Een boek lenen, al dan niet lezen en weer terugbrengen geven me een tevreden gevoel over mezelf: weer iets niet gekocht. Er zijn veel redenen om geen boeken te willen kopen: je voelt je niet verplicht ze te lezen, je voelt je geen poseur als je ze niet leest, je voelt je geen materialistische consument, je huis wordt niet te vol.
Ik moet bekennen dat als ik met een tas vol meesterwerken van de bibliotheek kom me een stuk minder gelukkig voel dan wanneer ik een middelmatig gevalletje koop in de boekhandel. Dit is een van de vele voorbeelden die bewijzen dat ik constant moet vechten tegen mijn verdorvenheid. Ook Bonny krijgt het niet cadeau!
Naar de bieb dus. Maar dat is niet per sé een pretje. Net als de streekbus, is de OB een verzamelplaats voor vrouwen, kinderen en losers. Gelukkig behoor ik eens een keer tot de grootste en de sterkste groep.
De centrale bibliotheek in Groningen telt wel vier verdiepingen met boeken. Hoe een keuze te maken? Daarvoor hebben de mensen van de OB een charmante service. Omdat ze ook wel weten dat achterflappen niet te vertrouwen zijn, zetten ze voorin de boeken altijd een eenregelige samenvatting. Daarmee kan het werk echter flink onrecht gedaan worden. Zo las ik voorin Le côté de Guermantes: een jongeman die als kind droomde over een onbereikbaar schijnende hertogin die in de buurt van zijn dorpje woonde krijgt haar in Parijs als buurvrouw.
Natuurlijk is het een gemakkelijke, vaakgemaakte grap om klassiekers zo belachelijk te maken (in het jaar nul geboren bastaard krijgt het aan de stok met farizeeërs etc), maar de OB is onverstoorbaar in haar missie de potentiële lezer een schijnbaar objectief samenvattinkje te geven van wat hij in handen heeft en dat is wel weer subliem.
Vandaag kwam ik thuis met een verhandelingetje van Proust (essay over het lezen) waarin hopelijk iets verrassends staat (lezen is een geestvernauwende bezigheid die jouw eigen originele gedachten naar de achtergrond verdringt, ja zelfs vernietigt, bijvoorbeeld) en een Franse detective die mij aantrok vanwege de titel (Le grand faiseur), de uitnodigende blauwe sticker waarop NIEUW! stond en het zinnetje voorin: een berooide detective krijgt de opdracht een document terug te vinden. Dat belooft bloedstollend te worden.
Nog enkele juweeltjes die ik terug heb gezet in de kast:
Een opgroeiende jongen verveelt zich, maar denkt wel veel aan seks (Avant les hommes van Nina Bouraoui)
Vanaf het moment dat zijn vrouw hem verlaat, heeft een indexmaker de hik en probeert te begrijpen wat er is gebeurd in zijn leven (The Fit van Philip Hersher). Een indexmaker!?
Ik wilde aanvankelijk eindigen met een prijsvraag: wat zou er voorin Madame Bovary staan? wie het dichtst bij het zinnetje van de OB komt wint een aardige verrassing. Maar ik heb er opeens geen zin meer in. Misschien kom ik er nog eens op terug. Ook wilde ik in deze post nog ergens een linkje naar de All England Summarize Proust competition van Monty Python stoppen, maar ben te lui om een fatsoenlijk bruggetje te maken. Hier maar dan en veel plezier ermee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten