Mijn boodschappen liggen op de band. De klant voor me heeft afgerekend, ik houd mijn giropas in de aanslag. De caissière wendt zich echter niet tot mij, maar richt zich op en roept naar de andere kassa:
- Yvonne! Yvonne! Ik werk hier nu voor vast, wist je dat al?
- Wat zeg je?
- Ik werk hier nu voor vast, Ik hoef nooit meer naar de Wilhelminakade.
- Ik versta je niet.
- Ze werkt hier nu voor vast, zeg ik tegen Yvonne.
- Wat leuk voor je. Hoef je nu niet meer naar de Wilhelminakade?
- Nee, zeg ik, nooit meer.
- Gelukkig niet, zegt mijn caissière.
- Gelukkig? vraag ik.
- Oh, ik vond het er zo afschuwelijk.
- Nou mooi dat je hier dan voor vast werkt.
- Ja, ik ben zo blij.
Half zitdansend scant ze mijn artikelen haar kauwgum kauwend op de maat van de muzak. And now I wonder...if I could fall into the sky.
3 opmerkingen:
1. Wat is er in vredesnaam mis met de super aan de Wilhelminakade?
2. In de hemel vallen is denk ik net zo iets als met de neus in de boter, maar dan op het immateriële vlak.
3. Kan dat dekje misschien weer even over de vleugel?!
Aliesje! bedankt voor je reactie. Hier mijn reactie op je reactie.
1. Als klant weet ik wel wat er mis mee is, maar als caissière... De leukste vrouw werkt bij de servicebalie, daar zou ik van balen als caissière zijnde en zeker als medewerkster kaas of brood.
2. Ik denk niet dat het hetzelfde is. Met je neus in de boter vallen is op het goede moment aan komen kakken. Ik denk dat deze zangeres het heeft over zweven van geluk. Kan het gevolg zijn van met de neus in de boter vallen, maar is zeker niet zeker.
3. Dat heb je helemaal zelf in de hand.
Giffel gniffel gniffel!
Groetjes,
Joletta
Een reactie posten