Toen ik binnenkwam stond hij bij het raam, met een stokje om hem overeind te houden. Dat leek me geen goed teken, maar de blaadjes waren frisgroen en talrijk.
Alle tips betreffende de ficus heb ik opgevolgd: niet te veel water, niet verplaatsen, niet op de tocht etc, maar hij is al lang niet meer zo blij als toen. Elke dag raap ik nieuwe vergeelde blaadjes van het tapijt en ik zie er geen andere voor in de plaats groeien. Een ficus zonder blaadjes is geen ficus. Ik neem aan dat kamerplanten niet aan herfst doen.
Toch is de ficus een sterke plant, las ik op ficusforever.nl. In de natuur kan hij zelfs vijfhonderd jaar worden. Vijfhonderd jaar, daar zit niemand op te wachten, de ficus zelf ook niet, lijkt me. In het Kombuis moeten we de levensverwachting corrigeren naar 500 dagen. Helemaal geen gekke leeftijd.
2 opmerkingen:
Laat je niet misleiden: ik heb een ficus benjamina die nu weliswaar erg in de rui en rouw is, maar het is een plant die bij ons thuis wel vaker aan herfst deed. Ook bloeide trouwens. Geen echte bloemen, meer een soort harde bessen. Tok tok tok op de vensterbank. Poezen erg blij mee. Oorzaak van de rouw vermoedelijk een relatief lage temperatuur, voorl 's nachts bij ons thuis. We waren niet zo van stoken. De mijne heeft de zomer buiten gestaan *niet in de zon! Ook uit ervaring ja* en denk ik te laat weer binnengezet dat hij nu zo veel bladverlies heeft. Zie nog geen nieuwe knopjes, maar dat kan echt nog komen. Pas als ie in januari nog niks nieuws maakt gooi ik hem weg.
Lieve Yvonne, jij hebt toch, net als ik in de schoonmaak gezeten?
Je hebt blijkbaar geen oog gehad voor de kantoorflora. Elke kamer was versierd met een ficus, en om de dag was het weer blaadjes rapen. Maar doodgaan ho maar.
Een reactie posten