstand, economische boost. Het consumentenvertrouwen zou groter dan ooit tevoren zijn geweest, enorme breedbeeldbuizen zouden worden aangeschaft, extra tv-tjes voor op het werk, reizen naar het verre oosten. De ene oranjehit na de andere zou uit de radio knallen en niemand zou het hebben over de puinhopen van paars.
Alice, mijn betere ik, zou de moord op Fortuyn ongedaan maken.

En er zijn er nog zo veel meer, maar nu zal ik ermee ophouden of er zelf één maken. Ik zit hier tenslotte de hele ochtend, elke ochtend.

Ik had niet blijer kunnen zijn met het resultaat.
Ik hoop voor je dat jij ook een garage bent!

We noemen het een werkdag
De parttimer maakt zich op voor het einde van de werkdag. Nog 8 minuten volgens de telefoon, 7 volgens de pc. Vanmiddag gaat de parttimer lezen en koken voor de ouders van haar partner. Vanavond staat er een vriendenbezoek op het programma. De parttimer wenst iedereen die nog minstens vier uur moet werken veel sterkte toe.

Alweer zo'n leuke testjezelf
Ik wist niet dat ik zo'n negatief, diepzinnig persoon was. Ik moet wel toegeven dat ik nog nooit van staind gehoord heb. Hoe nu verder?


Hard rock and tatoos. You hate life; you hate your parents; you hate your family; you hate yourself; oh dear. You have problems with your girlfriends and drugs. You can play some awesome music, and everything you write has a really deep meaning along with some wicked sounds.

Wat ik later had moeten willen worden

Ik ben een parttimer. Een ontdekking van jewelste kun je wel zeggen. Nog nooit heb ik me zo bevrijd gevoeld als afgelopen week wanneer mensen mij vroegen wat voor werk ik doe. Parttime werk dus. Zijn wij niet ons hele leven bezig uit te vinden wat wij willen en wat wij zijn? Is het niet fantastisch om op je achtentwintigste zó ver gevorderd te zijn met die zoektocht? Als ik veel geld verdien met een fulltimebaan zou ik daar het liefste vrije tijd voor kopen. 5x8 is passé voor mij en 5x0 ook.

Geld doet leven

De tafel ligt vol met papier: afwijzingen, bankafschriften, dreigbrieven van het GAK etc. Ik doe mijn Administratie. Administratie doen betekent meestal geld verdienen, of liever gezegd geen geld verliezen. Op tijd je rekeningen betalen, je sollicitatieoverzicht in elkaar knutselen, draagkrachtmeting aanvragen, voorkomen kostbare bezoekjes van deurwaarders en andere narigheid.
Dat het water altijd naar de zee stroomt bewees mij het ww-infoboekje van het GAK. Nu ik een baan heb, ga ik meer verdienen dan ik aan uitkering ontving. Omdat ik slechts twintig uur in de week werk en ik een uitkering kreeg voor veertig uur, blijf ik een halve uitkering ontvangen, mits ik elke week een voldoe aan mijn sollicitatieplicht. Moet ik die 300 euro per maand laten schieten omdat ik vind dat ik ze niet verdien? Gebeurt er anders iets nuttigs mee? Ik kan het natuurlijk aan een zwerver geven, maar ja, ik sta zelf niet eens positief. Ieder ander zou ik adviseren te pakken wat hij pakken kan, maar met je eigen geweten spring je wat zorgvuldiger om. Als ik voor middernacht 8 goede redenen bedenk om de overheid(=ons allemaal) een poot uit te trekken, dan doe ik dat. Wie helpt?
bonnydroevee@hotmail.com

Het demoniseren van de demoniseerders is begonnen.

Aliesje en Bonny zijn ook in rouw

- Aliesje, hoe bevalt het leven in een bananenrepubliek?
- Ik mis een beetje de bijbehorende temperaturen.

Van Bedum tot Assen

Ooit, in een ver, werkloos verleden, heb ik een sollicitatiebrief naar de PTT gestuurd. Ik wilde postbode worden. Mijn sprankelende brief moet indruk hebben gemaakt, want ze boden mij al gauw een baan aan binnen hun organisatie die TPG bleek te heten. Ik kon postbode worden in Bedum (zie detailkaart Noord-Nederland). Na dit serieus en zorvuldig overwogen te hebben, besloot ik dat ze beter iemand uit Bedum konden vragen. Soms moet je jezelf in bescherming nemen.
Speciaal om mij een hak te zetten, heeft TPG besloten om alle postbodes te voorzien van op maat gemaakte schoenen. Een droom voor iedereen met twee schoenmaten. Voorts komen er een nieuwe, "felrode zomertenue's, die vanaf medio deze maand mogen worden gedragen". Vooral de afritsbare broek springt in het oog. Allemaal niet voor mij. Mijn lijfblad van het Noorden wist te melden dat een gemiddelde postbode per dag 25 tot 30 kilometer loopt. Dat is zes uur flink doorstappen. Ik snap dat de postbodes maatschoenen willen, maar daarom hoeven ze toch nog niet te liegen?

Die ozo boeiende Folkinge

Er zijn al twee dagen geen vogels meer gesignaleerd in onze tuin. Dat is toch ook wel weer zorgwekkend. Twee keer was er een wolkbreuk precies boven onze straat. Onze tuin leek wel een sawa. Ik denk dat de zaadjes nu te waterig zijn voor de mussen en ben dan ook bang dat er nooit gezond gras zal groeien.
- Dat zal wel meevallen, zei de man in de tweedehandsboekwinkel in de Folkingestraat. Hij was niet echt geïnteresseerd. Hij had misschien de indruk dat ik alleen maar kwam schuilen voor de regen en daar zou hij geen ongelijk in gehad hebben. Ik had nog nooit wat gekocht in die winkel. Ik weet ook niet waarom ik een praatje met hem begon.
Het gesprek begon al stroef. Hij keek naar de overdreven regenval en verzuchtte iets over de natheid daarvan.
- 't Is niet goed voor onze tuin, zei ik, "We hebben net graszaad gezaaid."
- Interessant, antwoordde hij ironisch.
Dat is toch niet aardig. Wat hij te berde bracht was nou ook niet fascinerend.
Het bleef zo lang regenen dat ik er zelfs een boek gekocht heb: Het sadistische universum van Hermans, echt waar. Het kostte € 12,50. De originele aankoopbon zat nog in het boek; in 1965 kostte het nog vijf gulden. Interessant hè.

