Het vuile smerige rotmormel van de buren
Beest van de buren heeft 't kleine paradijsje achter ons huis tot een hel gemaakt.
Het leek zo'n mooie dag te worden. Zonnetje, poes op schoot, cruesli met noten(!) in yoghurt, krantje, koffie, appelkoek, beetje chatten, beetje werken etc.
Opeens zie ik de zwarte merel paniekerig op en neer springen. Zijn wild geschetter gaat door merg en been. Die merels komen al jaren in onze tuin, ook vóórdat we het gras hadden gezaaid. Poes heeft 't vrouwtje in zijn bek. Vogelpootjes bungelen heen en weer. Een hopeloze zaak, de vogel is dood.
Hoe moet het met de drie tot vijf eieren? Gaat het mannetje broeden (Alies denkt van niet)? Poes heeft zich met zijn prooi verschanst achter een struik. De zwarte merel is weg en zal wel nooit meer terugkomen. Onze tuin is niet veilig.
woensdag, mei 19, 2004
zondag, mei 16, 2004
Over de poes van de buren
De poes van de buren verveelt zich te barsten. Al twee jaar. Hij klappert soms obligaat met zijn kaken als hij een vogeltje ziet, hij eet bij de buren en hij slaapt bij ons, daar komt zijn leven zo'n beetje op neer. Ik zei een keer tegen de (knappe) buurman dat zijn poes regelmatig (oh laf understatement!) bij ons was en hij antwoordde met zijn charmante accent: "Ij is een echte avonturiër." Dat is ij toch niet. Ij is een echte theemuts.
Poezen worden niet zo oud als mensen omdat ze zich anders te lang vervelen. Poezen voeren is poezenmishandeling, maar ja, ze níet voeren ook.
De poes van de buren verveelt zich te barsten. Al twee jaar. Hij klappert soms obligaat met zijn kaken als hij een vogeltje ziet, hij eet bij de buren en hij slaapt bij ons, daar komt zijn leven zo'n beetje op neer. Ik zei een keer tegen de (knappe) buurman dat zijn poes regelmatig (oh laf understatement!) bij ons was en hij antwoordde met zijn charmante accent: "Ij is een echte avonturiër." Dat is ij toch niet. Ij is een echte theemuts.
Poezen worden niet zo oud als mensen omdat ze zich anders te lang vervelen. Poezen voeren is poezenmishandeling, maar ja, ze níet voeren ook.
donderdag, mei 13, 2004
Post uit Engeland
Wat zou het kunnen zijn? Het zijn twee pakketjes, het ene is een zware rol met okergeel papier eromheen, het andere is een tamelijk grote, slordige enveloppe, babypoepbruin zegt Alies, maar die weet niets van baby's.
Als je de rol heen en weer schudt, rammelt er iets. Een koker breinaalden? Dat stuur je toch niet vanuit Engeland? De enveloppe komt uit Dorset. Hij is verstevigd met dik bruin plakband. De inhoud is zacht. Het ruikt nergens naar.
De pakketjes kunnen elk moment opgehaald worden. Door de buurvrouw. Ze was niet thuis toen Selektvracht aanbelde. In 99,9 % van de gevallen, gaat dit soort dingen goed, zegt Alies.
Wat zou het kunnen zijn? Het zijn twee pakketjes, het ene is een zware rol met okergeel papier eromheen, het andere is een tamelijk grote, slordige enveloppe, babypoepbruin zegt Alies, maar die weet niets van baby's.
Als je de rol heen en weer schudt, rammelt er iets. Een koker breinaalden? Dat stuur je toch niet vanuit Engeland? De enveloppe komt uit Dorset. Hij is verstevigd met dik bruin plakband. De inhoud is zacht. Het ruikt nergens naar.
