Hoe meer ik over de Thraciërs lees des te gekker ik ze vind.
Zo heb ik van Montaigne die het van Herodotus had dat als het donderde of bliksemde ze met een "vengeance titanienne" hun pijlen afvuurden naar de hemel om god tot rede te brengen.
Wie of wat er met die god precies bedoeld wordt weet ik niet, want hiero lees ik dat hun religieuze activiteiten voor een groot deel bestonden uit de aanbidding van moedergodin Bendida.
Daarnaast besteedden ze de nodige aandacht aan Zagreus die de Grieken Dionysus zouden noemen. Ze waren fervente wijnbouwers en eerden Zagreus met de onvermijdelijke drinkgelagen. In tegenstelling tot de oude Grieken en Romeinen verdunden ze hun wijn niet, waardoor ze te boek stonden als zuipschuiten.
Een volk met een vrouwelijke hoofdgod, gevoel voor humor en wijn, 't zal wel een vrolijke boel geweest zijn in Thracië, zul je verwachten. Lees ik gisteren bij Proust die Schopenhauer citeert die op zijn beurt ook weer schatplichtig aan Herodotus is dat de Thraciërs pasgeborenen verwelkomden met geweeklaag en zich verheugden over elke dode. Hetgeen, zo vervolgt Schopenhauer in Proust, in de mooie, ons door Plutarchus overgeleverde verzen is verwoord:
Lugere genitum, tanta qui intrarit mala:
At morte si quis finiisset miserias,
Hunc laude amicos atque laetitia exsequi.
Waarvan ik lezersvriendelijk als ik ben een vertaling heb gezocht en gevonden op een website over Schopenhauer:
Geborne zu beklagen, weil viel Schlimmem sie
Entgegengehen, aber die Gestorbenen
mit Freude zu geleiten und mit Segnungen,
Weil sie so vielen Leiden jetzt entronnen sind.
maandag, mei 26, 2008
woensdag, mei 21, 2008
kijkverslagje
De tullefiessie is stuk. Hij geeft nog wel geluid, maar geen beeld. Ik heb hem van het tafeltje gehaald en de gang gezet. Ongelooflijk hoe je kamer daar van opknapt. Ongelooflijk ook hoeveel mensen een tf over blijken te hebben. Ik had er al vijf in huis kunnen hebben.Nu kijk ik via internet, heel modern. Vanochtend op Cultura een stukje polygoonjournaal uit 1932: Maurice Chevalier brengt een bezoek aan Amsterdam. Misschien weet jij niet wie MC was, dat gold echter niet voor de Amsterdammers uit die tijd. Beatlemania! Acht soms wel meer rijen dik stonden ze langs de straten waar hij staand in wat toen nog geen oldtimer was doorheen reed. De auto werd geflankeerd door zes politie-agenten te paard. Blije volwassen mannen fietsten met bravoure voor de optocht uit. Chevalier zwaaide minzaam naar het publiek. Wat was iedereen goed gekleed! En de beurs van Berlage stond er al. Al lang en al lang zelfs, lees ik net op wikipedia.
Daarna ging hij naar Volendam om gefilmd te worden met mensen in klederdracht. Een stoïcijnse man in kiel poseert gewillig met de beroemde Fransman. Een klein meisje met kanten kapje begint wild te huilen zodra MC zijn hoed afneemt en naar haar toebuigt. De charmezanger laat zich niet van de wijs brengen en slaat zijn armen om twee Hollandse deernes met glimmende wangen.
Philip Bloemendaal was misschien ziek die dag of misschien werkte hij nog niet bij het PJ. Alleen aan het eind van het filmpje was er een voice-over. Maurice Chevalier stond op het dak van het Carlton om speciaal voor het Polygoon enkele woorden op te nemen voor het Nederlands publiek. Eerst in het Frans, toen in fonetisch Nederlands bedankte hij ons voor de hartelijke ontvangst.
Dat was het. Morgen is het er weer voor om 8.23, vrijdag om 5.23, en het zal me niet verbazen als het er zaterdag om 2.23 op is.
dinsdag, mei 20, 2008
Bonny gaat uit plichtsbewustzijn naar de bieb, leent een paar boeken en zet er ook een aantal terug in de kast
Een boek lenen, al dan niet lezen en weer terugbrengen geven me een tevreden gevoel over mezelf: weer iets niet gekocht. Er zijn veel redenen om geen boeken te willen kopen: je voelt je niet verplicht ze te lezen, je voelt je geen poseur als je ze niet leest, je voelt je geen materialistische consument, je huis wordt niet te vol.
Ik moet bekennen dat als ik met een tas vol meesterwerken van de bibliotheek kom me een stuk minder gelukkig voel dan wanneer ik een middelmatig gevalletje koop in de boekhandel. Dit is een van de vele voorbeelden die bewijzen dat ik constant moet vechten tegen mijn verdorvenheid. Ook Bonny krijgt het niet cadeau!
Naar de bieb dus. Maar dat is niet per sé een pretje. Net als de streekbus, is de OB een verzamelplaats voor vrouwen, kinderen en losers. Gelukkig behoor ik eens een keer tot de grootste en de sterkste groep.
De centrale bibliotheek in Groningen telt wel vier verdiepingen met boeken. Hoe een keuze te maken? Daarvoor hebben de mensen van de OB een charmante service. Omdat ze ook wel weten dat achterflappen niet te vertrouwen zijn, zetten ze voorin de boeken altijd een eenregelige samenvatting. Daarmee kan het werk echter flink onrecht gedaan worden. Zo las ik voorin Le côté de Guermantes: een jongeman die als kind droomde over een onbereikbaar schijnende hertogin die in de buurt van zijn dorpje woonde krijgt haar in Parijs als buurvrouw.
Natuurlijk is het een gemakkelijke, vaakgemaakte grap om klassiekers zo belachelijk te maken (in het jaar nul geboren bastaard krijgt het aan de stok met farizeeërs etc), maar de OB is onverstoorbaar in haar missie de potentiële lezer een schijnbaar objectief samenvattinkje te geven van wat hij in handen heeft en dat is wel weer subliem.
Vandaag kwam ik thuis met een verhandelingetje van Proust (essay over het lezen) waarin hopelijk iets verrassends staat (lezen is een geestvernauwende bezigheid die jouw eigen originele gedachten naar de achtergrond verdringt, ja zelfs vernietigt, bijvoorbeeld) en een Franse detective die mij aantrok vanwege de titel (Le grand faiseur), de uitnodigende blauwe sticker waarop NIEUW! stond en het zinnetje voorin: een berooide detective krijgt de opdracht een document terug te vinden. Dat belooft bloedstollend te worden.
Nog enkele juweeltjes die ik terug heb gezet in de kast:
Een opgroeiende jongen verveelt zich, maar denkt wel veel aan seks (Avant les hommes van Nina Bouraoui)
Vanaf het moment dat zijn vrouw hem verlaat, heeft een indexmaker de hik en probeert te begrijpen wat er is gebeurd in zijn leven (The Fit van Philip Hersher). Een indexmaker!?
Ik wilde aanvankelijk eindigen met een prijsvraag: wat zou er voorin Madame Bovary staan? wie het dichtst bij het zinnetje van de OB komt wint een aardige verrassing. Maar ik heb er opeens geen zin meer in. Misschien kom ik er nog eens op terug. Ook wilde ik in deze post nog ergens een linkje naar de All England Summarize Proust competition van Monty Python stoppen, maar ben te lui om een fatsoenlijk bruggetje te maken. Hier maar dan en veel plezier ermee.
Ik moet bekennen dat als ik met een tas vol meesterwerken van de bibliotheek kom me een stuk minder gelukkig voel dan wanneer ik een middelmatig gevalletje koop in de boekhandel. Dit is een van de vele voorbeelden die bewijzen dat ik constant moet vechten tegen mijn verdorvenheid. Ook Bonny krijgt het niet cadeau!
Naar de bieb dus. Maar dat is niet per sé een pretje. Net als de streekbus, is de OB een verzamelplaats voor vrouwen, kinderen en losers. Gelukkig behoor ik eens een keer tot de grootste en de sterkste groep.
