Altijd maar verder

We waren in Bussum en wilden naar Weesp. We knalden de hei op, want de bordjes zeiden dat dat moest en opeens hielden de bordjes op. We kwamen bij een driesprong en vervloekten de ANWB. Een mevrouw van in de zeventig met een kunstgebit waarvan ik me verbeeldde dat het een typisch Gooise snit had liep naar ons toe.
- Mevrouw, hallo, mogen we u wat vragen?
- Natuurlijk, maar ik weet niet of ik het antwoord weet, lachte ze haar perfecte tanden bloot.
Ze ging met haar onderarm losjes op mijn stuur hangen. Ik had haar graag een advocaatje ingeschonken.
- We willen naar Weesp, moeten we dan deze kant op?
- Ach dat weet ik niet. Ik denk het niet. Even kijken...daar rechts heb je de begraafplaats. Waar komen jullie vandaan? Groningen? Zo, knap hoor.
Ik wees op mijn kaart aan welk pad we aan het zoeken waren. Ze keek geïnteresseerd mee.
- De begraafplaats moet hier ergens zijn. Hmm. Ze volgde met haar vinger het gemarkeerde pad op de kaart. Toen ze bij Weesp was zei ze: "Ja, nu weet ik het, als je deze weg volgt kom je in Weesp."
We schoten in de lach.
- Ja op de kaart kunnen wij het ook vinden, maar we zijn op zoek naar deze route in de echte wereld.
- Oh ha ha, natuurlijk. Nou dat moet dan dit pad zijn en ze wees in de richting waar ze net nog haar twijfels over had geuit. Ze bleef nog even hangen op mijn stuur. Ik gaf haar een klopje op de schouder, we moesten verder helaas.
- Ik geloof niet dat ze al te betrouwbaar is in haar informatie, zei ik tegen Geraldine.
- Nee, maar ze was wel gezellig. En ze weet waar de begraafplaats is.