Na een dag hard werken installeer ik me met een bierglas vol gin-tonic voor de tullefiessie. Ik pak de afstandsbediening en daar ga ik los. Ik start met Nederland 3. Atletiek: een Italiaan springt 8.47 ver, het verst tot dan toe. Hij gaat helemaal uit zijn dak, hij doet me denken aan Coco op de eerste avond van haar vakantie. De Italiaan zijn moeder op de tribune heeft het niet meer. Krijgt ze een orgasme? Je zou het wel zeggen. Echt. Wij Droevees maken geen grappen over orgasmes.
Na 28 zenders beland ik op RTL7. Ik val midden in een film. Ziet er aangenaam uit, zo op het eerste gezicht. Een blinde man (Al Pacino) staat op het punt om met een mooie jonge vrouw te gaan dansen.
'Give me some coordinates', commandeert Al tegen een kakjongen die ook wel een grote rol zal hebben. De kakjongen zegt: ‘Het is een langwerpige dansvloer, wij staan nu aan de lange kant. Het orkest is aan uw rechterhand.’ Meer heeft Al niet nodig, hij leidt de dans prachtig, maar toch overtuigend blindeman spelend. Ik kijk in de vprogids welke film het is: Scent of a Woman, hij krijgt maar liefst vier van de vijf mogelijke sterren.
Een quiz op België 2: De Kanvaskrak. Niks over te zeggen, behalve dat de titel zo grappig is.
Foesbal: HSV wint voor de UEFA-bokaal met Fànderfart, Ajax is nog steeds uitgeschakeld voor de Champions League en dat is 'niet alleen botte pech', en Koeman hoort van een journalist dat Koevermans bij PSV komt. Koekoe, die gaan lekker loeien samen.
Afwassen, telefoneren, nieuw glas, nieuwe zapronde.
Scent of a woman loopt ten einde, naar ik vermoed. Al Pacino staat in een luxe hotelkamer en houdt een pistool op zijn eigen hoofd gericht, kakjongen is in paniek. Hij zegt:
‘Kolonel, doe het niet, u wilt toch leven!’
‘Waarom?’, vraagt de kolonel, ‘mijn leven is donker.’
‘Maar het leven heeft zo veel te bieden, kolonel.’
‘Wat dan, geef me één goede reden om te willen leven.’
Prima vraag, denk ik goedkeurend, ben benieuwd naar het antwoord.
‘I’ve never seen anyone dance the tango or drive the Ferrari better than you did.’
Nu maakt ie er een eind aan, denk ik. Dit kan echt niet. Hij wil een goede reden en krijgt dit. Ik wind me op en ben een beetje ongerust dat licht ontvlambare Al helemaal beserk gaat. Maar hij ontspant, tot mijn ontzetting. Zijn blinde ogen lichten op. Hij laat het pistool zakken.
'Wat heb jij nu helemaal gezien van het leven, kakjong', zegt ie zacht en even later: ‘I need a drink’.
Ik ook, denk ik. Opgelucht kakjong vindt dat hij koffie moet nemen, maar zo diep wil Al niet zinken en hij plakt met Jack Daniels.
Genoeg gezien, tf uit, naar bed, morgen weer hard werken.
donderdag, augustus 30, 2007
vrijdag, augustus 24, 2007
Contigo
Ondanks periodiek terugkerende goede voornemens, wekelijks geworstel met El País, zelfstudie met behulp van grammaticaboeken en thematische woordenlijsten, bevindt mijn Spaans zich nog altijd op een belabberd niveau. Ook het boek Breaking OUT of Beginner's Spanish heeft mij nog niet bevrijd. Maar ik geef niet op! Een nieuw idioom geeft nieuwe invalshoeken aan het leven, en de Spaanse bevallen me wel.
Ik ben de baas, ik kies!
Zo kon ik mijn dag vanochtend heel aangenaam beginnen. Ik had over jou gedroomd, maar was blij dat in het Spaans te kunnen denken: Soñé contigo. Ik heb met je gedroomd, bedankt voor de prettige samenwerking.