De centrale bibliotheek in Groningen telt wel vier verdiepingen met boeken. Hoe een keuze te maken? Daarvoor hebben de mensen van de OB een charmante service. Omdat ze ook wel weten dat achterflappen niet te vertrouwen zijn, zetten ze voorin de boeken altijd een eenregelige samenvatting. Daarmee kan het werk echter flink onrecht gedaan worden. Zo las ik voorin Le côté de Guermantes: een jongeman die als kind droomde over een onbereikbaar schijnende hertogin die in de buurt van zijn dorpje woonde krijgt haar in Parijs als buurvrouw.
Natuurlijk is het een gemakkelijke, vaakgemaakte grap om klassiekers zo belachelijk te maken (in het jaar nul geboren bastaard krijgt het aan de stok met farizeeërs etc), maar de OB is onverstoorbaar in haar missie de potentiële lezer een schijnbaar objectief samenvattinkje te geven van wat hij in handen heeft en dat is wel weer subliem.
Vandaag kwam ik thuis met een verhandelingetje van Proust (essay over het lezen) waarin hopelijk iets verrassends staat (lezen is een geestvernauwende bezigheid die jouw eigen originele gedachten naar de achtergrond verdringt, ja zelfs vernietigt, bijvoorbeeld) en een Franse detective die mij aantrok vanwege de titel (Le grand faiseur), de uitnodigende blauwe sticker waarop NIEUW! stond en het zinnetje voorin: een berooide detective krijgt de opdracht een document terug te vinden. Dat belooft bloedstollend te worden.
Nog enkele juweeltjes die ik terug heb gezet in de kast:
Een opgroeiende jongen verveelt zich, maar denkt wel veel aan seks (Avant les hommes van Nina Bouraoui)
Vanaf het moment dat zijn vrouw hem verlaat, heeft een indexmaker de hik en probeert te begrijpen wat er is gebeurd in zijn leven (The Fit van Philip Hersher). Een indexmaker!?
Ik wilde aanvankelijk eindigen met een prijsvraag: wat zou er voorin Madame Bovary staan? wie het dichtst bij het zinnetje van de OB komt wint een aardige verrassing. Maar ik heb er opeens geen zin meer in. Misschien kom ik er nog eens op terug. Ook wilde ik in deze post nog ergens een linkje naar de All England Summarize Proust competition van Monty Python stoppen, maar ben te lui om een fatsoenlijk bruggetje te maken. Hier maar dan en veel plezier ermee.
woensdag, mei 07, 2008
Superbonny krijgt geen nieuw contract
- Met Bonny.
- Spreek ik met mevrouw Droevee?
- jazeker.
- En die B staat voor Bonny?
- Vanzelfsprekend.
- Dat dacht ik al. Enkele jaren geleden was u klant van Essent, maar toen bent u weggegaan. Wie is nu uw gas- en electriciteitsleverancier?
- Oxxio.
- Oxxio? Waarom bent u overgestapt als ik u vragen mag?
- Ze belden aan, vroegen of ik klant wilde worden en ik zei oké, mij best.
- Als u wilt kunt u weer klant worden voor Essent. U hoeft niets te doen. Wij zorgen dat uw contract bij Oxxio wordt beëindigd en dat uw contract bij Essent naadloos aansluit. En het is zo, mevrouw Droevee, dat u zult zien dat u op jaarbasis 60 euro minder zult betalen. En het is ook zo mevrouw Droevee, dat ik u ook nog een cadeautje mag aanbieden. Sterker nog, u mag kiezen uit twee cadeaus.
- Namelijk...
- U kunt krijgen een Irischeque ter waarde van €25.
- ...
- Of een handdoekset met 4 washandjes ter waarde van €69. Zonder essentlogo en van uitstekende kwaliteit.
- Maar ik heb al meer handdoeken dan ik in een heel leven kan verslijten.
- Oh ja? heeft u die handdoeken van Esso?
- De handdoeken van Esso? Nee.
- Ja ja, die hadden een paar jaar terug een actie en die zegeltjes had ik gespaard. En toen ik ging samenwonen bleek dat mijn vriendin de handdoeken van BP had en toen hadden we opeens veel te veel van dat spul.
