Et on voudrait que j'aie le moral
"Ik rijg haar aan het mes", zei onze linkerbuurman over onze rechterbuurvrouw. Twee maanden later waren ze getrouwd en verhuisd naar de Achterhoek. De achtergebleven partners zochten troost bij elkaar en zijn met de kinderen naar Petten of zo verhuisd. Wij kregen nieuwe buren met een bobtail en een sticker van een bobtail op de achterruit van hun auto.
dinsdag, februari 26, 2002
Is er nog hoop?
De ijshockeyfinale gezien? Vast niet. Je was vast zo murw van al dat schaatsen en skiën, dat je het hoogtepunt van de spelen hebt laten schieten. Misschien had je wel gelijk, want ik weet niet of ik nu ooit nog het geduld kan opbrengen om een hele avond Champions League te kijken.
Het was een mooie wedstrijd. Het hoogtepunt viel te beleven in de eerste periode. De Amerikanen leidden met 1-0 toen de Canadezen hun eerste goal maakten. Passje van rechts naar Mario Lemieux, die maakt een schijnbeweging met zijn stick en laat de puck tussen zijn schaatsen naar een medespeler glijden en die kan de op het verkeerde been gezette keeper passeren.
"Lemieux mist de puck", zegt de commentator, "Kariya scoort wel".
De ijshockeyfinale gezien? Vast niet. Je was vast zo murw van al dat schaatsen en skiën, dat je het hoogtepunt van de spelen hebt laten schieten. Misschien had je wel gelijk, want ik weet niet of ik nu ooit nog het geduld kan opbrengen om een hele avond Champions League te kijken.
Het was een mooie wedstrijd. Het hoogtepunt viel te beleven in de eerste periode. De Amerikanen leidden met 1-0 toen de Canadezen hun eerste goal maakten. Passje van rechts naar Mario Lemieux, die maakt een schijnbeweging met zijn stick en laat de puck tussen zijn schaatsen naar een medespeler glijden en die kan de op het verkeerde been gezette keeper passeren.
"Lemieux mist de puck", zegt de commentator, "Kariya scoort wel".
maandag, februari 25, 2002
Manic Sunday
Ik voel me zo geïnspireerd. Ik fiets en ik fiets, zwaai naar vreemden, en voor het stoplicht rem ik zo hard dat ik achterstevoren kom te staan. Ik ken deze straat en de volgende ook. Ik ken deze zondag, ik ken deze inspiratie en weet hoe vluchtig ze zijn. Doorfietsen, vasthouden, al is het maar voor één dag.
Ik voel me zo geïnspireerd. Ik fiets en ik fiets, zwaai naar vreemden, en voor het stoplicht rem ik zo hard dat ik achterstevoren kom te staan. Ik ken deze straat en de volgende ook. Ik ken deze zondag, ik ken deze inspiratie en weet hoe vluchtig ze zijn. Doorfietsen, vasthouden, al is het maar voor één dag.
vrijdag, februari 22, 2002
Hè hè weekend
Vanochtend waren alle voetbalwedstrijden al afgelast voor morgen. Nou, dan weet je wel hoe het met onze vijver gesteld is. Heb je een keer tijd...
Je zult zien dat het morgen mooi weer is, ideaal om te wandelen of te fietsen. Binnenzitten is er niet meer bij tegenwoordig.
Waar kun je je achter verschuilen als je werkloos bent? Wie gelooft je nog als je zegt dat je een jachtig bestaan hebt.
Vandaag mijn eerste afwijzing ontvangen en wel van de Postbank, die ik nog wel zo loyaal Postbank zonder lidwoord had genoemd in mijn brief (op advies van Alice natuurlijk): "Wij delen u mede dat wij de sollicitatieprocedure met u niet zullen vervolgen, omdat de vacature reeds vervuld is." Iedereen girorekeningen opheffen, nu!
Vanochtend waren alle voetbalwedstrijden al afgelast voor morgen. Nou, dan weet je wel hoe het met onze vijver gesteld is. Heb je een keer tijd...
Je zult zien dat het morgen mooi weer is, ideaal om te wandelen of te fietsen. Binnenzitten is er niet meer bij tegenwoordig.
Waar kun je je achter verschuilen als je werkloos bent? Wie gelooft je nog als je zegt dat je een jachtig bestaan hebt.
Vandaag mijn eerste afwijzing ontvangen en wel van de Postbank, die ik nog wel zo loyaal Postbank zonder lidwoord had genoemd in mijn brief (op advies van Alice natuurlijk): "Wij delen u mede dat wij de sollicitatieprocedure met u niet zullen vervolgen, omdat de vacature reeds vervuld is." Iedereen girorekeningen opheffen, nu!
woensdag, februari 20, 2002
Gerard van Velde wil vlag dragen stond gisteren in de NRC.