Ik ben de baas, ik kies!
Zo kon ik mijn dag vanochtend heel aangenaam beginnen. Ik had over jou gedroomd, maar was blij dat in het Spaans te kunnen denken: Soñé contigo. Ik heb met je gedroomd, bedankt voor de prettige samenwerking.
dinsdag, augustus 21, 2007
Tijgerpoep
Aan: Dierenpark Emmen
Onderwerp: tijgerpoep
Beste mevrouw/mijnheer,
Hoewel ik veel van katten houd, heb ik een hekel aan de geur van kattenpis. In mijn tuin is het door de territoriumdrang van de buurkatten onleefbaar geworden. Bij Tuinland heb ik 'Kattenschrik' gekocht, een peperdure bus met stinkende witte korrels waarvan de geur de dieren op afstand moet houden. Geldklopperij! Ik had net zo goed poedersuiker kunnen strooien. Er is maar één middel dat echt werkt: tijgerpoep. Helaas wordt tijgerpoep niet meer verkocht omdat er onlangs een grote voorraad is ontploft in Eelde. Het schoonmaken kostte zoveel tijd en geld dat de handel niet meer rendabel was. Kan ik één dezer dagen langs komen met een open(!) emmer en een voorraadje tijgerpoep meekrijgen? Alvast bedankt voor uw antwoord.
Met vriendelijke groet,
Bonny Droevee
Onderwerp: tijgerpoep
Beste mevrouw/mijnheer,
Hoewel ik veel van katten houd, heb ik een hekel aan de geur van kattenpis. In mijn tuin is het door de territoriumdrang van de buurkatten onleefbaar geworden. Bij Tuinland heb ik 'Kattenschrik' gekocht, een peperdure bus met stinkende witte korrels waarvan de geur de dieren op afstand moet houden. Geldklopperij! Ik had net zo goed poedersuiker kunnen strooien. Er is maar één middel dat echt werkt: tijgerpoep. Helaas wordt tijgerpoep niet meer verkocht omdat er onlangs een grote voorraad is ontploft in Eelde. Het schoonmaken kostte zoveel tijd en geld dat de handel niet meer rendabel was. Kan ik één dezer dagen langs komen met een open(!) emmer en een voorraadje tijgerpoep meekrijgen? Alvast bedankt voor uw antwoord.
Met vriendelijke groet,
Bonny Droevee
donderdag, augustus 09, 2007
Leven is vergeten? Was het maar waar!
Een groot deel van mijn geheugen wordt in beslag genomen door onzindingen: personalia van sterren die ik vroeger in de hitkrant heb gelezen, citoscores van klasgenoten, alternatieve betekenissen van autonamen (suzuki = scheur u zelf uw kist in), te sneu voor woorden, maar niet weg te schroeien. Een anomalie waar ik nooit last van heb, behalve soms, waarvan hier een illustratie.
Ik woon in een prachtig huis. Bovenop mijn prachtige huis is nog een woning en daarin woont de bovenbuurvrouw. Een betere bovenbuurvrouw kun je je niet wensen. Ze heeft gedurende mijn vakantie voor mijn basilicumplantje gezorgd als was het haar eigen vlees een bloed. Vanmiddag vroeg ze me hoe het met het plantje ging, terwijl ik al twee weken terug ben nota bene. Dat is een niveau van toewijding waaraan ik nooit zal kunnen tippen.
Ik hoor haar zelden ondanks de zeer matige isolatie van ons pand. Zij heeft me toevertrouwd dat ze zodra ze thuiskomt haar schoenen verwisselt voor geluidabsorberende slofjes omdat "je er anders met goed fatsoen geen parketvloer op na kan houden in een bovenwoning".
Nu is het tien voor één. Ik weet dat ze over tien minuten naar bed gaat, en vlak daarvoor, net als ieder normaal mens, naar de wc. En god weet wat ze allemaal naar binnen giet op een avond, maar dat geeft me een geklater! Of geklater is eigenlijk niet het juiste woord, daarvoor is het geluid te vol. Hoe dan ook, het is nogal wat wat er uit komt.
