De ICT is een kansrijke business. Waar wil je heen met je carrière? Wil je een nieuwe taal leren of eens iets anders dan programmeren? Een kwestie van een persoonlijk ontwikkelingsplan schrijven, cursussen volgen en je komt er wel.
De wereld ligt open, ook voor ons cobolkloppers gedetacheerd bij stoffige, halfambtelijke instellingen.
‘Hoe zie jij je toekomst, R*?’ vraagt de bezoekend unitmanager aan mijn 63-jarige collega tijdens het periodieke persoonlijke gesprek.
‘Ik heb gekozen voor een urn.’
vrijdag, oktober 03, 2008
zondag, september 28, 2008
sneue wezens
'Altijd als ik electronisch geld overmaak en een sms'je krijg met de tancode', zegt Aliesje, 'ben ik eventjes blij verrast . Ha een sms'je! misschien is het toch iets anders dan de tancode. Maar dat is het nooit.'
We zijn sneue wezens, ook Aliesje. Zelfs Aliesje.
Maar die weet tenminste dat ze zichzelf voor de gek houdt.
Ik was net de serverinstellingen van een mailaccount aan het instellen. Stuur een testsmsje naar een ander mailadres van mijzelf. Koffie gezet, kom terug in de kamer met een dampend bakje. Ping!
'Wie is er nog meer zo vroeg bij op de zondagochtend?' dacht ik verheugd.
Bonny dus.
Dit was te erg.
Maar het werd nog erger.
Want om de test te completeren stuurde ik een meeltje terug naar Bonny.
Oh oh oh.
Maar niks mis met de serverinstellingen.
We zijn sneue wezens, ook Aliesje. Zelfs Aliesje.
Maar die weet tenminste dat ze zichzelf voor de gek houdt.
Ik was net de serverinstellingen van een mailaccount aan het instellen. Stuur een testsmsje naar een ander mailadres van mijzelf. Koffie gezet, kom terug in de kamer met een dampend bakje. Ping!
'Wie is er nog meer zo vroeg bij op de zondagochtend?' dacht ik verheugd.
Bonny dus.
Dit was te erg.
Maar het werd nog erger.
Want om de test te completeren stuurde ik een meeltje terug naar Bonny.
Oh oh oh.
Maar niks mis met de serverinstellingen.
zaterdag, september 27, 2008
Er is alleen maar dit
De zon die mijn straat inschijnt
door kleine wazige flarden
Een blaadje dat langsdwarrelt
De vrouw die met geknepen ogen
tegen de zijstijl leunt
'Lekker weer hè?'
'Ja! meer is er niet nodig.'
(behalve de stabiele hormoonspiegel dan, maar dat zeg ik maar niet)
Een gesprek dat niet van mij is
over een autoradio en een accu.
Dat was de ochtend.
Een beste.
door kleine wazige flarden
Een blaadje dat langsdwarrelt
De vrouw die met geknepen ogen
tegen de zijstijl leunt
'Lekker weer hè?'
'Ja! meer is er niet nodig.'
(behalve de stabiele hormoonspiegel dan, maar dat zeg ik maar niet)
Een gesprek dat niet van mij is
over een autoradio en een accu.
Dat was de ochtend.
Een beste.
dinsdag, september 23, 2008
goede daad gevonden
Ik vind niet zo veel. In ieder geval niet veel geld. Menig zondagmiddag heb ik vroeger met mijn zus over het spoor gelopen omdat de porterfeuilles er voor het oprapen zouden liggen (we hadden getheoretiseerd dat die uit de treinreizigers hun kontzak zouden vallen terwijl ze boven de plee hingen), maar meer dan een verzwikte enkel van het gehobbel over de keien heeft het nooit opgeleverd.
Ik kon dan ook mijn ogen niet geloven toen ik dinsdag een tweeeuromunt zag liggen bij de uitgang van de buurtsuper. Daar buk ik wel voor.
Normaal wemelt het er van de accordeonisten en ander rondhangend volk, nu niemand.
'Toch jammer dat er net nu geen zwerver is', zei ik tegen Kiki.'
Een man met snor keek ons veelbetekenend aan.
'Ben jij een zwerver?' vroeg ik hem monsterend. Hij zag er niet heel fris uit, maar ook niet heel onfris.
'Ja.'
'Bewijs het eens.'
Hij opende zijn plastic zak en toonde een verzameling modderige bierflesjes waarvan hij het statiegeld ging innen. Daarmee had hij de test doorstaan, ik gaf hem de twee euro. Triomfantelijk nam hij het aan. Ik was ook voldaan, ik had niet zomaar een goede daad verricht, ik had iemand blij gemaakt met zijn ellende. Zonder in de buidel te hoeven tasten.
Ik kon dan ook mijn ogen niet geloven toen ik dinsdag een tweeeuromunt zag liggen bij de uitgang van de buurtsuper. Daar buk ik wel voor.
Normaal wemelt het er van de accordeonisten en ander rondhangend volk, nu niemand.
'Toch jammer dat er net nu geen zwerver is', zei ik tegen Kiki.'
Een man met snor keek ons veelbetekenend aan.
'Ben jij een zwerver?' vroeg ik hem monsterend. Hij zag er niet heel fris uit, maar ook niet heel onfris.
'Ja.'
'Bewijs het eens.'
Hij opende zijn plastic zak en toonde een verzameling modderige bierflesjes waarvan hij het statiegeld ging innen. Daarmee had hij de test doorstaan, ik gaf hem de twee euro. Triomfantelijk nam hij het aan. Ik was ook voldaan, ik had niet zomaar een goede daad verricht, ik had iemand blij gemaakt met zijn ellende. Zonder in de buidel te hoeven tasten.
dinsdag, september 09, 2008
Het huis van Tsjechov in Jalta
Hier schreef hij
Dit las hij
Hier sliep hij
Dit zag hij als hij wakker werd
Had de literatuur niet bestaan,
Dan was hij tuinman geworden
En hij was al arts
Hoe dat dan zit...?
Niets aanraken
Die presse-papier hoort daar
In dat potje zit een echte haar
van Anton Pavlovitsj
Dit las hij
Hier sliep hij
Dit zag hij als hij wakker werd
Had de literatuur niet bestaan,
Dan was hij tuinman geworden
En hij was al arts
Hoe dat dan zit...?
Niets aanraken
Die presse-papier hoort daar
In dat potje zit een echte haar
van Anton Pavlovitsj
zaterdag, september 06, 2008
Het voordeel van sandalen
is dat je gemakkelijk je tenen kunt krommen. Wat ik nu weer voor geks heb gehoord:
Op Radio 4:
"De beroemde Johann Wolfgang Goethe was mateloos gefascineerd door Oosterse culturen."
Ivo Niehe over Botero:
"Hij verloor al jong zijn vader, zijn zoon is omgekomen bij een auto-ongeluk en toch zegt hij: verdriet ken ik niet. Een bijzondere man en een groot kunstenaar."
Op Radio 4:
"De beroemde Johann Wolfgang Goethe was mateloos gefascineerd door Oosterse culturen."
Ivo Niehe over Botero:
"Hij verloor al jong zijn vader, zijn zoon is omgekomen bij een auto-ongeluk en toch zegt hij: verdriet ken ik niet. Een bijzondere man en een groot kunstenaar."
woensdag, augustus 20, 2008
zaterdag, augustus 16, 2008
wat is dat wat het is?
(comme disent les Français)
Gevonden op de tuin: een ding.
Wie kan ons vertellen waar het toe dient?
Gevonden op de tuin: een ding.
Wie kan ons vertellen waar het toe dient?
vrijdag, augustus 15, 2008
Bonny innoveert weer
Ik ben dan wel niks en ik weet dan wel niks, ik heb wel ideeën. Behoorlijk innovatieve bovendien. Zoals dit:
De NS-kortingskaart moet worden afgeschaft en wel direct. Als je de volle mep betaalt in de trein na 9 uur, ben je een zielepoot, En wie wil er nou een zielepoot zijn? (oké vooruit, je hebt ze, maar die kunnen ook wel op een andere manier aan hun trekken komen.)
Korting krijgen is zo gemakkelijk. Vier mensen kunnen op één kortingskaart reizen, als je alleen bent en geen voordeelurenkaart hebt vraag je aan een student of je zogenaamd mee mag reizen. Scheelt al gauw een tientje. Ik vind het afzetterij (en geen handel!) om mensen het volle pond in rekening te brengen, wanneer het voor anderen die de weg weten zo gemakkelijk is om zonder voordeelurenkaart toch korting te krijgen.
Dinsdag was ik getuige van een schrijnend geval (haak gerust af hier, zou ik ook doen). Tegenover me zat een Chinese vrouw die een kaartje met korting had gekocht. Ze gaf het aan de conducteur; deze verordonneerde haar bijkans om haar voordeelurenkaart uit haar portemonnaie te halen. Ze reikte hem haar beurs aan. De conducteur deinsde terug alsof hij werd aangerand en zei arrogant:
'Nee nee, ik ga niet aan uw spullen zitten, u moet hem er zelf uit halen.'
Ze gehoorzaamde.
'Ha!' riep hij voldaan, 'dat bent u niet zelf hè? Dat is uw man hè?'
De vrouw kromp ineen. Hij liet de kaart in zijn borstzak glijden.
'Dit is fraude mevrouw, en ik ben bevoegd om hier werk van te maken.'
De vrouw die nauwelijks Nederlands kon wees naar zijn borstzak en maakte duidelijk dat ze de kaart terugwilde.
'Ze reist gewoon met mij mee', stelde ik voor. 'Ik heb een kortingskaart, we zitten op hetzelfde traject. Niks aan de hand.'
Als door een adder gebeten keek de conducteur naar mij.
'Ik handel dit wel met mevrouw af. Zíj pleegt fraude.'
Andere mensen bemoeiden zich er ook me, maar meneer was onvermurwbaar. Wat ging hij doen met die voordeelurenkaart wilden we weten. Dat ging ons niets aan.
'Ik mats haar nog. Voor hetzelfde geld had ik haar een boete gegeven van 35 euro en een volle dagkaart in rekening gebracht.'
De Chinese vrouw zag er niet uit alsof ze net gematst was. Ze keek treurig naar de borstzak.
De conducteur verliet de coupé. De vrouw keek wazig voor zich uit. Gegokt en verloren.
'Balen', zei ik.
Ze zei niets terug. Een minuut later waren we in Hoogeveen. Daar stapte ze uit.
Hanteer twee tarieven voor iedereen: een normaal tarief (en noem dat geen kortingstarief, prijzig als het al is) en een hoger spitstarief, dan zijn we van het gelazer af.
De NS-kortingskaart moet worden afgeschaft en wel direct. Als je de volle mep betaalt in de trein na 9 uur, ben je een zielepoot, En wie wil er nou een zielepoot zijn? (oké vooruit, je hebt ze, maar die kunnen ook wel op een andere manier aan hun trekken komen.)
Korting krijgen is zo gemakkelijk. Vier mensen kunnen op één kortingskaart reizen, als je alleen bent en geen voordeelurenkaart hebt vraag je aan een student of je zogenaamd mee mag reizen. Scheelt al gauw een tientje. Ik vind het afzetterij (en geen handel!) om mensen het volle pond in rekening te brengen, wanneer het voor anderen die de weg weten zo gemakkelijk is om zonder voordeelurenkaart toch korting te krijgen.
Dinsdag was ik getuige van een schrijnend geval (haak gerust af hier, zou ik ook doen). Tegenover me zat een Chinese vrouw die een kaartje met korting had gekocht. Ze gaf het aan de conducteur; deze verordonneerde haar bijkans om haar voordeelurenkaart uit haar portemonnaie te halen. Ze reikte hem haar beurs aan. De conducteur deinsde terug alsof hij werd aangerand en zei arrogant:
'Nee nee, ik ga niet aan uw spullen zitten, u moet hem er zelf uit halen.'
Ze gehoorzaamde.
'Ha!' riep hij voldaan, 'dat bent u niet zelf hè? Dat is uw man hè?'
De vrouw kromp ineen. Hij liet de kaart in zijn borstzak glijden.
'Dit is fraude mevrouw, en ik ben bevoegd om hier werk van te maken.'
De vrouw die nauwelijks Nederlands kon wees naar zijn borstzak en maakte duidelijk dat ze de kaart terugwilde.
'Ze reist gewoon met mij mee', stelde ik voor. 'Ik heb een kortingskaart, we zitten op hetzelfde traject. Niks aan de hand.'
Als door een adder gebeten keek de conducteur naar mij.
'Ik handel dit wel met mevrouw af. Zíj pleegt fraude.'
Andere mensen bemoeiden zich er ook me, maar meneer was onvermurwbaar. Wat ging hij doen met die voordeelurenkaart wilden we weten. Dat ging ons niets aan.
'Ik mats haar nog. Voor hetzelfde geld had ik haar een boete gegeven van 35 euro en een volle dagkaart in rekening gebracht.'
De Chinese vrouw zag er niet uit alsof ze net gematst was. Ze keek treurig naar de borstzak.
De conducteur verliet de coupé. De vrouw keek wazig voor zich uit. Gegokt en verloren.
'Balen', zei ik.
Ze zei niets terug. Een minuut later waren we in Hoogeveen. Daar stapte ze uit.
Hanteer twee tarieven voor iedereen: een normaal tarief (en noem dat geen kortingstarief, prijzig als het al is) en een hoger spitstarief, dan zijn we van het gelazer af.