Een pak van mijn hart. Ik dacht dat ze er niemand voor zouden kunnen porren, na alle problemen met de opening. De sympathieke voormalige antiheld uit Heerde was er, als een van de weinigen, bij de openingsceremonie wèl bij. Een echte liefhebber, hij wil alles meemaken! En sympathiek bovendien. God, wat gun ik Gerard dit succes. Ik vind wel meer mensen sympathiek, maar Gerard...wie gunt het hem niet. Hij ligt goed bij iedereen! Wat een prachtige afsluiter van zijn schaatscarrière. Wat een geschiedenis, hè, altijd vierde, kon niet wennen aan de klapschaats, was al een keer gestopt met schaatsen en dan dit! Wat een gek kind, zeg. 1:07.18, FABULEUS!
Een pak van mijn hart. Ik dacht dat ze er niemand voor zouden kunnen porren, na alle problemen met de opening. De sympathieke voormalige antiheld uit Heerde was er, als een van de weinigen, bij de openingsceremonie wèl bij. Een echte liefhebber, hij wil alles meemaken! En sympathiek bovendien. God, wat gun ik Gerard dit succes. Ik vind wel meer mensen sympathiek, maar Gerard...wie gunt het hem niet. Hij ligt goed bij iedereen! Wat een prachtige afsluiter van zijn schaatscarrière. Wat een geschiedenis, hè, altijd vierde, kon niet wennen aan de klapschaats, was al een keer gestopt met schaatsen en dan dit! Wat een gek kind, zeg. 1:07.18, FABULEUS!
woensdag, februari 13, 2002
Geachte Mevrouw/Mijnheer,
In de Gezinsbode van woensdag 6 februari las ik dat u op zoek bent naar parttime postbodes. Met deze brief solliciteer ik naar die functie.
Ik ben 28 jaar en verkeer in een goede fysieke conditie. Ik ben graag in de buitenlucht bijvoorbeeld om een fietstocht te maken op mijn Giant Century, bouwjaar 2000, met drie versnellingen, voor- en achterlicht en stevige bagagedrager.
Ik heb al vele jaren ervaring met post. Ik verstuur geregeld brieven en ansichtkaarten en ontvang ook het nodige (soms zelfs een pakje); ik weet dus, in grove lijnen, hoe het systeem werkt. En wat betreft de "sociale vaardigheden in verband met klantcontacten": daar heb ik alle vertrouwen in.
Graag licht ik mijn sollicitatie nader toe in een gesprek.
Hoogachtend,
Bonny Droevee
p.s. Kan ik een middagwijk krijgen?
In de Gezinsbode van woensdag 6 februari las ik dat u op zoek bent naar parttime postbodes. Met deze brief solliciteer ik naar die functie.
Ik ben 28 jaar en verkeer in een goede fysieke conditie. Ik ben graag in de buitenlucht bijvoorbeeld om een fietstocht te maken op mijn Giant Century, bouwjaar 2000, met drie versnellingen, voor- en achterlicht en stevige bagagedrager.
Ik heb al vele jaren ervaring met post. Ik verstuur geregeld brieven en ansichtkaarten en ontvang ook het nodige (soms zelfs een pakje); ik weet dus, in grove lijnen, hoe het systeem werkt. En wat betreft de "sociale vaardigheden in verband met klantcontacten": daar heb ik alle vertrouwen in.
Graag licht ik mijn sollicitatie nader toe in een gesprek.
Hoogachtend,
Bonny Droevee
p.s. Kan ik een middagwijk krijgen?
dinsdag, februari 12, 2002
maandag, februari 11, 2002
Het Hemameisje volgens Alice
Voor ons in de rij bij de kassa staat een meisje: donkerblauwe winterjas, haar in een vlecht, grote ogen achter brilleglazen. Ze telt het geld voor de nieuwe wanten nog eens na in haar hand en kijkt schichtig om zich heen. Wij kijken naar haar als naar een zwak jakhalzenjong in een tv film. Ze legt het geld op de toonbank en kijkt de caissière verwachtingsvol aan. Die kijkt verveeld terug en wijst naar het aangeslagen bedrag. Shit. De wanten zijn in de aanbieding. Haar gezicht wordt steeds roder terwijl ze de overbodige munten terugpropt in haar portemonnee. Wij kijken haar na als ze naar de uitgang holt, en moeten bijna huilen. "Ik hoop dat ze later trouwt met een heel erg aardige jongen", zeg ik. "Ja", zegt Bonny, "maar ze zal wel een bruut treffen".