Alsof het niet erg genoeg is dat ik daarvan dagelijks oorgetuige ben, word ik ook nog elke keer belaagd door de herinnering aan een zekere episode uit Turks Fruit: de kunstenaar en Olga zijn aan het vrijen als Olga naar de wc moet. De kunstenaar wil het niet onderbreken en zegt: "blijf hier, ik drink het wel op" of iets van die strekking. Maar dat ziet Olga niet zitten en ze gaat toch, tot de kunstenaars opluchting want er klinkt me een geklater uit de wc, alsof er een berggeit staat te zeiken.
Waarschijnlijk was ik te jong toen ik het boek las, anders had het vast niet zo'n indruk gemaakt. En nu 18 jaar later, betaal ik daarvoor de tol. Avond aan avond voor het slapen gaan, moet ik denken aan pissende berggeiten en urine drinken. Ik zit er maar weer mooi mee.
Ik woon in een prachtig huis. Bovenop mijn prachtige huis is nog een woning en daarin woont de bovenbuurvrouw. Een betere bovenbuurvrouw kun je je niet wensen. Ze heeft gedurende mijn vakantie voor mijn basilicumplantje gezorgd als was het haar eigen vlees een bloed. Vanmiddag vroeg ze me hoe het met het plantje ging, terwijl ik al twee weken terug ben nota bene. Dat is een niveau van toewijding waaraan ik nooit zal kunnen tippen.
Ik hoor haar zelden ondanks de zeer matige isolatie van ons pand. Zij heeft me toevertrouwd dat ze zodra ze thuiskomt haar schoenen verwisselt voor geluidabsorberende slofjes omdat "je er anders met goed fatsoen geen parketvloer op na kan houden in een bovenwoning".
Nu is het tien voor één. Ik weet dat ze over tien minuten naar bed gaat, en vlak daarvoor, net als ieder normaal mens, naar de wc. En god weet wat ze allemaal naar binnen giet op een avond, maar dat geeft me een geklater! Of geklater is eigenlijk niet het juiste woord, daarvoor is het geluid te vol. Hoe dan ook, het is nogal wat wat er uit komt.
Alsof het niet erg genoeg is dat ik daarvan dagelijks oorgetuige ben, word ik ook nog elke keer belaagd door de herinnering aan een zekere episode uit Turks Fruit: de kunstenaar en Olga zijn aan het vrijen als Olga naar de wc moet. De kunstenaar wil het niet onderbreken en zegt: "blijf hier, ik drink het wel op" of iets van die strekking. Maar dat ziet Olga niet zitten en ze gaat toch, tot de kunstenaars opluchting want er klinkt me een geklater uit de wc, alsof er een berggeit staat te zeiken.
Waarschijnlijk was ik te jong toen ik het boek las, anders had het vast niet zo'n indruk gemaakt. En nu 18 jaar later, betaal ik daarvoor de tol. Avond aan avond voor het slapen gaan, moet ik denken aan pissende berggeiten en urine drinken. Ik zit er maar weer mooi mee.
zaterdag, augustus 04, 2007
Cliché nr 3
Wat ik nu weer heb meegemaakt, moet je luisteren. Zojuist zat ik voor mijn huis in de zomerochtendzon onbekommerd te genieten van mijn ontbijt. Ik heb het al vaker gezegd: fatsoenlijk weer en een evenwichtige hormoonspiegel, veel meer heb ik niet nodig om domweg gelukkig te zijn. Ik droeg en draag nog steeds een groene korte broek, een groen t-shirt en teva-sandalen (ik draag nooit sandalen, maar ik heb ze wel en ze waren heel duur, dus vooruit). Komen er van links twee mannen aan. Een buurman van verderop en een onbekende sjofel uitziende man. Ze zijn met elkaar in gesprek. Als ze ter hoogte van mijn huis zijn zwijgen ze even. Sjofelman monstert mij en mijn kom yoghurt enkele seconden en zegt duidelijk hoorbaar tegen de buurman:
- En dat is cliché nummer drie.
