Getting started

- Bonny Droevee spreekt u mee.
- Dag, met de buurvrouw, heb je misschien zin in een kopje koffie?
- Nu?
- Als je tijd hebt, je bent natuurlijk druk bezig.
- Ik heb wel even tijd, ik kom eraan.

- Jij woont hier ook mooi.
- Suiker? Melk?
- Melk graag. Wow wat een mooie computer. Heb je internet? Vind je het goed als ik even...

- Heb je al gegeten? Ik heb nog wel een stuk pietsa.
- Heb je ook groente?
- Ja er is nog wel sla en kool.
- Nou, dan is dat ook weer klaar vandaag.

- Ik ga maar weer eens. Bedankt hè. Hé! Heb je een kat? Wat een leuk beest. Ik weet wel een leuke naam.
- Hij heeft al een naam.
- Oh, dat geeft niets. Dag buurvrouw. Dag Pvdb. Kom ook eens bij mij.
- Doe ik. Au revoir.

Wordt vervolgd

We gaan weg vandaag, alle drie, op naar de nieuwe flat. Nieuwe avonturen, jij wedt. De kabel verhuist mee, maar met vertraging. Kan maar zo tien dagen duren, 't is maar dat je 't weet. Pvdb is treurig! Zo'n kat weet precies wat er gebeurt hoor. Zal ik hem meenemen?


spullenbeesten

Dreetje

Een dikkige jongen met een honkbalpet op en een grote B op zijn zwarte trui, schuifelt het stadion binnen. Het lichaam van zijn dode vader wordt door zijn opa en zes andere mannen plechtig naar de middenstip gerold. Zijn vader nam dagelijks twintig biertjes en al had hij had een plezierige dronk, echt oud is hij er niet mee geworden.
Het publiek scandeert zijn vaders naam, er worden toespraken vol gevoel gehouden. Iedereen gaat vanavond eens lekker rouwen, zich wentelen in sentiment. Mensen op de tribune huilen met een lach op hun gezicht.
De jongen zit niet op de tribune, maar op een stoel in het midden. Hij moet huilen en niemand die even een arm om hem heen slaat. Daar wordt alleen maar over gezongen.

Ay Marieke Marieke

Het mooiste meisje van de wereld heet Marieke en ze werkt in onze supermarkt als caissière (sorry Kiki). Ik ga altijd in haar rij staan al is die de langste, wat vooral op zaterdag tot fikse wachttijden leidt.
Als ik aan de beurt ben, verbeeld ik me dat ik vriendelijker, menselijker ben dan de andere klanten, met mijn hoofd bij het contact en niet bij de boodschappen. Ik zal de bon nooit afslaan en kijk haar recht in haar azuurblauwe ogen bij het aanpakken. Bijna zeg ik "Dankjewel Marieke", maar ik bedenk me dat dat al te potsierlijk is. "Dankjewel" zeg ik gewoon. "Alstublieft en prettig weekend", antwoordt ze. Dat meent ze, dat weet ik zeker.

Zonder liefde warme liefde
Waait de wind de stomme wind
Zonder liefde warme liefde
Weent de zee, de grijze zee
Zonder liefde warme liefde
Lijdt het licht het donker licht
En schuurt het zand over mijn land
Mijn vlakke land mijn Vlaanderenland

Geen droom

Ik ben zo moe en slaperig, en ik ben mijn agenda kwijt. Heb ik nog afspraken komende weken? Moet ik ergens heen?
Gisteren: een dode meeuw op het station in Leeuwarden, naast het stootblok. Maar goed dat dat er stond, anders was de vogel te pletter gevlogen tegen de kiosk. Het lijkje veroorzaakte een opstopping, want veel mensen wilden het beter bekijken. Dooie vogels doen het goed deze maand.
Ook zag ik een dwaas in een skeletpak die protesteerde tegen Balkenende.
Een verwarde man sprak mij aan en zei dat hij de code op mijn hippe schoudertas (je suis pop) had gekraakt. "Je bent popeye", zeidie en hij drukte zijn wijsvinger veelbetekenend onder zijn oog. "Snap je num? kijk maar op je tas." "Nee, ik weet wel wat er op staat", antwoordde ik korzelig.
In de hal, zaten twee vertegenwoordigers van reizigersorganisatie Rover. Ze hielden een enquête of je het liefst met een langzame trein naar Amsterdam ging, zonder overstappen, of met één overstap en 12 minuten minder reistijd. Ik koos de tweede optie. Ik kreeg een gratis pen, maar die ben ik kwijtgeraakt. Net als mijn agenda.

