"Het is echt jammer dat je niet meekunt naar Peñiscola", zegt mijn vader. "Het is een gebied met veel historie, dat zou je interessant gevonden hebben. Bovendien is er een grote zoetwaterbron in de buurt. Het is de enige plek in Spanje waar je het water uit de kraan kunt drinken."
"Tjonge, dat wist ik niet," antwoord ik met spijt in mijn stem. Werken in het onderwijs is fantastisch, maar die ellenlange vakanties vallen altijd op een moment dat het jou niet uitkomt en daarom moet ik eind mei de familiereis naar Spanje missen.
"En de eenden hè", vervolgt mijn vader.
"Wat is er met de eenden?" vraag ik.
"Die zijn er wel twee keer zo groot als hier."
"Twee keer zo groot? Ik wist niet dat dat kon."
Ik probeer me de vette snateraars in het Noorderplantsoen voor te te stellen met dubbele afmetingen. "En kunnen die eenden wel vliegen dan?" vraag ik ongelovig.
"Jazeker", antwoordt mijn vader vol trots alsof ie ze zelf geschapen heeft.
Ik denk aan de spectaculaire kiekjes die ik met de olympus camedia had kunnen maken en overweeg een nieuwe carrièreswitch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten