2. Polygamy

Polygamie is, zoals het woord al aangeeft, ontstaan in Polynesië.

De geografische situatie van deze oude natie heeft ervoor gezorgd dat er al sinds ver voor de prehistorie veel eilandhoppers waren onder de bevolking. Deze konden, ivm beperkingen in materiaal en tijd, niet elke nacht de boot terug nemen. Ook toen en daar was de nacht er niet alleen om te slapen; om te voorzien in andere behoeftes vonden de polynesiërs eerst de driehoeksrelatie uit.

Toen ook dat moeilijk te combineren bleek met de vaarschema’s werd deze leefvorm uitgebreid tot polygamie.

Voor ons Groningers is het soms al onmogelijk om, ik noem maar een zijstraat, een boertje uit Kantens te verstaan. Hoe zit dat met een land dat zich uitstrekt over een wateroppervlakte van meer dan 50 miljoen km2? Welnu, dergelijke afstanden werpen inderdaad enorme taalbarrières op, waardoor een ander fenomeen ontstond dat wereldwijde navolging heeft gekregen: de polyglot.

Toen de verbindingen binnen de archipel steeds beter werden dankzij snelle boten en exploderend luchtverkeer, kwamen er stemmen op om polygamie te verbieden. Heeft het nog wel bestaansrecht als het niet praktische noodzaak, maar slechts ingesleten gewoontes zijn die aan de basis staan van deze leefvorm? zo vroegen velen zich af. Vooralsnog is hierover geen consensus bereikt in de polytiek.

dit was afl 2 in de serie writer's block. Volgende afl: a rant against a particular race or ethnicity, using common slurs and stereotypes.

Bezoek

De mens krijgt nimmer iets cadeau

Rien n'est jamais acquis à l'homme
Ni sa force, ni sa faiblesse, ni son coeur
Et quand il croit ouvrir ses bras
Son ombre est celle d'une croix

Misschien denk je: ja, zo is het, mooi gezegd. Misschien denk je: wat een gezanik, ga toch lekker leven en miezer niet zo. En misschien denk je: wat staat daar nou weer, spreek je moerstaal aansteller!
Voor dat laatste geval heeft god een briljante schepping gedaan: de literair vertaler! Dankzij hem hebben wij, beperkttaligen, toegang tot meesterwerken als Oorlog en Vrede, Moby Dick, en sinds kort Volkswagen Blues.
Vandaag vond ik voor de verandering geen krant op mijn deurmat, maar een cadeau-exemplaar van de Nederlandse vertaling van dit meesterwerk van de Canadese schrijver Jacques Poulin. De verklaring voor deze royale geste staat al op pagina 3: Vertaald door een groep studenten Frans van de Rijksuniversiteit Groningen o.l.v. Pauline Sarkar. En je raadt het al: een van die studenten was ik. Ik! Bonny Droevee! Uitgegeven. Bijna met naam genoemd in een boek in print. En met mij Clelia van Moerle, maar dit terzijde.
Het boek laat zich als volgt samenvatten: Jack Waterman, een zachtaardige man die worstelt met zijn zachtaardigheid, onderneemt in het gezelschap van een meisje dat we voor het gemak Grote Sprinkhaan noemen want dat doet de auteur ook, een reis van de baai van Gaspé (zie Google) naar San Francisco. Zij doen dit zoals de titel en omslag in eendrachtige samenwerking al doen vermoeden in een Volkswagen minibus en zoals de titel ook al prijsgeeft: het gaat niet van je hela hola met de hoofdpersonen.
Reden, aanleiding en thema van de onderneming is de zoektocht naar Jacks broer Théo, een avonturier met stoppelbaard. Zoals ik in mijn exposé, la mélancolie dans Volkswagen Blues, waarvoor ik toentertijd maar liefst een 7 heb gekregen, al overtuigend uiteen heb gezet, is Jack eigenlijk op zoek naar de echte man in zichzelf.
Afijn, de tocht leidt langs vele interessante Noordamerikaanse oorden. In Hoofdstuk 9 (mijn hoofdstuk!!!! ook een 7!!!) zijn Jack en GS tussen Detroit en Chicago en zingen ze treurige liedjes, die ook in vertaling rechtop overeind blijven staan, getuige het melodieuze:

De mens is ijdel zoekende
Naar zijn kracht, naar zijn zwakte, naar zijn hart
En als hij denkt dat hij zijn armen opent
Wordt zijn schaduw met een kruis verward

Swing it!

Spiegel-y

Normaal is deze muur zoals hier, maar van de week zag hij er zo uit:




Daar kijk je toch wel wat vreemd tegenaan natuurlijk, een dergelijk opschrift in de Uurwerkersgang.
Nu werd ik zelf onlangs een anarchist genoemd (omdat ik uitsprak voorstander te zijn van een niet-totalitair communistisch regime), maar een muur volkalken, nee, daar zal ik niet de daadkracht voor opbrengen, laat staan met leuzen die eigenlijk over een ander land gaan in de taal van dat land naar ik aanneem, met spelfouten (ja een accent vergeten is ook een spelfout) die een gebrekkig spreker zoals ik er zo uit haalt.
Maar, zo dacht ik net, misschien kan deze kladder wel helemaal niet schrijven, heeft hij de letters nagetekend, wat niet helemaal goed ging: het omgekeerde uitroepteken is vergeten en kijk eens naar de Y. Had ik vroeger wel eens met de ampersand, die kwam niet uit, of hij was in spiegelbeeld, een symptoom van ongeletterdheid.
En wie of wat is AWDP? Of staat er HWDP? De geadresseerde? dan staat die er wel een beetje lullig, zo achteraan de zin. Of is het de afzender? dan had het na het uitroepteken moeten komen, tenzij het een naam is als Wham! of Yahoo!
Te veel vragen voor wat het is. Morgen eens kijken of de muur al is overgeschilderd.