De pakketjes kunnen elk moment opgehaald worden. Door de buurvrouw. Ze was niet thuis toen Selektvracht aanbelde. In 99,9 % van de gevallen, gaat dit soort dingen goed, zegt Alies.
dinsdag, mei 11, 2004
Niet verliefd op Terry, maar wel fan van
Hoho, het is weer bijna songfestival, nog ruim vier dagen en drie uur en we kunnen kijken naar een Turkse beau en belle die in minstens drie talen de houterigste voorstelling sinds het songfestival van vorig jaar ten beste mogen geven. Eerst nog de voorronde natuurlijk, maar dat kan voor de Nederlandse vertegenwoordiging geen probleem zijn. Without youhouhouhou.
Kijk voor de verandering eens naar de BBC waar Terry Wogan met fijne humor de filmpjes tussen de liedjes met de grond gelijk maakt (These postcards between the songs - perhaps we can help each other through them), de uitdossingen van de artiesten becommentarieert (Miss Norway has been having problems with her nylon gown and static) of anderszins zijn verveling manifesteert (There's a flash of Maltese leg coming up which I think you'll enjoy).
Terry Wogan dus, op de BBC, ook als je niet van het songfestival houdt.
Hoho, het is weer bijna songfestival, nog ruim vier dagen en drie uur en we kunnen kijken naar een Turkse beau en belle die in minstens drie talen de houterigste voorstelling sinds het songfestival van vorig jaar ten beste mogen geven. Eerst nog de voorronde natuurlijk, maar dat kan voor de Nederlandse vertegenwoordiging geen probleem zijn. Without youhouhouhou.
Kijk voor de verandering eens naar de BBC waar Terry Wogan met fijne humor de filmpjes tussen de liedjes met de grond gelijk maakt (These postcards between the songs - perhaps we can help each other through them), de uitdossingen van de artiesten becommentarieert (Miss Norway has been having problems with her nylon gown and static) of anderszins zijn verveling manifesteert (There's a flash of Maltese leg coming up which I think you'll enjoy).
Terry Wogan dus, op de BBC, ook als je niet van het songfestival houdt.
maandag, mei 10, 2004
Kozijn
Maandag ben ik van Groningen naar Balk gefietst. Mooie tocht, mooi weer (zonnetje enzo), zuidwestenwind helaas. Om tien uur vertrok ik en om half zes had ik mijn laatste pauze in Sint Nicolaasga. Ik zat daar daas een broodje aspergekroket (jaja) te eten toen ik gezelschap kreeg van een groezelig uitziende man. Hij opende het gesprek met wat onbegrijpelijk gemurmel waarin ik alleen het woord machine herkende.
- Pardon? zei ik onuitnodigend
- Oh, u verstaat geen Fries?
- Nee.
- De machine is net kapot gegaan en we moeten morgen een grote hoeveelheid kozijnen afhebben.
- Vervelend, dat wordt zeker nachtwerk?
Daar ging hij niet op in. Hij vroeg waar ik vandaan kwam, wat ik aan het doen was, of ik een vriend had en wat voor werk ik deed. Daarvan heb ik niets naar waarheid beantwoord.
- Mijn vrouw is vier jaar geleden bij me weggegaan. Met m'n neef, zegt hij plotseling
- Dat is beroerd, reageer ik als was ik Frank Kramer. Daar ben je nog niet overheen?
- Nog elke ochtend als ik wakker word, voel ik de pijn.
- Verschrikkelijk, zeg ik.
- Is wel fijn hè, even een gesprek?
Ik beaam dat en besluit weer op te stappen. Ik gooi mijn servet weg, haal mijn fiets van het slot en kijk naar de patat etende man.
- Sterkte met de machine en de kozijnen! roep ik terwijl ik wegrijd.
Om kwart voor zeven was ik in Balk.
Maandag ben ik van Groningen naar Balk gefietst. Mooie tocht, mooi weer (zonnetje enzo), zuidwestenwind helaas. Om tien uur vertrok ik en om half zes had ik mijn laatste pauze in Sint Nicolaasga. Ik zat daar daas een broodje aspergekroket (jaja) te eten toen ik gezelschap kreeg van een groezelig uitziende man. Hij opende het gesprek met wat onbegrijpelijk gemurmel waarin ik alleen het woord machine herkende.
