Na een lange fietstocht kwamen we in de regen en zonneschijn aan bij het Eemshotel in Delfzijl. Het was een uur of twee en we hadden zin in koffie. Voor de ingang stonden twee mannen. De een, een nette man, was een handkar met een stuk plastic aan het overspannen. De ander, een blonde, magere vagebond, slechts gekleed in een vale spijkerbroek met opgerolde pijpen, dronk bier uit blik en danste zo sexy mogelijk op de muziek die uit zijn ghettoblaster klonk. Het was Something Beautiful van Robbie Williams en in elke korte pauze van het refrein (If you're lost... hurt...tired or lonely) naam hij een nieuwe heroïsche pose aan.
Toen het liedje af was, was de handkar gereed voor vertrek. "Zo moet het goed gaan", zei de nette man. "Bedankt, hè!" zei de ander en hij maakte aanstalten om op te stappen. Toen wendde hij zich tot ons en riep joviaal vóór hij op play drukte: "Nog één keer, omdat ie zo mooi was." Vrolijk zingend liep hij met zijn ghettoblaster en regenbestendige handkar de Zeebadweg af.
1 opmerking:
Prachtig je verhaaltjes. Ben ook helemaal weg van Keane. Heb hem van internet geplukt - maar ga hem zeker kopen. Zeg.. geen zin om bijdrages te leveren voor vindjemeleukofzo? maak je gelijk reclame voor je eigen log. Kijk maar ff.
groeten Hilbrand.
Een reactie posten