Dat was gisteren. Vandaag was ik weer in de Folkingestraat, bij het Italiaanse winkeltje. Daar werken heel aardige mensen. Ik bestelde een bakje rode rucolapesto. De aardige mevrouw begon te scheppen en keek mij vragend aan.
- Het is niet snel te veel, zei ik.
- Ben je soms verslaafd?
Natuurlijk vroeg ze dat heel aardig en het is waar dat ik daar deze week al eerder ben geweest voor dezelfde bestelling, maar het is toch geen vraag die je graag gesteld krijgt. Ik heb lang niet zo'n zin meer in pesto.

Vanochtend werd ik gewekt door de fanfare. Dat zou ik elke dag wel willen. Kan dat geregeld worden?

De pakkans is nul

De situatie wordt onhoudbaar. De schutting zit vol met mussen, mezen en vlaamse gaaien, die rotbeesten. Als ik even mijn hielen licht, bestormen ze en masse het grasveld in wording. Zodra ik dat in de gaten heb, dender ik elegant naar buiten waarop ze razendsnel naar de schutting fladderen waar ik ze niet kan bereiken want dan moet ik over de zaadjes lopen. En dan zitten ze op een rijtje, mij uit te lachen. En nu is het nog slecht weer, wat als de zon gaat schijnen? Of maakt dat niet uit? Ik weet ook helemaal niks. En nu heb ik een baan, vanaf woensdag al. Moet ik die maar afzeggen? En wat als het grasveld dan alsnog mislukt? Ik kan toch beter gaan werken, dan heb ik in ieder geval geld om plaggen te kopen. Niet zo leuk als echt gras natuurlijk (nu praat ik Alice na, ik heb daar geen mening over, hoewel José zegt dat die plaggen op plastic zijn bevestigd, een flinke tegenvaller).

De ww is er! We kunnen weer een week lang pinnen.

Onomatopee van de week:
trictrac

Werk

We zien allemaal vogels in onze tuin die we normaal niet zien, vooral duiven. Onze merel is gans van slag. We hebben eersteklas graszaad gezaaid. Althans, Alice heeft dat gedaan. Ik heb de taak op mij genomen het groeiproces visueel te volgen. Kan deze activiteit goed combineren met die van vogelverschrikker en poezendoder.

De Sodderflos

Ik was bezig aan een fantastisch gedicht over Alies' flosobsessie, maar kon er geen eind aan breien. Eigenlijk had ik pas vier regels, maar niet zo maar vier:

De sodderflos lost er op flos
Draad van grote flodderklos
Gaat van je taktaktaktaktak
Knuisten vol in natte kinnebak

Goed ritme, goed onderwerp, maar geen einde. En zo komt het dat ik drie dagen niet gepost heb. Excuses (moet van Corry) aan alle mensen die hier gekeken hebben en niets nieuws hebben aangetroffen.

Onomatopee van de week:
pneu

En ook dit is weer een geweldig avontuur

Bij ons in de buurt zijn twee supermarkten: één normale met brede gangpaden en iets wat lijkt op een assortiment, en een Konmar met gangpaden waar de mensen elkaar niet kunnen passeren en een half assortiment. Wat je ook besluit te gaan eten, je moet altijd ook nog naar een andere winkel als je je boodschappen bij de Konmar doet. Ik ga daar nog eens verschrikkelijke schade aanrichten.
Nu heb ik nog geluk: ik woon precies tussen beide winkels in en hoef alleen maar naar de Konmar als ik toevallig naar de bloemist ernaast ga. Manon daarentegen woont op kruipafstand: "Ik moet wel naar de Konmar." En dat is toch wel heel zielig.
Gisteren moest ik naar de bloemist om een hyacint te kopen. Ik heb diepvriespizza gegeten, want het regende.

Stemwijzer

Het zat er natuurlijk dik in: als werkloze, hoogopgeleide, vrouwelijke, parttime vegetariër met tientallen negervrienden moet ik op Groenlinks stemmen. Ik had gehoopt dat er iets onverwachts uit zou komen, zoals D'66 of Christenunie. Het leven is zzzzzzzzo zzzzzzzzzaai. Altijd weer Groenlinkzzzzzzzzzzzzzzzz.

Alweer een crash zonder doden

Er wordt morgen twee kuub aarde bezorgd.
Ik moet een boompje uit de tuin halen dat we Jerommeke noemen omdat het van beneden smal is en van boven breed.
Ik denk niet dat we een tafeltennistafel kopen. We hebben wèl een nieuwe fietskar.
De zon schijnt alleen achter de wolken vandaag.
De computer crasht crasht crasht.
Geen baan
Geen bloed
Kom,

Dit welopgevoede Ierse meisje heeft elke dag pech. Of ze maakt iets héél erg naars mee. Ze háát haar leven. Ik moet er toch verschrikkelijk om lachen.
Sadhbh, is dat een Ierse naam?

Groningen, fietsstad

Overal kan ik wonen en ik woon in Groningen. Ik klaag niet, ik constateer.
Groningen is het centrum van de wereld en daarom komt over een paar weken de Giro door onze buurt. Gironingen, briljant. De mensen hier hebben het over giro, met een x-klank zoals fonetici zouden zeggen. De kerklaan heeft een prachtig nieuwe asfaltlaag, ideaal om op te rolschaatsen. Gelukkig heeft een aantal mensen daar tegen geprotesteerd: "De karakteristieke klinkers komen toch wel weer terug na de Xiro?"
Giornale del Nord, ti amo!

Een nieuwe taal kan er altijd wel bij: how to learn swedish in 1000 difficult lessons.

Onomatopee van de week:
Snoek

Welke Muppet ben jij?

Alice is Kermit, de bescheiden ster die alles moet regelen, zeg maar. Mijn resultaat mag er ook wezen.

	Yuoo ere-a zee Svedeesh Cheff! Yuoo ere-a a guud cuuk, thuoogh yuoo cun't speek Ingleesh fery vell. Bork Bork Bork!
Take the What Muppet Are You? Quiz!