Voor wie

zich afvraagt wat de voormalige ster van Vitesse, Arsenal en het Nederlands elftal tegenwoordig doet voor de kost.


















(Foto genomen in de Koninginnelaan)

Paranoia zit in een klein hoekje

Zoals ik heb aangekondigd heb ik mijn abonnement op de NRC beëindigd. Dat ging feilloos. Afgelopen vrijdag kreeg ik het laatste exemplaar in de bus. Ik heb hem plichtsgetrouw doorgebladerd. De koppen op de voorpagina waren Zeven personen vast na bedreiging A'dam en Nog geen akkoord kabinet over crisis. Ik heb de foto van de werkkamer van Mulisch bekeken in de boekenbijlage, een geleerde ruimte met rood karpet onder kasten vol geleerde boeken. In de verte zie je de broze geleerde schrijver iets doen.
En dat was het.
Krant adieu, zei ik. Zonder snik, maar wel dankbaar voor al die jaren, eerlijk is eerlijk.
Welgemoed stond ik zaterdagochtend op. Ik voelde mij bijvoorbaat licht. Wat zou ik eens gaan doen met deze mooie vrije weekenddag? Ik zette een licht muziekje op, bereidde mij een ontbijt en keek naar buiten, naar de auto's, de fietsen, de voetgangers, de vogels. Wat voelde ik mij gelukkig. Ik deed de deur open om mij in het decor te begeven waar ik zojuist zo van had genoten en wie liep ik tegen de brommer?
De krantenbezorger.
Met zijn melancholieke blik keek hij mij vanachter zijn helm aan.
- Gestopt? vroeg hij, want hij is buitenlander.
- Ja, bekende ik, algeheel gestopt met lezen.
- Alsjeblieft, was zijn antwoord. En hij duwde mij een dik pak papier in handen: de krant van zaterdag.
- Wat lief, stamelde ik, me pas later afvragend of je lief zegt tegen je krantenbezorger. Mijn ogen vulden zich met tranen, ik wist niet of het van ontroering of wanhoop was.
Maandag vond ik op mijn mat een Dagblad van het Noorden
Dinsdag werd ik gebeld door de Trouw. 'Ik lees geen krant', zei ik. 'Hoe komt u dan in ons bestand?' vroeg de telefoniste streng.
Woensdag zowaar niets.
En vandaag trof ik bij thuiskomst een Volkskrant (Crisisplan kabinet pas na weekend) aan. Vooral vreemd dat die vanochtend nog niet bezorgd was.
Paranoia zit in een klein hoekje, zei ik vanochtend nog tegen mijn collega Joost, omdat ik de melding 'access denied' kreeg toen ik mijn privémail wilde checken.
Wat zijn het voor krachten die ervoor zorgen dat ik mijn tijd blijf opofferen aan de waan van de dag?

1. My worst habit

Ik snap best waar ze naar toe willen, die lui van het writer's block. Ga uit van iets concreets en bouw daar een verhaaltje om heen. Succes verzekerd, zeker als het gepaard gaat aan seks en/of zelfspot.

Ik laat altijd scheten, oei oei, zo'n slechte gewoonte. Als iemand een kamer binnenkomt waar ik ook verblijf of waarin ik mij eerder die dag heb bevonden, begint hij al bij de deur met zijn hand voor zijn neus te wapperen. Heremijntijd wat een meur! Bonny is er zeker ook? Laatst was ik op groepsreis met OAD. We waren nog niet voorbij Assen of de buschauffeur weigerde verder te rijden. Ik doe maar of het me niet kan schelen, maar ik heb het behoorlijk moeilijk met mijn flatulentie. Vorige week had ik een sollicitatiegesprek etc.

Maar aan deze flauwekul gaan we ons natuurlijk niet overgeven. Bovendien blijf ik graag bij de waarheid. Slechte gewoontes, ik heb ze simpelweg niet. Waarom zou ik?

Volgende afl: polygamy

0. Ondankbare hond

Schrijven om het schrijven, ik houd er niet van. Het levert nooit wat op, behalve boeken zoals die van Arnon Grunberg en hoe heet ie, die van... prff, zelfs dat weet ik niet meer.
Je hebt wat te zeggen of niet.
Batjah, mijn partner in rhyme, dacht toch dat ik wel wat geforceerde inspiratie kon gebruiken en trakteerde mij op dit boekje. Er staan tips in voor schrijvers die even niet weten waar ze het over moeten hebben.
Wil je een bestseller schrijven zonder inspiratie? Sla The writer's block open en je fantasie wordt een handje geholpen, met ideeën als:

- write about your partner's first sexual experience
- Polygamy
- write about your worst habit
- More than ten million prescription medications are filled incorrectly every year. Write about one of them.

En zo nog 782 meer. Ik voel het al borrelen in me.