- Als je ergens snel te veel van hebt zijn het handdoeken.
- U krijgt de irischeque en het nieuwe contract zo snel mogelijk thuisgestuurd.
- Mooi.
- Nu moeten we alleen onze overeenkomst nog vastleggen op een bandje.
- Waarom, ik krijg toch een contract dat ik nog onderteken?
- Ja, ik vind het ook onzin, maar het moet van de overheid. Het is voor uw veiligheid.
- Maar ik heb helemaal geen zin in die poppenkast. Dan gaat u alles nog een keer zeggen en dan moet ik op commando ja zeggen?
- Ik had het gesprek ook op kunnen nemen zonder dat u het wist.
- Dat lijkt me geen overtuigend argument in deze discussie.
- Maar het heeft niks te betekenen mevrouw. Wat kunt u er nou op tegen hebben?
- Meneer, het is gewoon belachelijk, een aanslag op mijn waardigheid als mens. Waarom zou ik iets belachelijks willen doen alleen omdat de overheid een regeltje heeft opgesteld. U vindt het zelf ook onzin, laten we het gewoon samen niet doen. U stuurt mij het contract, ik onderteken, klaar.
- We laten het hier bij mevrouw.
- Oké, ook goed. Goedenavond.
- Spreek ik met mevrouw Droevee?
- jazeker.
- En die B staat voor Bonny?
- Vanzelfsprekend.
- Dat dacht ik al. Enkele jaren geleden was u klant van Essent, maar toen bent u weggegaan. Wie is nu uw gas- en electriciteitsleverancier?
- Oxxio.
- Oxxio? Waarom bent u overgestapt als ik u vragen mag?
- Ze belden aan, vroegen of ik klant wilde worden en ik zei oké, mij best.
- Als u wilt kunt u weer klant worden voor Essent. U hoeft niets te doen. Wij zorgen dat uw contract bij Oxxio wordt beëindigd en dat uw contract bij Essent naadloos aansluit. En het is zo, mevrouw Droevee, dat u zult zien dat u op jaarbasis 60 euro minder zult betalen. En het is ook zo mevrouw Droevee, dat ik u ook nog een cadeautje mag aanbieden. Sterker nog, u mag kiezen uit twee cadeaus.
- Namelijk...
- U kunt krijgen een Irischeque ter waarde van €25.
- ...
- Of een handdoekset met 4 washandjes ter waarde van €69. Zonder essentlogo en van uitstekende kwaliteit.
- Maar ik heb al meer handdoeken dan ik in een heel leven kan verslijten.
- Oh ja? heeft u die handdoeken van Esso?
- De handdoeken van Esso? Nee.
- Ja ja, die hadden een paar jaar terug een actie en die zegeltjes had ik gespaard. En toen ik ging samenwonen bleek dat mijn vriendin de handdoeken van BP had en toen hadden we opeens veel te veel van dat spul.
- Als je ergens snel te veel van hebt zijn het handdoeken.
- U krijgt de irischeque en het nieuwe contract zo snel mogelijk thuisgestuurd.
- Mooi.
- Nu moeten we alleen onze overeenkomst nog vastleggen op een bandje.
- Waarom, ik krijg toch een contract dat ik nog onderteken?
- Ja, ik vind het ook onzin, maar het moet van de overheid. Het is voor uw veiligheid.
- Maar ik heb helemaal geen zin in die poppenkast. Dan gaat u alles nog een keer zeggen en dan moet ik op commando ja zeggen?
- Ik had het gesprek ook op kunnen nemen zonder dat u het wist.
- Dat lijkt me geen overtuigend argument in deze discussie.
- Maar het heeft niks te betekenen mevrouw. Wat kunt u er nou op tegen hebben?
- Meneer, het is gewoon belachelijk, een aanslag op mijn waardigheid als mens. Waarom zou ik iets belachelijks willen doen alleen omdat de overheid een regeltje heeft opgesteld. U vindt het zelf ook onzin, laten we het gewoon samen niet doen. U stuurt mij het contract, ik onderteken, klaar.
- We laten het hier bij mevrouw.
- Oké, ook goed. Goedenavond.
Abonneren op:
Posts (Atom)