Gisteren in het DAGBLAD VAN HET NOORDEN:

Passagier voorkomt busongeluk
Een inwoner van Zwartemeer heeft gisteren voorkomen dat een lijnbus van Arriva uit de bocht vloog. De man greep het stuur van de chauffeur, toen die plotseling onwel werd. In de bus zaten tien passagiers. De chauffeur reed dwars door de middenberm van de Statenweg de rijbaan voor tegemoetkomend verkeer op. De passagier bracht de bus tot stilstand ter hoogte van het Drenthecollgege. Daar kwam de buschauffeur weer bij kennis. De passagier die het stuur greep, bleek zelf overigens niet in het bezit te zijn van een rijbewijs.

Wie is die man, vroegen wij ons de hele dag af. Wat doet hij in het dagelijks leven, hoe kon hij, zonder rijbewijs(!), zo doortastend optreden. De krant van vandaag bracht godzijdank antwoord, wederom op de voorpagina. Nardus "ik wist niet eens waar de rem zat" Maatje (65) blijkt een ex-marinier te zijn en "op kritieke momenten, zoals in die bus, komt die discipline na meer dan veertig jaren gewoon weer boven". Bij het artikel staat een foto waarop Nardus Maartje "demonstreert hoe hij afgelopen dinsdag in Emmen de stuurloze Arrivabus tegen de stoeprand aanreed". Met verbeten gezicht en al. Wij wensen hem en zijn vrouw Truus een fijn verder leven.

En dan nu...

Mijn leven neemt een angstwekkende regelmaat aan:
11 uur: kopje koffie, daarna naar de wc.
Ik maak al lang niet meer de fout dat ik tijdens het koffiedrinken iemand ga bellen.

"Felisberto Hernández (Uruguay, 1902-1964) vécut triste et solitaire, donnant des récitals de piano dans des villes de province; il visita une fois Paris mais n'y fit sans doute la connaissance de personne."
(Felisberto Hernández (Uruguay, 1902-1964) leidde een treurig en teruggetrokken leven; hij gaf pianorecitals in provinciestadjes. Hij is één keer in Parijs geweest, maar heeft daar ongetwijfeld niemand leren kennen.)
Dat moet wel een groot schrijver zijn!

Ontoegeeflijk
We breiden de maakmegeklijst uit met de volgende uitspraken:

- Ik noem een...
- Ik, zei de gek
- Mijn persoontje.
- Wat is wijsheid?
- Ondanks het feit dat...
- Nieuwe uitdaging.

Welkom!

Hoe komen de mensen bij Bonny.

Ze tikken het volgende in:
Kanovaren+gelderland
Brief+na+sollicitatie+afwijzing
+ Weblog+blog+groningen
De+greune+weide
Handgemaakte+papier
+trui+wanten
Achterhoek+hotel

En google brengt ze keurig bij mij. Leuke mensen, denk ik. Voor meer informatie over deze onderwerpen kun je mailen naar bonnydroevee@hotmail.com.

Het aftellen is begonnen

Ja hoor, we zijn er in gestonken: we hebben een abonnement op het fonkelnieuwe Dagblad van het Noorden. We lezen ons een slag in de rondte, maar het is wel erg leuk zo'n regionale krant. We kunnen lezen waarom onze straat is opengebroken, dat we dit weekend gelijk hebben gespeeld en dat de dochter van Jan Kruis ook strips maakt.
- Dat laatste is oud nieuws, zegt Alice, dat wist ik al tien jaar.
Ik niet en zonder het Dagblad was ik het nooit te weten gekomen.

Onomatopee van de week:
schril

Het hele traject

Gisteravond constateerde ik dat mijn broek (pantalon, zegt Corry) rijp was voor de wasmand. Overal vlekken en luchtjes, dat kon niet missen. Met een tevreden gevoel ging ik naar bed: eindelijk is het een keer gelukt iets te volbrengen. Deze broek heeft het normale traject afgelegd: uit de was, in de kast, aan mijn benen totdat hij vies is, in de was. Maar hoe vaak gaat het niet anders en maak ik na weken van wasverwaarlozing een willekeurige scheiding tussen wat terug de kast in kan en wat een 40gradenbad moet ondergaan.
Heel onbevredigend.
Zo hoop ik ooit nog eens een potlood tot het gummetje op te slijpen, een schrift van kaft tot kaft vol te schrijven, een zak aardappelen op te krijgen voordat ze verrot zijn. En dan natuurlijk triomfantelijk naar de winkel: ik heb ècht nieuwe nodig.

Geen foto

Het is alweer een week geleden dat Alice en Roelke in de Greune Weide in Eibergen séjourneerden. Nu ik er over denk: dit weekend was eigenlijk meer geschikt (geschikter? een twijfelgeval) geweest. HAHAHA.
Eibergen is natuurlijk geen Parijs, maar ze hebben het ongetwijfeld leuk gehad. Laat ons echter liever ter zake komen: ze hebben geen foto gemaakt van Genoveva Hoppenreijs. Fototoestel vergeten. Alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. Ik sta er helemaal alleen voor. We zijn dus afhankelijk van ooggetuigenverslagen voor een portret van Genoveva Hoppenreijs:
Hoe ziet ze eruit?
-Wel gewoon.
Is ze leuk?
-Ze is heel aardig.
Op wie lijkt ze, wat voor type is ze?
-Ze lijkt eigenlijk wel een beetje op...jou.
Dat is toch niet wat je verwacht?! Dat is toch van je godverdomme hier en van je godverdomme daar?! Fototoestel vergeten en dan ook nog dit?

Iedereen staakt op zijn eigen sympathieke manier.

Het beroemdste winkelcentrum van Parijs zijn (is?) de Hallen, drie minuten lopen van het Centre Pompidou. Er is een hoop dat je op de Hallen tegen kunt hebben, bijvoorbeeld dat het er verschrikkelijk is, maar er is ook een reden om er wèl heen te gaan: de Fnac. De Fnac alleen kan al een reden zijn om naar Frankrijk te gaan.
Maandag ging ik naar de Fnac in de Hallen en tot mijn schrik zag ik brede tafels voor de ingang staan. Achter de tafel zaten actiebereide mensen te staken en ik kon mijn solidariteit met hen laten blijken door een handtekening te zetten. Daarvoor moest ik wel in de rij staan, want stakers kunnen onvoorwaardelijk op steun rekenen in Frankrijk. In de Hallen verdienen Fnackers het minst van heel Frankrijk, terwijl je zou denken dat ze juist het best beloond moesten worden omdat ze elke dag naar de Hallen moeten, maar daar hadden ze het niet eens over. Het was een heel sympathieke actie, want de Fnac was gewoon open.
Later hoorde ik dat ze in de Fnac in de Bastille net zo'n actie hebben gevoerd.
- Ik vraag me toch af waar die Fnac is waar ze zo goed betalen, zei Remco.

Gisteren zat ik in de trein terug naar huis. Mijn coupé werd in Utrecht overspoeld door bouwvakkers die een betere CAO willen. Ik hoorde goede en minder goede bondsliederen en enkele fantastische verhalen over bouwvakkers die per week 40 uur moeten reizen en zes keer per week om vier uur op moeten staan. Ook kreeg ik twintig heerlijke chocolade paashaasjes in een strijdbare verpakking: Een man een man, een woord een woord. Dat slaat vast ergens op.

Vandaag zit ik,
werkloos als ik ben,
wat in de tuin te soezen
en van mijn chocola
en Franse boekjes te genieten.
Prima alles.
Weertje.

Veule veule avonturen in Parijs. Eén dezer dagen valt daar meer over te lezen, maar niet nu want my credit is running low en dit toetsenbord hier is een misprint. Even snel wat wegtikken is er niet bij. Kom later deze week nog eens terug.

Het materiaal moet in orde zijn
Wat je ook voor nieuws aanpakt, zorg dat je dure dingen koopt ter ondersteuning.
Nieuwe taal leren? Haal onmiddellijk de desbetreffende Van Dales in huis.
Tuinieren? Verwen jezelf en schaf het uiterst handige, tevens mooi vormgegeven gereedschap van Wolfgarten aan.
Een weblog starten kan niet zonder supersnelle schlepptop (zoals de Duitsers zeggen) met infraroodpoort natuurlijk, zodat je ook in de trein kunt posten.
Klussen, koken, sporten, voor alles kan en moet je benodigdheden kopen en alleen het beste is goed genoeg.
Het is zo leuk potsierlijk om als beginneling een veel te dure uitrusting te kopen. En het wat geeft het als je na een paar geestdriftige weken de nieuwe dure spullen in een hoek parkeert.
Zo zijn wij nooit verder gekomen dan pagina 112 van Max Euwes reeds genoemde schaakhandleiding, terwijl we pas op pagina 102 "zelf een partijtje durven proberen te spelen" ("het zal nog geen kunstwerk worden, maar ook geen geschuif zonder enig plan"), maar we zijn reuze tevreden met het schitterende handgemaakte schaakspel dat op de salontafel staat te pronken. Wij maken ons dan ook geen zorgen over de euro's die wij vanmiddag naar de Welkoop hebben gebracht. Men zal dankzij onze degelijke aambeeld takkenschaar ware tuiniers in ons herkennen, zelfs als we het braakliggend terrein achter ons huis nimmer zullen ontdoen van zijn huidige troosteloze aanblik.

Teleophobia 1)
Ik kijk naar mijzelf in de spiegel. De hond komt naar mij toe, hij gromt zijn tanden bloot. Hij ruikt aan mijn broek en begint wild te blaffen. Het is de hond van de kapper.
"Eh help", zeg ik.
De kapper komt binnen vanuit het achterhuis en maant de hond tot stilte.
"Heeft u soms beesten thuis?", vraagt hij bestraffend, zonder interesse in het antwoord.
"Gaat u daar maar zitten. Hoe had u het gehad willen hebben?"

Het is een noodzakelijke vraag. Als ik niet antwoord word ik niet geknipt. We verkeren in een patstelling. Het blijft lang stil en ik vecht tegen de weerzin om het door mij gewenste kapsel te beschrijven.
"Ik ben vier maanden niet geweest en mijn haar groeit nogal snel. Kunt u zelf uitrekenen hoeveel er af moet?"

Onomatopee van de week:
pruilen

Fijnproever

Als je heel erg veel trek hebt
Als je bijvoorbeeld de hele dag buiten hebt gewerkt
En dan haalt er iemand afhaalchinees af
in plastic bakken met papier eromheen
Dan lijkt dat papier zó lekker
Het voelt lekker, het ruikt lekker
Eigenlijk is het papier het lekkerst.

Opmerkelijk verhaal zonder pointe

Ik ben van het godslasterlijke type. Ik mag graag grondig vloeken, bijvoorbeeld als er een deur over mijn blote voet schaaft. Of zoals gisteren toen ik te horen kreeg dat de voetbalwedstrijd van morgen niet doorgaat.
- Biddag voor het gewas, ze kunnen niet spelen, het is een Christelijke vereniging.
- Wel gdvrdmm, biddag voor het gew...nog nooit van gehoord.
- Ook niet van zijn evenknie wasdag voor het gebit?
- Lachen man.

Toch maar eens rondgekeken op het wereldwijde web en het bestaat echt. Ongelooflijk trouwens, hoe veel geestelijken er online zijn. Zo ook Ap de Graaf. Kijk ook eens naar zijn bezoekersaantallen. Ja, zo slecht gaat het nog niet met dit blog.

Uit: Volledige handleiding voor het Schaakspel door Dr. Max Euwe

Het schaakbord heeft vierenzestig velden, t.w. tweeëndertig van lichte en tweeëndertig van donkere kleur. In schaaktaal is het algemeen gebruikelijk van “witte” en “zwarte” velden te spreken, ook al zouden deze velden in werkelijkheid bijvoorbeeld geel en bruin zijn.

Wij weten, dat een pion slechts invloed heeft op de drie velden, welke vóór hem liggen en dat hij nooit in omgekeerde richting mag spelen. Een pion die de overkant van het bord heeft bereikt, zou dus tot absolute non-activiteit veroordeeld zijn.
Het schaakreglement geeft echter als "happy-end" voor deze pion de volgende aanvullende bepaling: [...].

De pion in de oude Nederlandse schaakboeken "boer" genoemd, is de ziel van het spel, evenals de boer de ziel van de staat is.