- Pardon? zei ik onuitnodigend
- Oh, u verstaat geen Fries?
- Nee.
- De machine is net kapot gegaan en we moeten morgen een grote hoeveelheid kozijnen afhebben.
- Vervelend, dat wordt zeker nachtwerk?
Daar ging hij niet op in. Hij vroeg waar ik vandaan kwam, wat ik aan het doen was, of ik een vriend had en wat voor werk ik deed. Daarvan heb ik niets naar waarheid beantwoord.
- Mijn vrouw is vier jaar geleden bij me weggegaan. Met m'n neef, zegt hij plotseling
- Dat is beroerd, reageer ik als was ik Frank Kramer. Daar ben je nog niet overheen?
- Nog elke ochtend als ik wakker word, voel ik de pijn.
- Verschrikkelijk, zeg ik.
- Is wel fijn hè, even een gesprek?
Ik beaam dat en besluit weer op te stappen. Ik gooi mijn servet weg, haal mijn fiets van het slot en kijk naar de patat etende man.
- Sterkte met de machine en de kozijnen! roep ik terwijl ik wegrijd.
Om kwart voor zeven was ik in Balk.
woensdag, april 28, 2004
Van het republiekijnse actiefront
Het programma voor 30 april:
8.30---------Showband DOS uit Ulrum en het draaiorgel stellen zich op op het verharde basketbalveld in het Noorderplantsoen.
8.45---------Verzamelen van de verklede deelnemers
9.00-9.45-- Feestelijke optocht
10.00--------Prijsuitreiking + ranja
10.15--------Als je dan nog niet de stad uit bent, heb je het slecht gedaan.
Het programma voor 30 april:
8.30---------Showband DOS uit Ulrum en het draaiorgel stellen zich op op het verharde basketbalveld in het Noorderplantsoen.
8.45---------Verzamelen van de verklede deelnemers
9.00-9.45-- Feestelijke optocht
10.00--------Prijsuitreiking + ranja
10.15--------Als je dan nog niet de stad uit bent, heb je het slecht gedaan.
dinsdag, april 20, 2004
Verliefd op Becky
Al een tijdje zijn CNN in het algemeen en het programma Business International in het bijzonder niet meer hetzelfde voor mij. Sterker nog, ik had nog nooit van Business International gehoord.
En toen was daar Becky. Becky met haar overdreven energieke uitstraling, haar intrigerende mond, haar onnavolgbare accent. Iedereen bij CNN krijgt energie van haar. De reporters die zij heeft aangekondigd raffelen hun oninteressante betoog af om met een blij gezicht ter zake te komen: Back to Becky De drie verstandigste woorden van de hedendaagse televisie.
Back to Becky.
Al een tijdje zijn CNN in het algemeen en het programma Business International in het bijzonder niet meer hetzelfde voor mij. Sterker nog, ik had nog nooit van Business International gehoord.
En toen was daar Becky. Becky met haar overdreven energieke uitstraling, haar intrigerende mond, haar onnavolgbare accent. Iedereen bij CNN krijgt energie van haar. De reporters die zij heeft aangekondigd raffelen hun oninteressante betoog af om met een blij gezicht ter zake te komen: Back to Becky De drie verstandigste woorden van de hedendaagse televisie.
Back to Becky.
maandag, april 19, 2004
Verliefd op de buurman
Mijn dag begon veelbelovend.
Om negen uur na een zeer voedzaam en gezond ontbijt ging ik naar de fystiotherapeut. Ik ging de deur uit met een serieuze tas, een nette broek en een ernstige blik, net alsof ik naar mijn werk ging. Weten de buren veel...
Opeens zag ik een heel knappe man met een kindje van een jaar of drie. "First we are going to the supermarket", zei de knappe man met een Frans accent. Het kindje brabbelde hem na, ook met een Frans accent: "first supermarket".
