Verliefd op de buurman

Mijn dag begon veelbelovend.
Om negen uur na een zeer voedzaam en gezond ontbijt ging ik naar de fystiotherapeut. Ik ging de deur uit met een serieuze tas, een nette broek en een ernstige blik, net alsof ik naar mijn werk ging. Weten de buren veel...
Opeens zag ik een heel knappe man met een kindje van een jaar of drie. "First we are going to the supermarket", zei de knappe man met een Frans accent. Het kindje brabbelde hem na, ook met een Frans accent: "first supermarket".
Wat een knappe man, dacht ik en toen realiseerde ik mij dat het de buurman was. Onze Waalse buurman van wie wij feitelijk de poes hebben afgepakt. Hij leek mij dat niet kwalijk te nemen want hij zei met een stralend gezicht: "Endeliek wat zon."
"Ja, heerlijk!" antwoordde ik.