Luie junk

Langzaamaan halen we vast de grootste anorganische rotzooi uit de tuin. Zo stuitten wij na het verwijderen van een een couche van dennenaalden, modder en maden op een oude fiets met een geheel intact slot, waarvan ik het sleuteltje heb teruggevonden in een pot met klosjes garen, koptelefoonpluggen en viltstiften.De fiets, zonder slot, hebben wij buiten tegen het huis aan gezet, in de hoop dat irgendeiner zichzelf niet kan bedwingen bij het zien van de prachtige rubberbanden, ongeschonden trappers en slotteloosheid, hetwelk ons een ritje naar de schroothoop zou besparen. "Een luie junk ben je", zei Roelke.
Maar...na drieenhalve dag staat de fiets er nòg! Hoe kan dat nou? Niemand kan zien dat de trapas verrot is. En van alle fietsen die ooit van mij gestolen zijn, had er geen een werkend voor- of achterlicht. Wat doe ik verkeerd? Moet ik het slot er weer op doen? Dat zou zonde zijn. Moet ik hem te koop aanbieden? Ik tast in het duister.
PLEASE, STEEL MIJN FIETS.

Onomatopee van de week:
frou frou

EN DAN NOG EENS WAT

Hoe moet Genoveva ooit op deze pagina terecht komen? Kijk naar de bezoekersaantallen: gemiddeld vijftien unieke gasten per dag. En daar zou zij, of iemand die haar persoonlijk kent, dan tussen zitten? Ik kijk even naar de jury: "schier onmogelijk." Deze pagina is niet eens opzoekbaar met Google of welke andere zoekmachine dan ook.
Wel moet ik bekennen dat ik Topstat XL verdenk van slecht tellen. Gemiddeld vijftien bezoekers per dag, inclusief Alice en mij, het is om te huilen. Anderzijds, als het te druk wordt, kan het uren duren voor je deze pagina hebt gedownload.

Beschouw deze blogspot als een onbezoedeld stukje strand, nog niet ontdekt door lawaaiige toeristen, slechts bekend bij kenners. Het maakt je bijzonder, je bent iemand die de fijne plekjes kent op internet. Zegt het voort, maar niet te hard.

NAAM

Genoveva Hoppenreijs, ik krijg die naam maar niet uit mijn gedachten. Genoveva Hoppenreijs van de Greune Weide in Eibergen. Alice zegt dat ik het er niet over mag hebben op mijn blogspot, dat ze misschien ooit deze site wel ziet en dat ze zich dan in de zeik gezet voelt. Maar ik zet haar niet in de zeik. Genoveva kan prima een goed persoon zijn, ze kan niets doen aan haar naam, tenzij haar ouders haar bijvoorbeeld Diana hebben genoemd en zij haar voornaam later in Genoveva heeft veranderd. En dan nog, Diana Hoppenreijs is ook een opvallende naam, maar eerlijk is eerlijk, het haalt het niet bij Genoveva Hoppenreijs. Zou ze die tekst zelf geschreven hebben? Ik zal vragen of Alice een foto van haar maakt. Dan zet ik die op de blogspot, niet om haar in de zeik te zetten, maar gewoon, opdat iedereen kan zien hoe zo iemand eruit ziet.

DE DAG BEGINT GOED

Het was weer lachen vanochtend aan de ontbijttafel. Alice gaat binnenkort een weekend wandelen in Eibergen en heeft twee overnachtingen geboekt in landhotel 'De Greune Weide'. Ze kreeg een blije bevestiging terug en een prachtig vormgegeven folder met de volgende tekst:

Bent u op zoek naar een verrassend en veelzijdig hotel, in een omgeving waar rust en natuur elkaar ontmoeten? , verwen dan uzelf en kom in Landhotel 'De Greune Weide’. Onze gastvrijheid en vakmanschap zal u prettig verrassen. Het zeer rustig gelegen hotel is gesitueerd in de Achterhoek, een van de mooiste stukjes Gelderland, liggend pal tegen de Duitse grens en het Zwillbrocker Venn. Er broeden daar met succes weer flamingo’s. De omgeving biedt u vele mogelijkheden, zoals een grote verscheidenheid aan wandel- en fietsroutes, de mogelijkheid tot kanovaren op het riviertje de Berkel en natuurlijk ons cultuurhistorisch verleden, zoals Groenlo (Grolsch) het vestingstadje, boekenstad Bredevoort, de koren- en watermolens, herenboerderijen, diverse musea en al die andere bezienswaardigheden.

Landhotel 'De Greune Weide' bestaat uit een aantal sfeervol ingerichte hotelkamers en een riant gelegen suite, allen voorzien van alle comfort, zoals bad of douche, toilet en kleurentelevisie. De hotelkamers zijn op de eerste en tweede verdieping en zijn per lift bereikbaar. Bij de entree bevindt zich de receptie. Hier staan wij u graag te woord met al uw vragen en beschikken er over de nodige informatie van de directe omgeving. De lounge is een warm ingerichte ruimte met gezellige zitjes rond de openhaard en een ouderwetse leestafel. Ons restaurant ‘Bernagie’ ook à la carte, is gesitueerd in de serre en biedt uitzicht op het terras en haar landelijke omgeving. 's-Zomers kunnen de serre deuren geheel worden geopend en zit u midden tussen het u omringende groen.

Graag verwelkomen wij u in onze vergaderaccomodatie ‘De Lavendel’, deze ruimte is ook voor kleine partijen beschikbaar. Door persoonlijke aandacht en attentie, zorgen wij voor een goede invulling van uw wensen.

Gelukkig is Alice er van overtuigd dat ze bij 'De Greune Weide' meer verstand van horeca hebben.

Ik zit niet stil hoor!
Vandaag ben ik een maand werkloos. Eigenlijk vier weken, want februari is zo'n korte maand. Dag na dag verwordt tot verleden en wat doe ik?
maandag 4 maart: brief gepost
zondag 3 maart: half boek gelezen.
zaterdag 2 maart: hele voetbalwedstrijd gespeeld.
vrijdag 1 maart: lege flessen weggebracht.
Goed bezig, dacht ik zo. Nu nog wat bedenken voor vandaag.

Mislukte strategie

Ik ben alleen thuis. Twee kindjes komen op bezoek.
Ene kindje: "Bonny, waarom staat die pot met snoepjes daar?"
Ik reageer niet.
Andere kindje: "Waarom staat die pot met snoepjes daar?"
Ik: "Die heb ik daar neergezet. Wil je dat ik hem ergens anders neerzet?"
Kindjes door elkaar, wild gebarend: "Jaaa, daar, nee daar, nee toch daar."
Ik: "Goed, dan zet ik hem op de kast", en ik voeg de daad bij het woord. Ik ga weer zitten.
...
Andere kindje: "Mogen we een snoepje?"
Ik: "Oh, was het jullie daar om te doen?"
We nemen allemaal een snoepje en de pot mag weer naar zijn oude plaats.

