kwaak kwaak kwaak

Het is niet iedereen gegeven om een groot cadeau elegant te incasseren. Zo hoorde ik een verhaal over een meisje dat enorm verliefd was op een jongen. Tot haar geluk bleek het wederzijds. Om dat te vieren ging zij met hem mee naar huis. De volgende dag bood hij haar een luxe reis naar Mexico aan. Het was te groot, zij kon het niet accepteren en de liefde was voorbij.
Ik vind dat jammer, want ik ben gek op buitenproportionele cadeaus en hoop dat de mensen van het te grote gebaar zich niet laten afschrikken door gegeneerde ontvangers.
Zoals met alles is presentatie het belangrijkst, belangrijker zelfs dan de omvang van de offerande. Ik moest hieraan denken toen ik vanochtend door het plantsoen liep en er een luid gesnater klonk vanuit de vijver. Zes puntgave stokbroden dreven statig temidden van de waterlelies. Twintig eenden wisten niet wat ze ermee aan moesten.

Ondertussen in Groningen

Terwijl ik op de centimeter nauwkeurig de afstanden bepaal bij het speerwerpen, neemt Aliesje de beoordeling bij het hoogspringen voor haar rekening. Dat doen we gewoon voor de televisie, we kunnen daarbij eten, telefoneren, koffie zetten en stukjes schrijven. Slisarenka doet een aanval op het wereldrecord hoogspringen. 2 meter 10.
- Mis! zegt de commentator terwijl de atlete de lat meeneemt in haar vlucht.
- Dat leek me anders behoorlijk raak, zegt Aliesje en ze steekt kordaat haar rode vlag omhoog.
Jammer dat de Spelen morgen weer voorbij zijn.

Fat Cats

En dan nu de makkelijkste manier om steenrijk te worden: Falen.

Festivalleven

Een suikerspin is geen spin
Een glas bier is geen glas
Een toevallige ontmoeting bestaat niet
Een glas wijn is geen wijn
Er gebeurt niet zo veel
Eigenlijk.

Blitzkrieg

- Kook jij vanavond?
- Ja's goed. Wat wil je eten?
- Aardappelpuree
- Wat is dat nou voor antwoord, je weet dat ik aardappelpuree vies vind.
- Je gaat nooit in op mijn suggesties.
- Nee, maar als je aardappelpuree noemt... Ik ga niet iets koken wat ik zelf smerig vind. Ik vind het al belachelijk dat jij regelmatig aardappelpuree maakt, terwijl je weet hoe vies ik het vind.
- Oooh, dat doe ik helemaal niet regelmatig.
- Een keer per jaar is ook regelmatig. En al erg genoeg.
- Ik ga naar bed.
- Doe dat.

Oh zondagmiddag

Terwijl P. v/d Buren vol overgave ligt te lamstralen, onderzoek ik de mogelijkheden een groot artiest van hem te maken zodat ik zonder wekker te zetten binnen kan lopen.
Voor zingen is ie niet geschikt, daar is zijn stem niet sterk genoeg voor. Bovendien houdt hij helemaal niet van muziek: het moet wel heel hard regenen wil hij Beethoven verdragen. Dansen valt daarmee ook af.
Schilder moet hij worden. Hij is zeer visueel ingesteld, herkent tweedimensionale beelden en hij mag met zijn modderpoten graag artistieke patronen aanbrengen op bank en vloerkleed. Hij voldoet daarmee aan de belangrijkste criteria van het Monpa, Museum of Non Primate Art.
Beroemde katten als Rusty en Smokey vangen duizenden dollars voor een geslaagd schilderij. Enkele jaren geleden al werd er zelfs $15.000 neergeteld voor Handen omhoog, meneer De Haan! van action painter Bootsie.
Alles wat ik hoef te doen is een potje acrylverf eventueel vermengd met zijn eigen urine en een stuk zachtboard in zijn toilet area (onze tuin) zetten. Zijn gevoel voor schoonheid en afbakening zal de rest doen.
Ik hoef niet bang te zijn dat de buren of de poes zelf enige rechten kunnen doen gelden op de meesterwerken.

Animals cannot hold copyright or have moral rights, so the legal owner of the copyright in a cat's painting is the person or persons who supplied the materials the cat used to make the painting. If your cat stays at a boarding cattery which offers a creative programme and supplies paints and canvas, then any works the cat completes during its stay will belong to the cattery.

zo stelt het Monpa.

Het ziet er zeer gunstig uit. Ik houd jullie op de hoogte.

Pjetr venden Hoegenbend

Wat kunnen we in hemelsnaam aan te merken hebben op Pieter van de Hoogenband? Ik zal niet beweren dat ik verliefd op hem ben -ik houd niet zo van chloor- maar hij is veruit de meest frisse persoon die ik ken. Vier jaar geleden dacht ik: die frisheid gaat er vanzelf af als ie ouder wordt, maar hij lijkt met de jaren juist frisser te worden. De enige die qua frisheid ooit met hem heeft kunnen wedijveren is Nancy voordat ik wist dat ze spataderen had.

