sneue wezens

'Altijd als ik electronisch geld overmaak en een sms'je krijg met de tancode', zegt Aliesje, 'ben ik eventjes blij verrast . Ha een sms'je! misschien is het toch iets anders dan de tancode. Maar dat is het nooit.'
We zijn sneue wezens, ook Aliesje. Zelfs Aliesje.
Maar die weet tenminste dat ze zichzelf voor de gek houdt.
Ik was net de serverinstellingen van een mailaccount aan het instellen. Stuur een testsmsje naar een ander mailadres van mijzelf. Koffie gezet, kom terug in de kamer met een dampend bakje. Ping!
'Wie is er nog meer zo vroeg bij op de zondagochtend?' dacht ik verheugd.
Bonny dus.
Dit was te erg.
Maar het werd nog erger.
Want om de test te completeren stuurde ik een meeltje terug naar Bonny.
Oh oh oh.
Maar niks mis met de serverinstellingen.

Er is alleen maar dit

De zon die mijn straat inschijnt
door kleine wazige flarden
Een blaadje dat langsdwarrelt
De vrouw die met geknepen ogen
tegen de zijstijl leunt
'Lekker weer hè?'
'Ja! meer is er niet nodig.'
(behalve de stabiele hormoonspiegel dan, maar dat zeg ik maar niet)
Een gesprek dat niet van mij is
over een autoradio en een accu.
Dat was de ochtend.
Een beste.

goede daad gevonden

Ik vind niet zo veel. In ieder geval niet veel geld. Menig zondagmiddag heb ik vroeger met mijn zus over het spoor gelopen omdat de porterfeuilles er voor het oprapen zouden liggen (we hadden getheoretiseerd dat die uit de treinreizigers hun kontzak zouden vallen terwijl ze boven de plee hingen), maar meer dan een verzwikte enkel van het gehobbel over de keien heeft het nooit opgeleverd.
Ik kon dan ook mijn ogen niet geloven toen ik dinsdag een tweeeuromunt zag liggen bij de uitgang van de buurtsuper. Daar buk ik wel voor.
Normaal wemelt het er van de accordeonisten en ander rondhangend volk, nu niemand.
'Toch jammer dat er net nu geen zwerver is', zei ik tegen Kiki.'
Een man met snor keek ons veelbetekenend aan.
'Ben jij een zwerver?' vroeg ik hem monsterend. Hij zag er niet heel fris uit, maar ook niet heel onfris.
'Ja.'
'Bewijs het eens.'
Hij opende zijn plastic zak en toonde een verzameling modderige bierflesjes waarvan hij het statiegeld ging innen. Daarmee had hij de test doorstaan, ik gaf hem de twee euro. Triomfantelijk nam hij het aan. Ik was ook voldaan, ik had niet zomaar een goede daad verricht, ik had iemand blij gemaakt met zijn ellende. Zonder in de buidel te hoeven tasten.

Het huis van Tsjechov in Jalta

Hier schreef hij
Dit las hij
Hier sliep hij
Dit zag hij als hij wakker werd

Had de literatuur niet bestaan,
Dan was hij tuinman geworden
En hij was al arts
Hoe dat dan zit...?

Niets aanraken
Die presse-papier hoort daar
In dat potje zit een echte haar
van Anton Pavlovitsj

Het voordeel van sandalen

is dat je gemakkelijk je tenen kunt krommen. Wat ik nu weer voor geks heb gehoord:

Op Radio 4:
"De beroemde Johann Wolfgang Goethe was mateloos gefascineerd door Oosterse culturen."

Ivo Niehe over Botero:
"Hij verloor al jong zijn vader, zijn zoon is omgekomen bij een auto-ongeluk en toch zegt hij: verdriet ken ik niet. Een bijzondere man en een groot kunstenaar."