Afkickdromen

Dromen ex-rokers van tabak? Ex-drinkers van alcohol?
Sinds ik ben gestopt met lezen droom ik van boeken. Rustige, melancholieke dromen. Lezen, das war einmal. Nu moet er geleefd worden.
Vannacht was het niet melancholiek, maar doldwaas. Mijn vader, de nietlezer bij uitstek, had weet ik veel waar allemaal interessante boeken opgediept. Een groot fotoboek van Plato en Socrates (wat zou dat wel niet waard zijn?), De Naam van de roos gedrukt met onzichtbare inkt, en, dat boek trok het meest mijn aandacht Gesprekken met Primo Levi.
Op de voorkant een korrelige zwartwitfoto van Levi, zoals je het verwacht. De achterkant was echter vreemd. Degene die de gesprekken voerde bleek een beroemde skater te zijn in de VS. De flaptekst was geheel gewijd aan de ongewone combinatie van de fascinatie voor Primo Levi en de passie voor het skaten in één persoon.
Ik vloeken natuurlijk, want ook in mijn dromen heb ik niet altijd evenveel geduld met de mensen.
Toen zag ik dat er uit de rug een kettinkje hing met daaraan iets wat leek op een mini-mini-floppydisk. Waar kan dat nog in? vroeg ik me af. Ik keek iets beters en zag toen dat het een dia was. Ik hield het plaatje tegen het licht. Erop afgebeeld stond de skater; onder zijn ene arm hield hij zijn skateboard geklemd, zijn andere had hij om Primo heen geslagen. Met een bête glimlach keek hij in de lens.
Tijd om wakker te worden.