Pieter verliest de 200 meter van Ian Thorpe. Hij draagt zijn verlies ontwapenend fris. Zegevierend op de 100 meter is hij de frisheid in persona. Verliezend in de series op de 50 meter is hij ondanks een gebrekkige nachtrust op zijn frist.

We zouden graag deel uitmaken van de frisse wereld van VDH, maar we moeten het doen met een surrogaat, zij het een heel goed: Duitse reclame.
De wereld van Nutella, Merci en Tena Lady. Alles klopt, iedereen is blij met elkaar, Karl Heinz draagt een gele sweater over zijn schouders, Frau Müller krijgt een cadeau, Vati is huisarts met een leesbril aan een touwtje op zijn borst, Inge und Claudia worden goedmoedig geplaagd, een BMW cabrio rijdt beloftevol het grind op.
En wie stapt daar uit? Pjetr, hij heeft net goud gewonnen. Zijn moeder vliegt hem om de hals. Ze gaan in de lommerrijke tuin zitten en drinken thee met chocola. Die gezonde chocola waar alleen maar melk in zit. Zo komt Pjetr aan die frisse witte tanden.

Haiku

Spectaculair weer
Er waait een poes langs het raam
Die van de buren

De standaardreactie

- Helemaal uit Groningen?
- Frans!? een prachtige taal, maar wel moeilijk.
- Ook geen vis? (Alies haar bijdrage)
- Vrouwenvoetbal? van mij mogen ze.
- Of zegt iedereen dat? (voor gevorderden)

Niks te klagen ja

Ik heb iets nodig waar ik sterker uitkom, pour ainsi dire. Tijd voor een crisis, ja ik vraag erom dat er iets afgrijselijks gebeurt, maar crises laten zich niet dwingen.
Grote sporters hebben eerst een ernstige ziekte of een afschuwelijk ongeluk overleefd voor ze alles winnen, een beetje componist is minstens half doof.
Een schilder zonder armen moet dus wel een goudmijn zijn.
Noordenwind van mondschilder Coen de Rooij

Niet dat het zo'n briljant schilderij is, maar zo zullen wij zelfs nooit met onze handen kunnen schilderen.
Met de juiste beperkingen zou ik tot grote hoogte stijgen, maar Bonny heeft weer eens niets te klagen.

Arts & Letters Daily

Zo maar, voor wie graag van onderwerp naar onderwerp springt, een gratis link, gevonden door uw webkruiper. Ik merk dat ik genoeg heb aan de korte intro's.

high time

Morris
Morris Tabaksblat
Met je lieve lieve ogen
en je mooie gouden pak

Morris
Morris Tabaksblat
Heette ik maar zo
Morris
Morrisssssss
Morrizzzzzzz
zzzzzzzzzzz

£7,039,469

Verkrachter wint £7 miljoen in de loterij. Ik heb wel une bonne idée wat hij daarmee kan doen.

Een zeer ontwikkeld man

Wat ik al jaren heb gedacht is onlangs bevestigd door een expert: Corry's kaak is te klein voor haar gebit. Corry heeft een beugel nodig om de twee grandioze rijen witte tanden in toom te houden, net nu ze volgende week begint als leerling leraar. Ze is als de dood dat een van de elastiekjes uit haar mond springt op het moment dat ze iets belangrijks (osmose of zo) aan het uitleggen is.
Een voordeel van dit al is dat ze kennis maakt met een nieuwe wereld, die van de orthodontie of specifieker: de wereld van H. M., orthodontist, aquarellist en kookboekenschrijver voor gebeugelden. In deze drie hoedanigheden houdt hij praktijk aan het chique Hereplein. Hij wordt geassisteerd door vijf lekkere wijven, dat mag ook wel want H. is ondanks al zijn activiteiten aan de corpulente kant om het eufemistisch uit te drukken.
Achter de receptiebalie zitten twee dames met hun naam geprint op hun blauwe poloshirts. Op de balie staat het kookboek fier te pronken in een speciaal vervaardigde standaard. Van de wachtkamer leidt een brede trap naar beneden naar de werkkamer van H en de overige drie dames. Hij zit achter een gigantische ovale tafel in een gigantische lederen fauteuil met draaimechaniek. Het opstaan uit die stoel is een moeizaam proces dat met puffen en zweten gepaard gaat.
"Fanny...FANNY...FANNY!!", hijgt hij, "vergeet je niet die klant door te verbinden?" Hij gaat weer zitten, neemt zijn gelaat af met een grote witte zakdoek en wijdt zich met al zijn orthodontistische wijsheid aan de tanden van Corry.