Ik ben nog steeds wel een beetje domweg gelukkig, maar de glans is er wat af. Wat heeft dit te betekenen? Ging dit over mij? Waarom? Zijn het die sandalen? Is die man niet verschrikkelijk onbeschoft en zou die geen boete moeten krijgen?
En, al weet ik dat ik het niet moet willen weten, wat zijn clichés 1 en 2?
- En dat is cliché nummer drie.
Ik ben nog steeds wel een beetje domweg gelukkig, maar de glans is er wat af. Wat heeft dit te betekenen? Ging dit over mij? Waarom? Zijn het die sandalen? Is die man niet verschrikkelijk onbeschoft en zou die geen boete moeten krijgen?
En, al weet ik dat ik het niet moet willen weten, wat zijn clichés 1 en 2?
vrijdag, augustus 03, 2007
Blondy Droevee
Mijn hele leven ben ik al blond, maar vreemd genoeg ben ik de enige die dat zo ziet. Anderen, al vinden ze nog me nog zo aardig, beweren altijd dat ik donkerharig ben. Misschien aan de donkerblonde kant aan het einde van een zonnige zomer, maar dan houdt het wel op. Om van het gehakketak af te zijn besloot ik vanmiddag tot een bezoek aan de kapper.
- Ik wil mijn haar graag laten blonderen, deelde ik mee in de hoop dat Monique, de kapster, verbaasd zou reageren. Blond haar laten blonderen? is dat niet wat dubbelop? Maar niks daarvan, mevrouw zit ook in het complot.
- Wil je highlights of helemaal blond?
- Helemaal blond, antwoordde ik vol bravoure.
- Weet je het zeker? Als het gaat uitgroeien wordt het heel lelijk. Tenzij je het elke vijf weken opnieuw verft.
- Nee, zo ver ben ik nog niet. Doe dan maar highlights.
- Je moet het zelf weten, het is jouw haar.
Wat is dat toch met mensen. Ze geven je twee opties. Je neemt een beslissing en ze willen je meteen overhalen van gedachten te veranderen, maar als je dan te snel overstag gaat is het ook weer niet goed.
- HIGHLIGHTS! riep ik.
En daar gingen we, door de kapsalon, langs de keuken, naar de verfruimte.
Monique begon blijmoedig aan het karwei. Met een kam selecteerde ze zorgvuldig twintig haren, legde die op een bewonderenswaardig net stuk aluminiumfolie, streek er met een kwastje blonde verf over en vouwde het pakketje dicht. Dit deed ze zo'n vijftien keer.
- Vind je dit leuk werk? vroeg ik belangstellend.
- Oh ja, vooral als de klanten blij zijn met het resultaat. Gisteren heb ik nog een vrouw dolgelukkig gemaakt met een permanent, ze kwam me er vandaag voor bedanken.
- Wat aardig dat ze daarvoor langskomt. Voor mij zal het niet uitmaken, zei ik. Ik doe het voor de andere mensen zodat die ook kunnen zien dat ik blond ben.
- Aha.
- Hoe lang moet ik wachten tot de verf is ingetrokken?
- Ongeveer een half uur.
- Kan ik dan even naar huis om mijn boek te halen, ik woon om de hoek.
- Je kunt beter niet te veel bewegen met die follie.
- Hè, had ik mijn boek maar meegenomen. Ik had dit kunnen voorzien.
- Is je boek zo spannend?
- Ja.
- Wat lees je dan?
Wat te antwoorden? Ik lees Is dit een mens? van Primo Levi. Maar het is ook een beetje gek om zo graag te willen verder lezen over Auschwitz. Dat kan ik dus niet zeggen. Vannacht was ik ook begonnen in Franse detective, maar dat was niet het boek dat ik bedoelde. Bovendien lees ik nooit detectives, al is deze wel leuk.
- Een detective, hoorde ik mezelf zeggen. Ik kromp een beetje ineen.
- Ik lees heel veel, zei ze fijntjes, maar nooit detectives.
- Ik lees ook nooit detectives, alleen deze, zei ik een complete idioot van mezelf makend. "Wat lees je wel?", vroeg ik erachteraan.
