Die ozo boeiende Folkinge

Er zijn al twee dagen geen vogels meer gesignaleerd in onze tuin. Dat is toch ook wel weer zorgwekkend. Twee keer was er een wolkbreuk precies boven onze straat. Onze tuin leek wel een sawa. Ik denk dat de zaadjes nu te waterig zijn voor de mussen en ben dan ook bang dat er nooit gezond gras zal groeien.
- Dat zal wel meevallen, zei de man in de tweedehandsboekwinkel in de Folkingestraat. Hij was niet echt geïnteresseerd. Hij had misschien de indruk dat ik alleen maar kwam schuilen voor de regen en daar zou hij geen ongelijk in gehad hebben. Ik had nog nooit wat gekocht in die winkel. Ik weet ook niet waarom ik een praatje met hem begon.
Het gesprek begon al stroef. Hij keek naar de overdreven regenval en verzuchtte iets over de natheid daarvan.
- 't Is niet goed voor onze tuin, zei ik, "We hebben net graszaad gezaaid."
- Interessant, antwoordde hij ironisch.
Dat is toch niet aardig. Wat hij te berde bracht was nou ook niet fascinerend.
Het bleef zo lang regenen dat ik er zelfs een boek gekocht heb: Het sadistische universum van Hermans, echt waar. Het kostte € 12,50. De originele aankoopbon zat nog in het boek; in 1965 kostte het nog vijf gulden. Interessant hè.

Dat was gisteren. Vandaag was ik weer in de Folkingestraat, bij het Italiaanse winkeltje. Daar werken heel aardige mensen. Ik bestelde een bakje rode rucolapesto. De aardige mevrouw begon te scheppen en keek mij vragend aan.
- Het is niet snel te veel, zei ik.
- Ben je soms verslaafd?
Natuurlijk vroeg ze dat heel aardig en het is waar dat ik daar deze week al eerder ben geweest voor dezelfde bestelling, maar het is toch geen vraag die je graag gesteld krijgt. Ik heb lang niet zo'n zin meer in pesto.