Hoe H. aan het einde van de dag de trap weer op komt is een raadsel. We zouden er graag een keer getuige van zijn en te weten komen wat de rol is van de vijf assistentes in dezen.


afspraakkaartje

De wijze kiest de verblijfplaats die bij hem hoort

Omdat er geen markt was gisteren en de kaas op was, ging ik naar de kaasboer in de Oosterstraat. Toen ik de winkel binnenkwam was er éen andere klant, een magere, sober geklede vrouw van een jaar of 60.
- Wat leest u tegenwoordig? vroeg ze de kaasboer.
- De brieven van Seneca, antwoordde hij.
- Oh, hoe vindt u dat?
- Schitterend, maar ik heb er nog maar een paar gelezen, hoor.
Daar sta je dan met je Atheneum B. Hier kon ik niet over meepraten. Ondertussen liep de winkel behoorlijk vol en enkele klanten namen een ongeduldige houding aan.
- Misschien is het niet zo'n geschikt tijdstip om hierover te praten, zei de magere vrouw.
Dus was ik overgeleverd aan Google om meer over Seneca te weten te komen.

Is dit nodig?

Beroemde vaders (en moeders?), je schijnt er nogal gebukt onder te kunnen gaan. Een mooier voorbeeld dan dat van Leonard Huizinga (1906-1980), de schrijver van de eindeloze reeks Adriaan & Olivierboeken, ken ik niet. Leonard was zoon van de beroemde historicus Johan Huizinga. Wat moet je in godsnaam met je leven als je vader Herfsttij der Middeleeuwen heeft geschreven? Leonard wist het wel: dichter wilde hij worden. Prachtige, gevoelvolle poëmen schreef hij en op een moedige dag gaf hij ze zijn vader te lezen. Die bladerde, las, bladerde, kuchte en gaf ze met een zucht terug aan zijn zoon.
"Is dit nodig?" vroeg hij.

Sinds die dag heeft Leonard Huizinga alleen nog maar kolder uit zijn pen gekregen, behalve dan Herinneringen aan mijn vader (1963) waarin deze anekdote is terug te vinden.

Alweer een gruwelverhaal vanuit onze tuin

Pas op Stego, een T-Rex achter je!

Oh oh, als dat maar goed gaat.

Ze krijgen het allebei warm

aie!

Over & sluiten.

De enige echte ik

Toen wij de verrukkelijke leeftijd hadden dat alles nog mogelijk was, geloofden wij dat we de slimste, de sportiefste, de grappigste, de leukste waren. Toen kregen wij de minder verrukkelijke leeftijd dat we de waarheid begonnen te zien.
Oké, we waren best slim, maar er bestonden aantoonbaar slimmere mensen, ze zaten zelfs bij ons in de klas. We konden goed voetballen, maar het Nederlands elftal zouden we nooit halen (maar dat lag natuurlijk niet aan onze voetbalkwaliteiten). We maakten weliswaar voortdurend grapjes, maar volle zalen zouden we nooit trekken. En na weer een blauwtje, beseften we dat er zelfs over onze leukheid viel te twisten. Wat moest er nu van ons worden? Waar moesten we onze eigenwaarde in hemelsnaam uit halen? Daar hadden wij een ingenieuze hersenkronkel voor: we zijn allround, we hebben een unieke combinatie van eigenschappen. Verder zal er toch zeker niemand zijn die tegelijk zó slim, zo'n goede voetballer, zó grappig, zó leuk is?

We werden gesterkt in ons geloof door Chesney Hawkes' hit : The One and Only uit 1991. Nooit eerder stond een popliedje zo dicht bij onze belevingswereld.
Chesney leeft nog, hoorde ik van Remco, die onlangs een affiche van hem zag in Oxford. Je kunt hem persoonlijk melen, dat is toch geen goed teken: chesney@chesneyhawkes.co.uk. Hij werkt nog steeds in de muziek, maar het wordt nooit meer wat natuurlijk.

Spullenbaas

Wij Droevees mogen gaarne naar Het Museum gaan. We koesteren de gewichtige stilte, we respecteren de dikke pijlen die ons vertellen welke route we moeten volgen en we lezen alle bordjes en titelkaartjes die we tegenkomen anders weten we niet wat we zien.
Stel je mijn verwarring voor toen ik de lustrumexpositie van de RUG bezocht. De grootste verzinzelfmaarwathetisshow op aarde.
Sporen van het Spullenbeest, Wim T. Schippers' kijk op wetenschap, kun je bezoeken in het Universiteitsmuseum. Geen jengelend kind gehoord, wel een paar kinderskeletjes in het ballenbad gezien. Vader Jacob gespeeld op de met lichtsensoren uitgeruste trap, een scheve kamer recht zien worden en een mooi stukje nieuwbouw gezien.
"
Sporen van het Spullenbeest", wat een rare titel. "Zoekt u misschien naar Sporen van het Spullenbaas?" vroeg Google verbaasd. Toen ik dat maar bevestigde kreeg ik alsnog nul treffers.

We zijn maar heel gewoontjes

We zullen nooit een streaker zijn
Niks excentrieks aan ons
Ontbijt, koffie, lunch, borrel, diner
tv
De luxaflex blijft dicht maar
dat is omdat ie stuk is
Google kent ons niet
We houden van sleur
Heel veel zelfs
We kunnen niet zonder
We zijn sleur