- Ik heb net de Decamerone uit.
Welja! Wat is dat toch met de Groningse middenstanders? De kaasboer leest Seneca en de kapster Boccaccio. En Bonny Droevee laat heur haar blonderen en leest een detective.
Toen Monique klaar was met de folie, zei ze dat ik wel in de tuin kon gaan zitten. Er was nog net een zonnig plekje. Ik kreeg een blad mee uit de leesportefeuille. De dertig minuten waren om voor ik het wist, met de Nieuwe Revue!
En mijn haar? Als het goed is zie je geen verschil.
- Ik wil mijn haar graag laten blonderen, deelde ik mee in de hoop dat Monique, de kapster, verbaasd zou reageren. Blond haar laten blonderen? is dat niet wat dubbelop? Maar niks daarvan, mevrouw zit ook in het complot.
- Wil je highlights of helemaal blond?
- Helemaal blond, antwoordde ik vol bravoure.
- Weet je het zeker? Als het gaat uitgroeien wordt het heel lelijk. Tenzij je het elke vijf weken opnieuw verft.
- Nee, zo ver ben ik nog niet. Doe dan maar highlights.
- Je moet het zelf weten, het is jouw haar.
Wat is dat toch met mensen. Ze geven je twee opties. Je neemt een beslissing en ze willen je meteen overhalen van gedachten te veranderen, maar als je dan te snel overstag gaat is het ook weer niet goed.
- HIGHLIGHTS! riep ik.
En daar gingen we, door de kapsalon, langs de keuken, naar de verfruimte.
Monique begon blijmoedig aan het karwei. Met een kam selecteerde ze zorgvuldig twintig haren, legde die op een bewonderenswaardig net stuk aluminiumfolie, streek er met een kwastje blonde verf over en vouwde het pakketje dicht. Dit deed ze zo'n vijftien keer.
- Vind je dit leuk werk? vroeg ik belangstellend.
- Oh ja, vooral als de klanten blij zijn met het resultaat. Gisteren heb ik nog een vrouw dolgelukkig gemaakt met een permanent, ze kwam me er vandaag voor bedanken.
- Wat aardig dat ze daarvoor langskomt. Voor mij zal het niet uitmaken, zei ik. Ik doe het voor de andere mensen zodat die ook kunnen zien dat ik blond ben.
- Aha.
- Hoe lang moet ik wachten tot de verf is ingetrokken?
- Ongeveer een half uur.
- Kan ik dan even naar huis om mijn boek te halen, ik woon om de hoek.
- Je kunt beter niet te veel bewegen met die follie.
- Hè, had ik mijn boek maar meegenomen. Ik had dit kunnen voorzien.
- Is je boek zo spannend?
- Ja.
- Wat lees je dan?
Wat te antwoorden? Ik lees Is dit een mens? van Primo Levi. Maar het is ook een beetje gek om zo graag te willen verder lezen over Auschwitz. Dat kan ik dus niet zeggen. Vannacht was ik ook begonnen in Franse detective, maar dat was niet het boek dat ik bedoelde. Bovendien lees ik nooit detectives, al is deze wel leuk.
- Een detective, hoorde ik mezelf zeggen. Ik kromp een beetje ineen.
- Ik lees heel veel, zei ze fijntjes, maar nooit detectives.
- Ik lees ook nooit detectives, alleen deze, zei ik een complete idioot van mezelf makend. "Wat lees je wel?", vroeg ik erachteraan.
- Ik heb net de Decamerone uit.
Welja! Wat is dat toch met de Groningse middenstanders? De kaasboer leest Seneca en de kapster Boccaccio. En Bonny Droevee laat heur haar blonderen en leest een detective.
Toen Monique klaar was met de folie, zei ze dat ik wel in de tuin kon gaan zitten. Er was nog net een zonnig plekje. Ik kreeg een blad mee uit de leesportefeuille. De dertig minuten waren om voor ik het wist, met de Nieuwe Revue!
En mijn haar? Als het goed is zie je geen verschil.
Abonneren op:
Posts (Atom)