Apparaten zijn wonderlijke wezens. Sommige tv's hebben van tijd tot tijd behoefte aan een bemoedigend klopje, menig kopieermachine knapt op van een flinke scheldkanonnade, computers smeken een paar keer per week zonder duidelijke reden om een reset.
Zo begon twee maanden geleden mijn tullefiessie te sputteren. Het beeld floepte weg, steeds vaker en steeds langer totdat het helemaal niet meer terugkwam. Toen heb ik haar op de gang gezet. Onder de kapstok zodat ik er vaak met het voorwiel van mijn fiets tegenaan zou raggen. Coco vindt dan wel dat ik meer in oplossingen moet denken en minder in problemen, maar hier had ik toch goed gehandeld.
Verder zonder tv dus; niets aan de hand zoals iedereen 21 mei heeft kunnen lezen: mooiere kamer, alternatieve tullefiessie op internet. Maar nu met dat EK foebel waar ik toch, god weet waarom, het een en ander van wil zien, is het knap onhandig. Eerst was het nog wel leuk: een-help-bonny-het-ek-door-rooster gemaakt, bij de mensen thuis geweest, soortement van sociaal leven gehad. Bovendien was het een goed selectiecriterium: voor welke wedstrijd ben ik bereid me te verplaatsen.
Maar vanavond was er niemand thuis of genegen mij te ontvangen. Ik wilde Spanje-Zweden zien en niet in de kroeg of snackbar. Na de lagen sjaals, jassen en regenbroeken van mijn televisie gehaald te hebben, heb ik haar weer in mijn woonkamer geïnstalleerd. En je raadt het al: beeld en geluid als in een droom. Snap jij het snap ik het? Wel een lulwedstrijd, maar hé, het is niet elke avond feest.
Ik heb de gouden tip al naar Vestel gestuurd. Als het beeld wegfloept, zette men het toestel twee maanden op de gang, dat zal hem leren.
1 opmerking:
Vast een duurzame oplossing. :-)
Een reactie posten