Ons manifest

We zijn compleet.
We trekken alles in twijfel.
We drinken, maar hebben nooit een kater.
We comprimeren de achturige werkdag tot anderhalf uur intensieve arbeid.
We vermijden lange rijen.
We zijn onze grootste fan.
Wij weten dat we alles kunnen.
Wij behoren tot de voorhoede.

Onomatopee van de week:
hark

16 maart
Eindelijk hebben we een datum geprikt. Iedereen mag komen. Neem je schoffel en je tuinhandschoenen mee en vergeet je aanhangwagen niet als je een buxushaagje of een rozenboompje wilt. Het wordt een reuzegezellige dag met een lieflijk lentezonnetje, gratis koffie en 's avonds chinees of pizza. Ik zie voor mij hoe mijn vrolijke vrienden zich over de tuin verspreiden en als op afspraak gezamenlijk een aanstekelijk arbeidslied met marsritme aanheffen. Mijn mooiste vriend zit met blozende wangen en wapperende haren in de vlier om de grootste takken af te zagen alvorens de boom (struik?) gekapt wordt. Mijn mooiste vriend, dat ben jij toch?

Et on voudrait que j'aie le moral

"Ik rijg haar aan het mes", zei onze linkerbuurman over onze rechterbuurvrouw. Twee maanden later waren ze getrouwd en verhuisd naar de Achterhoek. De achtergebleven partners zochten troost bij elkaar en zijn met de kinderen naar Petten of zo verhuisd. Wij kregen nieuwe buren met een bobtail en een sticker van een bobtail op de achterruit van hun auto.

Is er nog hoop?

De ijshockeyfinale gezien? Vast niet. Je was vast zo murw van al dat schaatsen en skiën, dat je het hoogtepunt van de spelen hebt laten schieten. Misschien had je wel gelijk, want ik weet niet of ik nu ooit nog het geduld kan opbrengen om een hele avond Champions League te kijken.
Het was een mooie wedstrijd. Het hoogtepunt viel te beleven in de eerste periode. De Amerikanen leidden met 1-0 toen de Canadezen hun eerste goal maakten. Passje van rechts naar Mario Lemieux, die maakt een schijnbeweging met zijn stick en laat de puck tussen zijn schaatsen naar een medespeler glijden en die kan de op het verkeerde been gezette keeper passeren.
"Lemieux mist de puck", zegt de commentator, "Kariya scoort wel".

Manic Sunday
Ik voel me zo geïnspireerd. Ik fiets en ik fiets, zwaai naar vreemden, en voor het stoplicht rem ik zo hard dat ik achterstevoren kom te staan. Ik ken deze straat en de volgende ook. Ik ken deze zondag, ik ken deze inspiratie en weet hoe vluchtig ze zijn. Doorfietsen, vasthouden, al is het maar voor één dag.

Hè hè weekend

Vanochtend waren alle voetbalwedstrijden al afgelast voor morgen. Nou, dan weet je wel hoe het met onze vijver gesteld is. Heb je een keer tijd...
Je zult zien dat het morgen mooi weer is, ideaal om te wandelen of te fietsen. Binnenzitten is er niet meer bij tegenwoordig.

Waar kun je je achter verschuilen als je werkloos bent? Wie gelooft je nog als je zegt dat je een jachtig bestaan hebt.

Vandaag mijn eerste afwijzing ontvangen en wel van de Postbank, die ik nog wel zo loyaal Postbank zonder lidwoord had genoemd in mijn brief (op advies van Alice natuurlijk): "Wij delen u mede dat wij de sollicitatieprocedure met u niet zullen vervolgen, omdat de vacature reeds vervuld is." Iedereen girorekeningen opheffen, nu!

Gerard van Velde wil vlag dragen stond gisteren in de NRC.

Een pak van mijn hart. Ik dacht dat ze er niemand voor zouden kunnen porren, na alle problemen met de opening. De sympathieke voormalige antiheld uit Heerde was er, als een van de weinigen, bij de openingsceremonie wèl bij. Een echte liefhebber, hij wil alles meemaken! En sympathiek bovendien. God, wat gun ik Gerard dit succes. Ik vind wel meer mensen sympathiek, maar Gerard...wie gunt het hem niet. Hij ligt goed bij iedereen! Wat een prachtige afsluiter van zijn schaatscarrière. Wat een geschiedenis, hè, altijd vierde, kon niet wennen aan de klapschaats, was al een keer gestopt met schaatsen en dan dit! Wat een gek kind, zeg. 1:07.18, FABULEUS!

Geachte Mevrouw/Mijnheer,

In de Gezinsbode van woensdag 6 februari las ik dat u op zoek bent naar parttime postbodes. Met deze brief solliciteer ik naar die functie.

Ik ben 28 jaar en verkeer in een goede fysieke conditie. Ik ben graag in de buitenlucht bijvoorbeeld om een fietstocht te maken op mijn Giant Century, bouwjaar 2000, met drie versnellingen, voor- en achterlicht en stevige bagagedrager.
Ik heb al vele jaren ervaring met post. Ik verstuur geregeld brieven en ansichtkaarten en ontvang ook het nodige (soms zelfs een pakje); ik weet dus, in grove lijnen, hoe het systeem werkt. En wat betreft de "sociale vaardigheden in verband met klantcontacten": daar heb ik alle vertrouwen in.
Graag licht ik mijn sollicitatie nader toe in een gesprek.

Hoogachtend,

Bonny Droevee

p.s. Kan ik een middagwijk krijgen?

VRAGEN

- Wat doet het paard in de leader van Salt Lake City?
- Was dat geen valse start van Fitzrandolph?
- Wat is het nut van het 'konijnekontje' van de Amerikaanse en Nederlandse schaatspakken?
- Hoe gaat het met Bob de Jong?