Voor ons in de rij bij de kassa staat een meisje: donkerblauwe winterjas, haar in een vlecht, grote ogen achter brilleglazen. Ze telt het geld voor de nieuwe wanten nog eens na in haar hand en kijkt schichtig om zich heen. Wij kijken naar haar als naar een zwak jakhalzenjong in een tv film. Ze legt het geld op de toonbank en kijkt de caissière verwachtingsvol aan. Die kijkt verveeld terug en wijst naar het aangeslagen bedrag. Shit. De wanten zijn in de aanbieding. Haar gezicht wordt steeds roder terwijl ze de overbodige munten terugpropt in haar portemonnee. Wij kijken haar na als ze naar de uitgang holt, en moeten bijna huilen. "Ik hoop dat ze later trouwt met een heel erg aardige jongen", zeg ik. "Ja", zegt Bonny, "maar ze zal wel een bruut treffen".
Het meisje in de HEMA
Ze staat voor ons in de rij bij de kassa. Ze heeft een paar winterwanten in haar mandje. Schichtig kijkt ze om zich heen, als een vogel die zich aan de grond waagt. Niemand die ooit acht op haar slaat en toch voelt ze zich bekeken. Ze is vast de jongste van zes kinderen, die, van het schamele beetje krantenwijkgeld dat ze niet hoeft af te dragen aan haar tirannieke familie, iets voor zichzelf koopt.
Zulke mensen zien wij vaak in de HEMA.
Ze is aan de beurt. Onverwacht zijn de wanten in de aanbieding. Het bedrag dat ze ruim van tevoren nauwgezet had uitgeteld blijkt niet gepast te zijn. Met trillende hand stopt ze het teveel terug in haar portemonnee, een paar munten vallen op de grond. De caissière trommelt met haar vingers op de desk.
Het meisje rent de winkel uit en wij blijven achter, met beschaafde tranen in onze ogen, maar liever zouden we uitbarsten in een onbedaarlijk huilen.
Ze staat voor ons in de rij bij de kassa. Ze heeft een paar winterwanten in haar mandje. Schichtig kijkt ze om zich heen, als een vogel die zich aan de grond waagt. Niemand die ooit acht op haar slaat en toch voelt ze zich bekeken. Ze is vast de jongste van zes kinderen, die, van het schamele beetje krantenwijkgeld dat ze niet hoeft af te dragen aan haar tirannieke familie, iets voor zichzelf koopt.
Zulke mensen zien wij vaak in de HEMA.
Ze is aan de beurt. Onverwacht zijn de wanten in de aanbieding. Het bedrag dat ze ruim van tevoren nauwgezet had uitgeteld blijkt niet gepast te zijn. Met trillende hand stopt ze het teveel terug in haar portemonnee, een paar munten vallen op de grond. De caissière trommelt met haar vingers op de desk.
Het meisje rent de winkel uit en wij blijven achter, met beschaafde tranen in onze ogen, maar liever zouden we uitbarsten in een onbedaarlijk huilen.
zondag, februari 10, 2002
woensdag, februari 06, 2002
4 cm
Het wordt er niet beter op. Niks geen mooi weer om zittend op een rustig terrasje al mijn wèl werkende vrienden een bemoedigend smsje te sturen. Lopen, schuilen, lopen, schuilen en even langs bij het Centrum voor Werk en Inkomen waar mensen met een uitgestreken harses je een 4 cm dik pak in te vullen formulieren meegeven.
Ik hoor iemand tegen zijn metgezel zeggen: "Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat." Een goeie voor de maakmegeklijst.
Morgen: Een nieuw avontuur in het openbaar vervoer.
Het wordt er niet beter op. Niks geen mooi weer om zittend op een rustig terrasje al mijn wèl werkende vrienden een bemoedigend smsje te sturen. Lopen, schuilen, lopen, schuilen en even langs bij het Centrum voor Werk en Inkomen waar mensen met een uitgestreken harses je een 4 cm dik pak in te vullen formulieren meegeven.
Ik hoor iemand tegen zijn metgezel zeggen: "Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat." Een goeie voor de maakmegeklijst.
Morgen: Een nieuw avontuur in het openbaar vervoer.
dinsdag, februari 05, 2002
DAG 1
11h: zo, ik ben in de kleren. Ik heb al een was in de machine gedaan en Mastermind gekeken op Discovery Channel (ik wist bijna niks). Helaas heb ik Nederland in beweging net gemist. Als ik deze overheerlijke koffie met slagroom op heb, ga ik naar het GAK. Geen enkele wereld is perfect.
Gisteravond ben ik overigens weer in Deventer geweest, maar het inmiddels getrainde NS-personeel was deze keer zeer voorkomend. Wel heb ik twee uur lang fascinerende relazen moeten aanhoren van medereizigers die hetzelfde was overkomen als mij. Een mens maakt wat mee.
11h: zo, ik ben in de kleren. Ik heb al een was in de machine gedaan en Mastermind gekeken op Discovery Channel (ik wist bijna niks). Helaas heb ik Nederland in beweging net gemist. Als ik deze overheerlijke koffie met slagroom op heb, ga ik naar het GAK. Geen enkele wereld is perfect.