Wat een knappe man, dacht ik en toen realiseerde ik mij dat het de buurman was. Onze Waalse buurman van wie wij feitelijk de poes hebben afgepakt. Hij leek mij dat niet kwalijk te nemen want hij zei met een stralend gezicht: "Endeliek wat zon."
"Ja, heerlijk!" antwoordde ik.
Mijn dag begon veelbelovend.
Om negen uur na een zeer voedzaam en gezond ontbijt ging ik naar de fystiotherapeut. Ik ging de deur uit met een serieuze tas, een nette broek en een ernstige blik, net alsof ik naar mijn werk ging. Weten de buren veel...
Opeens zag ik een heel knappe man met een kindje van een jaar of drie. "First we are going to the supermarket", zei de knappe man met een Frans accent. Het kindje brabbelde hem na, ook met een Frans accent: "first supermarket".
Wat een knappe man, dacht ik en toen realiseerde ik mij dat het de buurman was. Onze Waalse buurman van wie wij feitelijk de poes hebben afgepakt. Hij leek mij dat niet kwalijk te nemen want hij zei met een stralend gezicht: "Endeliek wat zon."
"Ja, heerlijk!" antwoordde ik.
dinsdag, maart 30, 2004
Alles is niks
- Wat is er aan de hand Corry, je lijkt zo mistroostig de laatste tijd?
- Ik denk dat ik een spierziekte heb
- Heb je nog steeds last van je bowlingblessure?
- Ja, het gaat maar niet weg
- Met mij gaat het ook niet goed. Ik heb overal bobbels: in mijn knieholte, in mijn nek, in mijn zij. Als ik erop druk doet het zeer. Ik ben bang dat ik kanker heb. Bovendien heb ik last van mijn rug. Zo maar vanuit het niets. Kan dat hernia zijn?
- Ik denk het wel
- We gaan dood Corry
- Oh, zeg dat niet Bonny
- Zo erg is dat toch niet. Misschien is dit alles wel niks Corry. Dit leven, het lijkt verdomd echt, maar dat is om ons een rad voor ogen te draaien. Misschien hoeven we niet eens dood te gaan, misschien leven we niet eens.
- Oh zeg dat niet Bonny.
- Wat is er aan de hand Corry, je lijkt zo mistroostig de laatste tijd?
- Ik denk dat ik een spierziekte heb
- Heb je nog steeds last van je bowlingblessure?
- Ja, het gaat maar niet weg
- Met mij gaat het ook niet goed. Ik heb overal bobbels: in mijn knieholte, in mijn nek, in mijn zij. Als ik erop druk doet het zeer. Ik ben bang dat ik kanker heb. Bovendien heb ik last van mijn rug. Zo maar vanuit het niets. Kan dat hernia zijn?
- Ik denk het wel
- We gaan dood Corry
- Oh, zeg dat niet Bonny
- Zo erg is dat toch niet. Misschien is dit alles wel niks Corry. Dit leven, het lijkt verdomd echt, maar dat is om ons een rad voor ogen te draaien. Misschien hoeven we niet eens dood te gaan, misschien leven we niet eens.
- Oh zeg dat niet Bonny.
maandag, december 01, 2003
GERECHTIGHEID
Als ww-er mag je natuurlijk helemaal niet uit eten. Een beetje smikkelen en smullen op kosten van de gemeenschap, dat druist in tegen elk normbesef. Maar goed, soms is het niet te vermijden, zeker als bijvoorbeeld gevierd moet worden dat na vijf maanden van bittere armoe en administratieve heldendaden de uitkeringzelf (voetbaltaal) zo maar op de giro staat. En ja, dat is na vijf maanden een hoop geld, een record aller tijden. Uit eten dus. Mijn keuze viel op een eenvoudig, sympathiek steakhuis om mijn al weken dreinende honger naar biefstuk te stillen. Over de kwaliteit van het voorgeschotelde zal ik niet klagen, mijn verwachtingen waren te hoog gespannen, de kok zal de druk gevoeld hebben en gedacht hebben dat hij er niet tegen bestand zou zijn. Hij vertrouwde liever op de kwaliteiten van bonduelle of hak of weet ik veel dan op die van hemzelf voor de bereiding van de groenten. Maar geen kwaad woord over de kok, hij werkt tenminste voor zijn geld.
