In de trein
Aan de zonkant
Laat ik mijn wimpers blonderen
door de stralen
mijn ongekend lange wimpers
Vier stoelen
voor mijn jas, mijn tas
mijn voeten en mij
Precies genoeg
Deventer!
Van Go Ahead, de koek
en de boekenmarkt
Nog maar één stop
tussen nu en straks
To hell with Ithaka
1 opmerking:
Hmm, goeie paradox in dit gedicht.
Een reactie posten