Gisteravond ben ik overigens weer in Deventer geweest, maar het inmiddels getrainde NS-personeel was deze keer zeer voorkomend. Wel heb ik twee uur lang fascinerende relazen moeten aanhoren van medereizigers die hetzelfde was overkomen als mij. Een mens maakt wat mee.
maandag, februari 04, 2002
ERMELO?
Ik ben vandaag al in Deventer geweest. Tussen Zwolle en Amersfoort reden er geen treinen. Dit kwam ik pas in Zwolle te weten. We stonden een tijdje stil en toen riep de conducteur om:
"Ik zeg het nog één keer, er is een stremming tussen Nunspeet en Hardewijk, deze trein gaat terug naar Groningen."
Ik wil er geen halszaak van maken, maar hij had dat echt nog niet eerder omgeroepen. Ik verheug me op de terugreis.
Ik ben vandaag al in Deventer geweest. Tussen Zwolle en Amersfoort reden er geen treinen. Dit kwam ik pas in Zwolle te weten. We stonden een tijdje stil en toen riep de conducteur om:
"Ik zeg het nog één keer, er is een stremming tussen Nunspeet en Hardewijk, deze trein gaat terug naar Groningen."
Ik wil er geen halszaak van maken, maar hij had dat echt nog niet eerder omgeroepen. Ik verheug me op de terugreis.
zaterdag, februari 02, 2002
GEK2
Gisteren had ik te kampen met een onvindbare server. Genoeg om paranoïde van te worden. Zou ik "gemonitord" worden? Voor de zekerheid haal ik de voorspelbaarheid uit mijn gedrag. Ik druk op het knopje voor de lift en als ie er is, neem ik de trap.
Aan mijn ellendige ervaringen in het openbaar vervoer komt geen eind. Gisteravond stapte ik op het Leidseplein in lijn 1, 2 of 5 naar het CS. Ik ging zitten en werd een misselijkmakende stank gewaar. Het zal wel van een zwerver komen, dacht ik. Ik hoorde achter mij een dronken stem luidkeels de haltes omroepen vóór de tramassistent dat deed.
Prinsengracht: de voor mij zittende mensen verplaatsen zich naar vrijgekomen plekken aan de andere kant van het gangpad. Ik vind het sneu voor de zwerver en blijf solidair zitten.
Keizersgracht: de zwerver gaat ook ergens anders zitten.
Herengracht: er zit niemand voor, niemand achter en niemand naast mij, toch is het best druk. De stank is er nog steeds. Ik ruik aan mijn trui en aan mijn oksels, normale geur. Ik kijk weer op en zie dat alle mensen vóór mij hun blik op mij gericht hebben.
Koningsplein: ik inspecteer mijn schoenen en krijg door een onhandigheidje poep aan mijn vingers. Nog steeds die blikken. Ik probeer de poep van mijn hand onder de bank te smeren. Lukt niet. Ik kokhals. Ik besluit niet meer op te kijken.
Op het station heb ik mezelf en mijn schoen uitgebreid schoongemaakt, maar de stank heeft me niet meer verlaten.
Gisteren had ik te kampen met een onvindbare server. Genoeg om paranoïde van te worden. Zou ik "gemonitord" worden? Voor de zekerheid haal ik de voorspelbaarheid uit mijn gedrag. Ik druk op het knopje voor de lift en als ie er is, neem ik de trap.
Aan mijn ellendige ervaringen in het openbaar vervoer komt geen eind. Gisteravond stapte ik op het Leidseplein in lijn 1, 2 of 5 naar het CS. Ik ging zitten en werd een misselijkmakende stank gewaar. Het zal wel van een zwerver komen, dacht ik. Ik hoorde achter mij een dronken stem luidkeels de haltes omroepen vóór de tramassistent dat deed.
Prinsengracht: de voor mij zittende mensen verplaatsen zich naar vrijgekomen plekken aan de andere kant van het gangpad. Ik vind het sneu voor de zwerver en blijf solidair zitten.
Keizersgracht: de zwerver gaat ook ergens anders zitten.
Herengracht: er zit niemand voor, niemand achter en niemand naast mij, toch is het best druk. De stank is er nog steeds. Ik ruik aan mijn trui en aan mijn oksels, normale geur. Ik kijk weer op en zie dat alle mensen vóór mij hun blik op mij gericht hebben.
Koningsplein: ik inspecteer mijn schoenen en krijg door een onhandigheidje poep aan mijn vingers. Nog steeds die blikken. Ik probeer de poep van mijn hand onder de bank te smeren. Lukt niet. Ik kokhals. Ik besluit niet meer op te kijken.
Op het station heb ik mezelf en mijn schoen uitgebreid schoongemaakt, maar de stank heeft me niet meer verlaten.
Abonneren op:
Posts (Atom)