Het hele traject

Gisteravond constateerde ik dat mijn broek (pantalon, zegt Corry) rijp was voor de wasmand. Overal vlekken en luchtjes, dat kon niet missen. Met een tevreden gevoel ging ik naar bed: eindelijk is het een keer gelukt iets te volbrengen. Deze broek heeft het normale traject afgelegd: uit de was, in de kast, aan mijn benen totdat hij vies is, in de was. Maar hoe vaak gaat het niet anders en maak ik na weken van wasverwaarlozing een willekeurige scheiding tussen wat terug de kast in kan en wat een 40gradenbad moet ondergaan.
Heel onbevredigend.
Zo hoop ik ooit nog eens een potlood tot het gummetje op te slijpen, een schrift van kaft tot kaft vol te schrijven, een zak aardappelen op te krijgen voordat ze verrot zijn. En dan natuurlijk triomfantelijk naar de winkel: ik heb ècht nieuwe nodig.