Het meisje in de HEMA

Ze staat voor ons in de rij bij de kassa. Ze heeft een paar winterwanten in haar mandje. Schichtig kijkt ze om zich heen, als een vogel die zich aan de grond waagt. Niemand die ooit acht op haar slaat en toch voelt ze zich bekeken. Ze is vast de jongste van zes kinderen, die, van het schamele beetje krantenwijkgeld dat ze niet hoeft af te dragen aan haar tirannieke familie, iets voor zichzelf koopt.

Zulke mensen zien wij vaak in de HEMA.

Ze is aan de beurt. Onverwacht zijn de wanten in de aanbieding. Het bedrag dat ze ruim van tevoren nauwgezet had uitgeteld blijkt niet gepast te zijn. Met trillende hand stopt ze het teveel terug in haar portemonnee, een paar munten vallen op de grond. De caissière trommelt met haar vingers op de desk.
Het meisje rent de winkel uit en wij blijven achter, met beschaafde tranen in onze ogen, maar liever zouden we uitbarsten in een onbedaarlijk huilen.