De avonturiër strikes again

Over op de orde van de dag

Het zit voor de deur, het miauwt en wil naar binnen. Inderdaad, het rijmt op gvdb.
Nou het komt er pas weer in als het zijn tanden heeft gepoetst en de helft van zijn kapitaal heeft gegeven aan de nabestaanden van het juveniele musje dat ie gisteren uit de lucht heeft geplukt.
Ernstig, hoe snel zoiets went.


wacht

Blitzkrieg (2)

Blijf in beweging, de meeste dingen zijn niet zo moeilijk als je ze maar niet vanuit stilstand hoeft te doen. Zo spreek ik mezelf toe als het nodig is.
8:20 De klok staat stil, maar de tijd niet en ik haast me om op tijd bij de tandarts te zijn.
Ik fiets over de singel. Auto van rechts van de Nassaulaan wil de singel op en de maffe verkeersregels schrijven voor dat hij voorrang heeft. Ik rem. De man in de auto gebaart dat ik voor mag gaan, maar nu ik eenmaal geremd heb, wil ik dat hij eerst gaat, maffe regel of niet. Dat duurt wat, de man begint steeds heftiger te gebaren, ik ga steeds stiller staan. Uiteindelijk geeft hij geërgerd gas, slaat links af en kijkt mij heel heel boos aan bij het passeren.
Ik kijk nepverbaasd, geef een slinger aan mijn bel en vervolg tevreden mijn weg naar de tandarts.

Dirk Kuijt Ahoy!

Wat bijna niemand weet is dat Dirk Kuijt één van de schippers van de Kameleon is. Als Hielke of Sietse geblesseerd is, valt Dirk in en dat doet hij met verve. Op Dirk kun je rekenen.
Aan het eind van een dag vol avontuur, als hij met gezonde Hollandse trek thuiskomt, is hij altijd blij met wat moeder voor hem gekookt heeft.
"Lekker moeder, andijvie."
"Ja Dirk, daar zit veel ijzer in."
"Zal ik straks afwassen, moeder, dan kun jij even zitten."
"Dankjewel jongen, maar ga jij maar gauw naar de smederij. Klinkhamer kan je hulp goed gebruiken."
En daar gaat Dirk, met zijn blozende hoofd. Op naar het volgende avontuur.

Nooit

- Harry Mulisch doet nooit wat anders als hij naar muziek luistert.
- Nori tilt nooit poezen op.
- Aline verveelt zich nooit.
- Antje neemt nooit de telefoon op tijdens het journaal.
- Corry aanbidt nooit iemand.
- Marieke kijkt nooit achter op andermans ansichtkaarten.
- Napoleon lachte nooit uit beleefdheid.

Jeunesse dorée (2)

Student'n, varkens zijn het. En daar doe ik de varkens mee te kort eigenlijk. Laatst hoorde ik er werkelijk twee knorren, korpsballen waren dat, kon niet missen.
Nu wonen er achter ons huis nieuwe student'n. Veel te hard delen ze elkaar mee dat ze brak zijn. Ze gooien dingen van hun dakterras en lachen zich daar schor om.
Zonet was ik in de UB om wat boeken terug te brengen. Onderweg naar het uitleenbureau haalde ik een paar prototypes in. Slof...slof...slof bestegen ze de trap van de begane grond naar de eerste verdieping. Een holle blik in hun ogen, een kromgebogen rug, een verfomfaaid boek vastgeplakt aan hun romp.
En elk jaar komen er weer nieuwe die denken dat dit the way to be is.

Voornajaar

Eigenlijk moet ik hier nog een maand mee wachten:

kabeltruien
Händel
port en cognac
kapucijners met spek
gordijnen dicht
suede schoenen
Jane Austen

Want in januari, als de winter nóg drie maanden duurt, heb ik hier spijt van. Maar ik ben er nú aan toe, dan maar zweten. Doe ik in maart wel mijn korte broek aan, als mijn benen weer schalig wit zijn.

De purist in mij

Ik ben een erge vlotte vrouw en al mijn vrienden zijn erge moderne mensen.
Lata mara, zegt Alise, bijna niemand weet waar je het over hebt.
Mara zeg ik, ik doe dit voor de mensen die het wel begrijpen.

Wat wij niet wisten

Prins poes, word wakker. Help!


Ja wat?


Jezes, wat een saai verhaal. Nu wegwezen.


Daar gaan we weer...


En wat kan ik hier aan doen?

Weer niks

Vanmiddag zag ik vanuit de trein opeens dit beeld:


Een dergelijke tekst is natuurlijk vragen om flauwe reacties. Die laat ik aan jullie zelf over, maar ik zou Bonny D niet zijn als ik er geen gemakkelijk geld in zag. Bij thuiskomst heb ik meteen gebeld met de Haarhoeve die in Halsteren blijkt te zitten.
- Goedenmiddag u spreekt met de Haarhoeve.
- Dag met Bonny D. Ik heb een vraag over het haar.
- Oh dan verbind ik u even door.
Welke vraag kan ze dan wel beantwoorden vroeg ik me af, maar goed, niet te kritisch zijn er moet geld verdiend worden.
- Met Michiel
- Met Bonny D. Ik heb een vraag over het haar. Hoe komen jullie er aan?
- Welk haar?
- Het haar dat jullie implanteren.
- Dat is uw eigen haar mevrouw.
- Mijn haar?
- Ja dat wil zeggen als u haar laat implanteren dan is het uw eigen haar.
- Oh, maar als iemand zelf geen haar heeft?
- Daar kunnen we een haarwerk voor maken.
- En hoe komt u aan dat haar?
- Dat kopen we in het buitenland.
- Oh, maar ik heb dus nogal veel en dik en snelgroeiend haar. Kunt u daar niks mee?
- We kopen ons haar in het buitenland.
- Oké, ik weet genoeg. Bedankt voor de informatie.