dinsdag, april 30, 2002

Vanochtend werd ik gewekt door de fanfare. Dat zou ik elke dag wel willen. Kan dat geregeld worden?

maandag, april 29, 2002

De pakkans is nul

De situatie wordt onhoudbaar. De schutting zit vol met mussen, mezen en vlaamse gaaien, die rotbeesten. Als ik even mijn hielen licht, bestormen ze en masse het grasveld in wording. Zodra ik dat in de gaten heb, dender ik elegant naar buiten waarop ze razendsnel naar de schutting fladderen waar ik ze niet kan bereiken want dan moet ik over de zaadjes lopen. En dan zitten ze op een rijtje, mij uit te lachen. En nu is het nog slecht weer, wat als de zon gaat schijnen? Of maakt dat niet uit? Ik weet ook helemaal niks. En nu heb ik een baan, vanaf woensdag al. Moet ik die maar afzeggen? En wat als het grasveld dan alsnog mislukt? Ik kan toch beter gaan werken, dan heb ik in ieder geval geld om plaggen te kopen. Niet zo leuk als echt gras natuurlijk (nu praat ik Alice na, ik heb daar geen mening over, hoewel José zegt dat die plaggen op plastic zijn bevestigd, een flinke tegenvaller).

zaterdag, april 27, 2002

De ww is er! We kunnen weer een week lang pinnen.

vrijdag, april 26, 2002

Onomatopee van de week:
trictrac
Werk

We zien allemaal vogels in onze tuin die we normaal niet zien, vooral duiven. Onze merel is gans van slag. We hebben eersteklas graszaad gezaaid. Althans, Alice heeft dat gedaan. Ik heb de taak op mij genomen het groeiproces visueel te volgen. Kan deze activiteit goed combineren met die van vogelverschrikker en poezendoder.

dinsdag, april 23, 2002

De Sodderflos

Ik was bezig aan een fantastisch gedicht over Alies' flosobsessie, maar kon er geen eind aan breien. Eigenlijk had ik pas vier regels, maar niet zo maar vier:

De sodderflos lost er op flos
Draad van grote flodderklos
Gaat van je taktaktaktaktak
Knuisten vol in natte kinnebak

Goed ritme, goed onderwerp, maar geen einde. En zo komt het dat ik drie dagen niet gepost heb. Excuses (moet van Corry) aan alle mensen die hier gekeken hebben en niets nieuws hebben aangetroffen.

vrijdag, april 19, 2002

Onomatopee van de week:
pneu
En ook dit is weer een geweldig avontuur

Bij ons in de buurt zijn twee supermarkten: één normale met brede gangpaden en iets wat lijkt op een assortiment, en een Konmar met gangpaden waar de mensen elkaar niet kunnen passeren en een half assortiment. Wat je ook besluit te gaan eten, je moet altijd ook nog naar een andere winkel als je je boodschappen bij de Konmar doet. Ik ga daar nog eens verschrikkelijke schade aanrichten.
Nu heb ik nog geluk: ik woon precies tussen beide winkels in en hoef alleen maar naar de Konmar als ik toevallig naar de bloemist ernaast ga. Manon daarentegen woont op kruipafstand: "Ik moet wel naar de Konmar." En dat is toch wel heel zielig.
Gisteren moest ik naar de bloemist om een hyacint te kopen. Ik heb diepvriespizza gegeten, want het regende.

donderdag, april 18, 2002

Stemwijzer

Het zat er natuurlijk dik in: als werkloze, hoogopgeleide, vrouwelijke, parttime vegetariër met tientallen negervrienden moet ik op Groenlinks stemmen. Ik had gehoopt dat er iets onverwachts uit zou komen, zoals D'66 of Christenunie. Het leven is zzzzzzzzo zzzzzzzzzaai. Altijd weer Groenlinkzzzzzzzzzzzzzzzz.

dinsdag, april 16, 2002

Alweer een crash zonder doden

Er wordt morgen twee kuub aarde bezorgd.
Ik moet een boompje uit de tuin halen dat we Jerommeke noemen omdat het van beneden smal is en van boven breed.
Ik denk niet dat we een tafeltennistafel kopen. We hebben wèl een nieuwe fietskar.
De zon schijnt alleen achter de wolken vandaag.
De computer crasht crasht crasht.
Geen baan
Geen bloed
Kom,

maandag, april 15, 2002

Dit welopgevoede Ierse meisje heeft elke dag pech. Of ze maakt iets héél erg naars mee. Ze háát haar leven. Ik moet er toch verschrikkelijk om lachen.
Sadhbh, is dat een Ierse naam?
Groningen, fietsstad

Overal kan ik wonen en ik woon in Groningen. Ik klaag niet, ik constateer.
Groningen is het centrum van de wereld en daarom komt over een paar weken de Giro door onze buurt. Gironingen, briljant. De mensen hier hebben het over giro, met een x-klank zoals fonetici zouden zeggen. De kerklaan heeft een prachtig nieuwe asfaltlaag, ideaal om op te rolschaatsen. Gelukkig heeft een aantal mensen daar tegen geprotesteerd: "De karakteristieke klinkers komen toch wel weer terug na de Xiro?"
Giornale del Nord, ti amo!

vrijdag, april 12, 2002

Een nieuwe taal kan er altijd wel bij: how to learn swedish in 1000 difficult lessons.
Onomatopee van de week:
Snoek

donderdag, april 11, 2002

Welke Muppet ben jij?

Alice is Kermit, de bescheiden ster die alles moet regelen, zeg maar. Mijn resultaat mag er ook wezen.

Yuoo ere-a zee Svedeesh Cheff!
Yuoo ere-a a guud cuuk, thuoogh yuoo cun't speek Ingleesh fery vell. Bork Bork Bork!

Gisteren in het DAGBLAD VAN HET NOORDEN:

Passagier voorkomt busongeluk
Een inwoner van Zwartemeer heeft gisteren voorkomen dat een lijnbus van Arriva uit de bocht vloog. De man greep het stuur van de chauffeur, toen die plotseling onwel werd. In de bus zaten tien passagiers. De chauffeur reed dwars door de middenberm van de Statenweg de rijbaan voor tegemoetkomend verkeer op. De passagier bracht de bus tot stilstand ter hoogte van het Drenthecollgege. Daar kwam de buschauffeur weer bij kennis. De passagier die het stuur greep, bleek zelf overigens niet in het bezit te zijn van een rijbewijs.


Wie is die man, vroegen wij ons de hele dag af. Wat doet hij in het dagelijks leven, hoe kon hij, zonder rijbewijs(!), zo doortastend optreden. De krant van vandaag bracht godzijdank antwoord, wederom op de voorpagina. Nardus "ik wist niet eens waar de rem zat" Maatje (65) blijkt een ex-marinier te zijn en "op kritieke momenten, zoals in die bus, komt die discipline na meer dan veertig jaren gewoon weer boven". Bij het artikel staat een foto waarop Nardus Maartje "demonstreert hoe hij afgelopen dinsdag in Emmen de stuurloze Arrivabus tegen de stoeprand aanreed". Met verbeten gezicht en al. Wij wensen hem en zijn vrouw Truus een fijn verder leven.
En dan nu...

Mijn leven neemt een angstwekkende regelmaat aan:
11 uur: kopje koffie, daarna naar de wc.
Ik maak al lang niet meer de fout dat ik tijdens het koffiedrinken iemand ga bellen.

woensdag, april 10, 2002

"Felisberto Hernández (Uruguay, 1902-1964) vécut triste et solitaire, donnant des récitals de piano dans des villes de province; il visita une fois Paris mais n'y fit sans doute la connaissance de personne."
(Felisberto Hernández (Uruguay, 1902-1964) leidde een treurig en teruggetrokken leven; hij gaf pianorecitals in provinciestadjes. Hij is één keer in Parijs geweest, maar heeft daar ongetwijfeld niemand leren kennen.)
Dat moet wel een groot schrijver zijn!
Ontoegeeflijk
We breiden de maakmegeklijst uit met de volgende uitspraken:

- Ik noem een...
- Ik, zei de gek
- Mijn persoontje.
- Wat is wijsheid?
- Ondanks het feit dat...
- Nieuwe uitdaging.

dinsdag, april 09, 2002

Welkom!

Hoe komen de mensen bij Bonny.

Ze tikken het volgende in:
Kanovaren+gelderland
Brief+na+sollicitatie+afwijzing
+ Weblog+blog+groningen
De+greune+weide
Handgemaakte+papier
+trui+wanten
Achterhoek+hotel

En google brengt ze keurig bij mij. Leuke mensen, denk ik. Voor meer informatie over deze onderwerpen kun je mailen naar bonnydroevee@hotmail.com.

maandag, april 08, 2002

Het aftellen is begonnen

Ja hoor, we zijn er in gestonken: we hebben een abonnement op het fonkelnieuwe Dagblad van het Noorden. We lezen ons een slag in de rondte, maar het is wel erg leuk zo'n regionale krant. We kunnen lezen waarom onze straat is opengebroken, dat we dit weekend gelijk hebben gespeeld en dat de dochter van Jan Kruis ook strips maakt.
- Dat laatste is oud nieuws, zegt Alice, dat wist ik al tien jaar.
Ik niet en zonder het Dagblad was ik het nooit te weten gekomen.

woensdag, april 03, 2002

Onomatopee van de week:
schril
Het hele traject

Gisteravond constateerde ik dat mijn broek (pantalon, zegt Corry) rijp was voor de wasmand. Overal vlekken en luchtjes, dat kon niet missen. Met een tevreden gevoel ging ik naar bed: eindelijk is het een keer gelukt iets te volbrengen. Deze broek heeft het normale traject afgelegd: uit de was, in de kast, aan mijn benen totdat hij vies is, in de was. Maar hoe vaak gaat het niet anders en maak ik na weken van wasverwaarlozing een willekeurige scheiding tussen wat terug de kast in kan en wat een 40gradenbad moet ondergaan.
Heel onbevredigend.
Zo hoop ik ooit nog eens een potlood tot het gummetje op te slijpen, een schrift van kaft tot kaft vol te schrijven, een zak aardappelen op te krijgen voordat ze verrot zijn. En dan natuurlijk triomfantelijk naar de winkel: ik heb ècht nieuwe nodig.