Het Hemameisje volgens Alice

Voor ons in de rij bij de kassa staat een meisje: donkerblauwe winterjas, haar in een vlecht, grote ogen achter brilleglazen. Ze telt het geld voor de nieuwe wanten nog eens na in haar hand en kijkt schichtig om zich heen. Wij kijken naar haar als naar een zwak jakhalzenjong in een tv film. Ze legt het geld op de toonbank en kijkt de caissière verwachtingsvol aan. Die kijkt verveeld terug en wijst naar het aangeslagen bedrag. Shit. De wanten zijn in de aanbieding. Haar gezicht wordt steeds roder terwijl ze de overbodige munten terugpropt in haar portemonnee. Wij kijken haar na als ze naar de uitgang holt, en moeten bijna huilen. "Ik hoop dat ze later trouwt met een heel erg aardige jongen", zeg ik. "Ja", zegt Bonny, "maar ze zal wel een bruut treffen".

Het meisje in de HEMA

Ze staat voor ons in de rij bij de kassa. Ze heeft een paar winterwanten in haar mandje. Schichtig kijkt ze om zich heen, als een vogel die zich aan de grond waagt. Niemand die ooit acht op haar slaat en toch voelt ze zich bekeken. Ze is vast de jongste van zes kinderen, die, van het schamele beetje krantenwijkgeld dat ze niet hoeft af te dragen aan haar tirannieke familie, iets voor zichzelf koopt.

Zulke mensen zien wij vaak in de HEMA.

Ze is aan de beurt. Onverwacht zijn de wanten in de aanbieding. Het bedrag dat ze ruim van tevoren nauwgezet had uitgeteld blijkt niet gepast te zijn. Met trillende hand stopt ze het teveel terug in haar portemonnee, een paar munten vallen op de grond. De caissière trommelt met haar vingers op de desk.
Het meisje rent de winkel uit en wij blijven achter, met beschaafde tranen in onze ogen, maar liever zouden we uitbarsten in een onbedaarlijk huilen.

Ik ben de dito vrouw

Ik houd van een goed glas wijn
en een dito gesprek,
wandelingen langs het strand,
lezen bij het haardvuur
klassiek, pop, jazz.
Stijlvol, niet gelikt.
Met gevoel voor humor.

4 cm

Het wordt er niet beter op. Niks geen mooi weer om zittend op een rustig terrasje al mijn wèl werkende vrienden een bemoedigend smsje te sturen. Lopen, schuilen, lopen, schuilen en even langs bij het Centrum voor Werk en Inkomen waar mensen met een uitgestreken harses je een 4 cm dik pak in te vullen formulieren meegeven.

Ik hoor iemand tegen zijn metgezel zeggen: "Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat." Een goeie voor de maakmegeklijst.

Morgen: Een nieuw avontuur in het openbaar vervoer.

DAG 1

11h: zo, ik ben in de kleren. Ik heb al een was in de machine gedaan en Mastermind gekeken op Discovery Channel (ik wist bijna niks). Helaas heb ik Nederland in beweging net gemist. Als ik deze overheerlijke koffie met slagroom op heb, ga ik naar het GAK. Geen enkele wereld is perfect.
Gisteravond ben ik overigens weer in Deventer geweest, maar het inmiddels getrainde NS-personeel was deze keer zeer voorkomend. Wel heb ik twee uur lang fascinerende relazen moeten aanhoren van medereizigers die hetzelfde was overkomen als mij. Een mens maakt wat mee.

ERMELO?

Ik ben vandaag al in Deventer geweest. Tussen Zwolle en Amersfoort reden er geen treinen. Dit kwam ik pas in Zwolle te weten. We stonden een tijdje stil en toen riep de conducteur om:
"Ik zeg het nog één keer, er is een stremming tussen Nunspeet en Hardewijk, deze trein gaat terug naar Groningen."
Ik wil er geen halszaak van maken, maar hij had dat echt nog niet eerder omgeroepen. Ik verheug me op de terugreis.

GEK2

Gisteren had ik te kampen met een onvindbare server. Genoeg om paranoïde van te worden. Zou ik "gemonitord" worden? Voor de zekerheid haal ik de voorspelbaarheid uit mijn gedrag. Ik druk op het knopje voor de lift en als ie er is, neem ik de trap.

Aan mijn ellendige ervaringen in het openbaar vervoer komt geen eind. Gisteravond stapte ik op het Leidseplein in lijn 1, 2 of 5 naar het CS. Ik ging zitten en werd een misselijkmakende stank gewaar. Het zal wel van een zwerver komen, dacht ik. Ik hoorde achter mij een dronken stem luidkeels de haltes omroepen vóór de tramassistent dat deed.
Prinsengracht: de voor mij zittende mensen verplaatsen zich naar vrijgekomen plekken aan de andere kant van het gangpad. Ik vind het sneu voor de zwerver en blijf solidair zitten.
Keizersgracht: de zwerver gaat ook ergens anders zitten.
Herengracht: er zit niemand voor, niemand achter en niemand naast mij, toch is het best druk. De stank is er nog steeds. Ik ruik aan mijn trui en aan mijn oksels, normale geur. Ik kijk weer op en zie dat alle mensen vóór mij hun blik op mij gericht hebben.
Koningsplein: ik inspecteer mijn schoenen en krijg door een onhandigheidje poep aan mijn vingers. Nog steeds die blikken. Ik probeer de poep van mijn hand onder de bank te smeren. Lukt niet. Ik kokhals. Ik besluit niet meer op te kijken.
Op het station heb ik mezelf en mijn schoen uitgebreid schoongemaakt, maar de stank heeft me niet meer verlaten.

LINK
Hij schrijft leuk, walter vandenb.

GEK

Dinsdagavond ga ik naar Ell'n. Ik neem bus 32 van CS. Het is donker en het regent en ik rijd achteruit. Na vijf minuten raak ik in paniek. Ik denk dat ik mijn bestemming al lang gepasseerd ben en druk op de stopknop. Ik stap uit en ontdek dat ik nog niet halverwege ben. Het duurt heel lang voordat er weer een bus komt. Veertig minuten te laat kom ik op mijn afspraak.

Woensdagochtend kom ik aan op metrostation Weesperplein. Ik moet de metro naar Gein hebben, maar die is net vertrokken dus stap ik in die naar Gaasperplas. Ik stap over op station VanderMadeweg en wat zie ik wegrijden? De metro naar Gein, de trein waar ik net ben uitgestapt. Op het andere perron staat de metro naar Gaasperplas. Word ik gek?

Vanochtend geen problemen.