Na het hoofdgerecht bestelde ik een koffie en vroeg om de rekening. Heerlijke koffie kreeg ik, de rekening bedroeg €17,40. Ik legde €18,50 op het schoteltje en wilde het daarbij laten. Het schoteltje kwam echter sneller terug dan ik had gedacht en ik zag er nog wat op glinsteren. "Het was zo wel goed, hoor", zei ik tegen de jongen. Hij keek me aan met een spottende blik die ik niet begreep. Ik keek nog eens naar het schoteltje en zag dat er slechts 10 eurocent op lag. Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar wist niet wat. Ik trok mijn jas aan, pakte mijn tas en verliet snel het restaurant. Wat dacht ik wel! Uit eten gaan en dan ook nog een fooi geven, dat moet je verdienen.
Als ww-er mag je natuurlijk helemaal niet uit eten. Een beetje smikkelen en smullen op kosten van de gemeenschap, dat druist in tegen elk normbesef. Maar goed, soms is het niet te vermijden, zeker als bijvoorbeeld gevierd moet worden dat na vijf maanden van bittere armoe en administratieve heldendaden de uitkeringzelf (voetbaltaal) zo maar op de giro staat. En ja, dat is na vijf maanden een hoop geld, een record aller tijden. Uit eten dus. Mijn keuze viel op een eenvoudig, sympathiek steakhuis om mijn al weken dreinende honger naar biefstuk te stillen. Over de kwaliteit van het voorgeschotelde zal ik niet klagen, mijn verwachtingen waren te hoog gespannen, de kok zal de druk gevoeld hebben en gedacht hebben dat hij er niet tegen bestand zou zijn. Hij vertrouwde liever op de kwaliteiten van bonduelle of hak of weet ik veel dan op die van hemzelf voor de bereiding van de groenten. Maar geen kwaad woord over de kok, hij werkt tenminste voor zijn geld.
Na het hoofdgerecht bestelde ik een koffie en vroeg om de rekening. Heerlijke koffie kreeg ik, de rekening bedroeg €17,40. Ik legde €18,50 op het schoteltje en wilde het daarbij laten. Het schoteltje kwam echter sneller terug dan ik had gedacht en ik zag er nog wat op glinsteren. "Het was zo wel goed, hoor", zei ik tegen de jongen. Hij keek me aan met een spottende blik die ik niet begreep. Ik keek nog eens naar het schoteltje en zag dat er slechts 10 eurocent op lag. Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar wist niet wat. Ik trok mijn jas aan, pakte mijn tas en verliet snel het restaurant. Wat dacht ik wel! Uit eten gaan en dan ook nog een fooi geven, dat moet je verdienen.
woensdag, september 24, 2003
De slechtste film ooit.
Niet zo'n slecht idee om daar een competitie van te maken, de slechtste film ooit. Jonathan Ross zag de film Gigli van het fijne koppel Ben Affleck en Jennifer Lopez (Ben 'n Jen) en vond dat een goede aanleiding de competitie te starten. Jonathan Ross kennen we allemaal van het BBC programma Never mind the buzzcocks, maar hij heeft, zo zag ik gisteren, ook een eigen filmprogramma, Film 2003. Een wat suffe titel, maar hij doet wat ik (zie post d.d. 26 juni) altijd zo mis: al te slechte films met de grond gelijk te maken zonder misplaatste complimenten te geven voor irrelevante merites (prachtig geluid, weinig behaagziek etc.). Kraken, die handel, wij moeten weten waar we heen gaan.
