De pakkans is nul

De situatie wordt onhoudbaar. De schutting zit vol met mussen, mezen en vlaamse gaaien, die rotbeesten. Als ik even mijn hielen licht, bestormen ze en masse het grasveld in wording. Zodra ik dat in de gaten heb, dender ik elegant naar buiten waarop ze razendsnel naar de schutting fladderen waar ik ze niet kan bereiken want dan moet ik over de zaadjes lopen. En dan zitten ze op een rijtje, mij uit te lachen. En nu is het nog slecht weer, wat als de zon gaat schijnen? Of maakt dat niet uit? Ik weet ook helemaal niks. En nu heb ik een baan, vanaf woensdag al. Moet ik die maar afzeggen? En wat als het grasveld dan alsnog mislukt? Ik kan toch beter gaan werken, dan heb ik in ieder geval geld om plaggen te kopen. Niet zo leuk als echt gras natuurlijk (nu praat ik Alice na, ik heb daar geen mening over, hoewel José zegt dat die plaggen op plastic zijn bevestigd, een flinke tegenvaller).