Dit gedicht kreeg ik van Corry:

From: "Corry"
To: "Bonny"
Subject: Wat is erger,
Date: Fri, 25 Jan 2002 11:56:19 +0100

Spelfouten, cliche's.
Spelfouten hoor je niet.
Spelfouten zijn minder erg.
Spelfouten zijn niet echt fouten.
Spelfouten ontstaan door onoplettendheid, of een slecht
geheugen.
Spelfouten hebben niks te maken met beperkt inzicht of
gebrek aan creativiteit.
Spelfouten maak ik zelf ook wel.

Barbara vindt spelfouten erger dan cliché's.

Dit was de uitslag.

tel tel tel

Ik krijg klachten: ik date mijn weblog niet vaak genoeg up. Het is waar dat ik heb beloofd dat dagelijks te doen, maar het is ook waar dat ik nog maar twee reacties hebben gekregen op de mini-enquête van vorige week: Barbara en Corry, bedankt! Morgen is de uitslag en ik kan zeggen dat het een spannende strijd is.
Vandaag heb ik niet meer te bieden dan een
aardige link, waar ook weer aardige links op staan.

maak me gek en zeg
- It kin net
- Haren uit, altijd lastig
- Beetje dom
- Dat is een mening
- Elk voordeel heb z'n nadeel

Als je werkloos bent
- drink je elke ochtend lekkere koffie
- krijg je regelmatig bezoek
- heeft het zin geabonneerd te zijn op een ochtendkrant

Als je werkloos wordt
- vraagt iedereen of je al ander werk hebt
- staan er geen interessante vacatures in de krant
- heb je geen financiële buffer

Wat is erger: spelfouten of cliché's. Stuur je mening naar bonnydroevee@hotmail.com. Uitslag over een week.

TIPS
Stiekem lezen op het werk:
1. In de kopieerruimte terwijl je een dik pak blanco papier dubbelzijdig kopieert.
2. Kopieer het boek en doe het in een ordner. Lees het op je bureau en maak zo nu en dan een aantekening in de marge. Doe dit niet met stripboeken!
3. Online books. Kopieer ze naar word als je geen internet open wilt hebben staan.
(livres)
4. Op de wc (lift is geen aanrader). Ga wel op het deksel zitten met je kleren aan, anders word je zweterig en ga je je vies voelen.
5. Sneak er tussenuit tijdens afdelingsbrede vergaderingen.

Moet het blog stilstaan enkel omdat ik ziek ben? Allicht niet. Ik moet denken aan die duizenden mensen die elke dag trouw mijn blogspot bezoeken. Hup, dat bed uit, badjas en sloffen aan, stoombadje, drie aspirines en inloggen. Straks mag ik weer plat.
Hoe is het om thuis weg te rotten terwijl de rest van de mensheid hard aan het werk is, dynamisch straten oversteekt, leeft? Ik leef in een verstilde wereld, een voorproefje van bejaardheid. Gisteren regende het, vandaag schijnt de zon, tot zo ver de buitenwereld. Binnen is het 21 graden, heeft Ivanisevic net verloren van Golmar, is er geen brood meer alleen rijstewafels, moet er gestofzuigd worden en is er zojuist een accept-giro van de IBG bezorgd.
Tijd voor een kwast.

Wat ben ik een amateur. In de eerste plaats heb ik geen digitale camera, in de tweede geen leuke titel (het kan wel wat minder slap dan bonnes idées) en in de derde geen netwerk. Hoe nu verder?
Zo kan het ook:
textism.

Vanavond een wel zeer geslaagde risotto gemaakt. Met champignons en parmesaanse kaas en eigenlijk te veel boter. Lekker vet, dat schortte er vorige keer aan, denk ik.
Vanmiddag wilde ik een boek lezen, maar daar was het weer te mooi voor. Daarom al fietsend niets gedaan. Was het maar altijd mooi weer, dan hoefde ik er niet van te profiteren.

De vijver is weer bijna leeg. Hoe kan het? Dit is hèt moment zou je zeggen om hem vol te storten, bijvoorbeeld met tuinafval: buxushaagjes, rozen- en dennenboompjes en het pronkstuk van onze tuin: de vlier die Josse elk moment kan komen omzagen. Wat zou Alice verrast zijn als ze terugkwam van haar werk.
Kenners waarschuwen mij voor de komende lente: straks staat alles weer in bloei en dan kost het heel wat meer moeite om de boel eruit te plukken. Nog afgezien van de te overwinnen weerzin om zo veel moois te vernietigen.
Ik wil wel, maar ik voel een barrière tussen mij en de tuin. En onzekerheid. IK KAN NIET TUINIEREN! Ik weet niets van planten, bomen en graszaad. Ik weet niet eens hoe je buxushaag schrijft. Misschien gaat de vijver wel ontzettend stinken en krijgen wij schadeclaims van omwonenden aan de broek.
Kopje koffie?

Nieuwe rubriek! Links naar websites van vrienden en bekenden.
De eerste:
anita.
Let op de vrolijke subscripten bij de foto's.
Mail naar bonnydroevee@hotmail.com als je ook een link naar jouw pagina wilt

Zo kom je niet meer voor verrassingen te staan:
euroeuro.
Ik las in de krant dat mensen het prettige vakantiegevoel krijgen van de euro; ik heb het onprettige vakantiegevoel dat ik te veel geld uitgeef. Nota bene het enige onprettige vakantiegevoel dat ik ken.

Word moedeloos als ik denk aan een link maken. Ik heb nog nooit zo op een dood spoor gezeten als hiermee. Als het knippen en plakken je niet te veel moeite is kijk dan eens hier: http://carolyn.org/~clburke/watch.html
Of klink gewoon op:
horloge.
Mijn blog mag natuurlijk niet lijden onder mijn onvermogen anders raken er nooit mensen verslaafd aan deze site.
Heb nu toch de indruk dat het gelukt is. Was het nou zo moeilijk? Hoera!

Slecht nieuws op:
buddy.

Heel even had ik een linkstreep, maar toen werkte de link niet goed. De blogger discussiegroep is "broken" en overmorgen weer gemaakt. Dan moet ik er toch uit kunnen komen? Tot die tijd blijf ik oefenen.
Moi!
11-1-02: inmiddels zoveel bijgeleerd dat ik dit heb kunnen fiksen. Laat mijn gezweet eerlijkheidshalve nog even staan.

Bonnes idées voor 2 januari:
-Niet opstaan
-Veel water drinken
-Genoeg aspirines in huis hebben
-Niet je strakke spijkerbroek aantrekken
-Geluid vermijden