Voor mijn nominatie van de Worst film ever twijfel ik nog tussen Good Will Hunting, A beautiful Mind en Claire Of The Moon , en ik vergeet vast vele, ongetwijfeld Amerikaanse, draken. Don's Plum was ook afschuwelijk, maar dat was geen kassucces en dat scheelt. Verder zou ik Eyes Wide Shut een eerloze vermelding willen geven voor zijn zouteloze dialogen.
Welaan, ik zal weer eens verder gaan met mijn werkloze leven. Gisteren waanzinnige lol gehad met de poes van de buren en de bellenblaas die over was van het feest van zaterdag. Vandaag staan er ook weer fijne activiteiten op de agenda zoals bibliotheekbezoek en stofzuigerij. Ik moet bezig blijven opdat de onredelijke wens Gigli toch te gaan bekijken (natuurlijk puur om me eens goed te kunnen bescheuren) geen kans krijgt wortel te schieten.
Niet zo'n slecht idee om daar een competitie van te maken, de slechtste film ooit. Jonathan Ross zag de film Gigli van het fijne koppel Ben Affleck en Jennifer Lopez (Ben 'n Jen) en vond dat een goede aanleiding de competitie te starten. Jonathan Ross kennen we allemaal van het BBC programma Never mind the buzzcocks, maar hij heeft, zo zag ik gisteren, ook een eigen filmprogramma, Film 2003. Een wat suffe titel, maar hij doet wat ik (zie post d.d. 26 juni) altijd zo mis: al te slechte films met de grond gelijk te maken zonder misplaatste complimenten te geven voor irrelevante merites (prachtig geluid, weinig behaagziek etc.). Kraken, die handel, wij moeten weten waar we heen gaan.
Voor mijn nominatie van de Worst film ever twijfel ik nog tussen Good Will Hunting, A beautiful Mind en Claire Of The Moon , en ik vergeet vast vele, ongetwijfeld Amerikaanse, draken. Don's Plum was ook afschuwelijk, maar dat was geen kassucces en dat scheelt. Verder zou ik Eyes Wide Shut een eerloze vermelding willen geven voor zijn zouteloze dialogen.
Welaan, ik zal weer eens verder gaan met mijn werkloze leven. Gisteren waanzinnige lol gehad met de poes van de buren en de bellenblaas die over was van het feest van zaterdag. Vandaag staan er ook weer fijne activiteiten op de agenda zoals bibliotheekbezoek en stofzuigerij. Ik moet bezig blijven opdat de onredelijke wens Gigli toch te gaan bekijken (natuurlijk puur om me eens goed te kunnen bescheuren) geen kans krijgt wortel te schieten.
donderdag, september 04, 2003
Hé, de vakantie zit erop, ik wil er niets meer over horen. Als je nu nog gaat, heb je pech. Biertjes drinken voor de tent terwijl de zon schilderachtig ondergaat, ik kan die verhalen niet meer verdragen. Werklozen zijn ook mensen. Werklozen zijn ook mensen met een vakantieritme. Niksdoen is geen vakantie! laat daar geen misverstand over bestaan om met Hans Kraaij te spreken.
Tijd dus voor serieuze zaken. En vandaag zal het gaan over hypochondria. Als je niet weet wat het is en/of of je het hebt, kun je de testjezelf doen. Ik had de meeste C's, een enkele B en een paar vragen kon ik niet beantwoorden. Ik heb nog nooit naar ER gekeken. Ik weet niet waarom niet. Ik weet alleen dat George Clooney erin speelt.
Ik denk niet dat ik erg oud word. Ik heb veel pijntjes die ik niet kan verklaren, bobbels die vanuit het niets komen en elke week een nieuwe klacht. En ik praat er ook nog graag over. Daar moet iets moois in zitten.
Tot slot een goed gedicht.
Tijd dus voor serieuze zaken. En vandaag zal het gaan over hypochondria. Als je niet weet wat het is en/of of je het hebt, kun je de testjezelf doen. Ik had de meeste C's, een enkele B en een paar vragen kon ik niet beantwoorden. Ik heb nog nooit naar ER gekeken. Ik weet niet waarom niet. Ik weet alleen dat George Clooney erin speelt.
Ik denk niet dat ik erg oud word. Ik heb veel pijntjes die ik niet kan verklaren, bobbels die vanuit het niets komen en elke week een nieuwe klacht. En ik praat er ook nog graag over. Daar moet iets moois in zitten.
Tot slot een goed gedicht.
maandag, juli 07, 2003
Daar doe je het voor
Twintig kilo was ze afgevallen, mijn zus van 21. Ze was zeer trots op haar prestatie en quasi-verongelijkt constateerde ze dat al haar kleren te groot waren. Nieuwe kleren kopen dus. Alles kon ze nu dragen zonder zich te schamen: naveltruitjes, strakke broeken, blote hemdjes. Ze kreeg veel complimentjes.
Na maanden brengt ze weer eens een bezoek aan oma die steeds slechter wordt in het herkennen van mensen. Oma weet niet gelijk wie ze voor zich heeft. Ze bekijkt mijn zusje van onder tot boven met een bedenkelijke frons. Opeens klaart haar gezicht op. Ze vraagt: "Ben jij langer geworden?"
Twintig kilo was ze afgevallen, mijn zus van 21. Ze was zeer trots op haar prestatie en quasi-verongelijkt constateerde ze dat al haar kleren te groot waren. Nieuwe kleren kopen dus. Alles kon ze nu dragen zonder zich te schamen: naveltruitjes, strakke broeken, blote hemdjes. Ze kreeg veel complimentjes.
Na maanden brengt ze weer eens een bezoek aan oma die steeds slechter wordt in het herkennen van mensen. Oma weet niet gelijk wie ze voor zich heeft. Ze bekijkt mijn zusje van onder tot boven met een bedenkelijke frons. Opeens klaart haar gezicht op. Ze vraagt: "Ben jij langer geworden?"
donderdag, juni 26, 2003
Pruimenmondje
Wie kun je nog vertrouwen tegenwoordig? Je hebt het veel te druk om alle films te zien en alle boeken te lezen. Daarom zijn er recensenten. Die moeten een goede smaak hebben en betrouwbaar zijn. Een goede reden om niet de Telegraaf te lezen en wel de Volkskrant of de NRC. En natuurlijk hoef je het niet precies met ze eens te zijn, maar als ze absolute pulp bespreken (waar ze in de eerste plaats al niet aan zouden moeten beginnen) mogen ze de lezer daarvoor wel waarschuwen. Niet dat geneuzel met sterretjes of halve beoordelingen als "goed geacteerd, slecht plot", maar een expliciet: hier kunt u uw kostbare tijd wel of niet aan wijden. Je begrijpt: hier is een leemte die ik moet vullen en dat zal ik doen vanaf vandaag. En ik begin met film Don's Plum. GA ER NIET HEEN!! ZONDE VAN JE TIJD!! Tot zo ver de recensie.
Wie kun je nog vertrouwen tegenwoordig? Je hebt het veel te druk om alle films te zien en alle boeken te lezen. Daarom zijn er recensenten. Die moeten een goede smaak hebben en betrouwbaar zijn. Een goede reden om niet de Telegraaf te lezen en wel de Volkskrant of de NRC. En natuurlijk hoef je het niet precies met ze eens te zijn, maar als ze absolute pulp bespreken (waar ze in de eerste plaats al niet aan zouden moeten beginnen) mogen ze de lezer daarvoor wel waarschuwen. Niet dat geneuzel met sterretjes of halve beoordelingen als "goed geacteerd, slecht plot", maar een expliciet: hier kunt u uw kostbare tijd wel of niet aan wijden. Je begrijpt: hier is een leemte die ik moet vullen en dat zal ik doen vanaf vandaag. En ik begin met film Don's Plum. GA ER NIET HEEN!! ZONDE VAN JE TIJD!! Tot zo ver de recensie.
Abonneren op:
Posts (Atom)