Dat wat het is
Hoe aantrekkelijk het ook lijkt om jezelf te definiëren, je portret te schilderen met woorden, geef er niet aan toe! Straks ga je nog denken dat het de waarheid is en slijt je de rest van je tijd als een karikatuur.
Schrijf ik dat? Ik lijk wel een moralist. Je moet helemaal zelf weten wat je doet natuurlijk. Maar ik ben gestopt met mijzelf beschrijven. De armoe van de woorden!
Ik ben niks
en
Ik weet niks
Dit is geen zwaktebod,
geen bescheidenheid,
ook geen zelfgenoegzaamheid,
Maar een stellingname ten opzichte van hen die wel wat zijn, die overtuigingen hebben, en vandaaruit opereren.
Schrijf ik dat? Ik lijk wel een moralist. Je moet helemaal zelf weten wat je doet natuurlijk. Maar ik ben gestopt met mijzelf beschrijven. De armoe van de woorden!
Ik ben niks
en
Ik weet niks
Dit is geen zwaktebod,
geen bescheidenheid,
ook geen zelfgenoegzaamheid,
Maar een stellingname ten opzichte van hen die wel wat zijn, die overtuigingen hebben, en vandaaruit opereren.
zaterdag, augustus 09, 2008
De openingsceremonie
Zo, we zijn los. En niet zo'n beetje ook, ik heb al zes gouden medailles gemist zie ik aan de medaillespiegel. Wat gaat het dan ineens wel snel. Zonder goede reden niet gekeken naar de openingsceremonie gisteren. Ik hoorde op de radio dat ik wat bijzonders had gemist, dus vanochtend heb ik meteen de tullefiessie aangezet.
Als er aan de andere kant van de wereld een groot sportevenement is, of als er een grote ramp plaatsvindt mag dat, 's ochtends de tv aanzetten. Anders ook natuurlijk, maar dan is er niets op (voor zegt Clelia, maar die zegt ook stukje brood in plaats van snee brood).
Ik zappen in de hoop nog wat beelden mee te krijgen van het spektakel. Niks! alsof de spelen alsnog geboycot worden! Hoe kan het dat je nooit vindt wat je zoekt, zelfs niet in tijden van overvloed?
Wel was er wielrennen voor natuurlijk. Nog dertig kilometer te gaan. Oké, dacht ik, zo lang kan ik Mart Smeets wel verdragen. Mart vond het reuzespannend, maar ik kwam er niet echt in. Blijkbaar loop ik alleen maar warm voor wielrennen als er beelden bij zijn van blije Fransen die een menselijke fiets vormen op een pasgemaaide akker.
Als er aan de andere kant van de wereld een groot sportevenement is, of als er een grote ramp plaatsvindt mag dat, 's ochtends de tv aanzetten. Anders ook natuurlijk, maar dan is er niets op (voor zegt Clelia, maar die zegt ook stukje brood in plaats van snee brood).
Ik zappen in de hoop nog wat beelden mee te krijgen van het spektakel. Niks! alsof de spelen alsnog geboycot worden! Hoe kan het dat je nooit vindt wat je zoekt, zelfs niet in tijden van overvloed?
Wel was er wielrennen voor natuurlijk. Nog dertig kilometer te gaan. Oké, dacht ik, zo lang kan ik Mart Smeets wel verdragen. Mart vond het reuzespannend, maar ik kwam er niet echt in. Blijkbaar loop ik alleen maar warm voor wielrennen als er beelden bij zijn van blije Fransen die een menselijke fiets vormen op een pasgemaaide akker.
vrijdag, augustus 08, 2008
Next thing
Gevonden bij Dejufendedj:
Er bestaan veel van dit soort filmpjes, de meeste zijn te missen, maar dit is echt goed.
Er bestaan veel van dit soort filmpjes, de meeste zijn te missen, maar dit is echt goed.
Bonny innoveert
In de eerste plaats vind ik het jammer dat je maar twee uur vooruit kan kijken op buienradar. In de tweede plaats vind ik het jammer dat als je vooruit kijkt je in staat moet zijn om naar twee plekken tegelijk te kijken: naar het tijdstip linksboven en naar het kaartje zelf. Het is echt niet te doen, om met Roger te spreken. Net zoals het onmogelijk is accuraat buitenspel vast te stellen zonder stilgezet beeld en ingetekende lijn.
Daarom (Coco, ik blijf maar in oplossingen denken!) stel ik voor dat de tijdstippen hardop worden genoemd. Audio zegmaar. Ik hoef hier niets voor te krijgen. Zelfs geen eervolle vermelding. Mijn brein is er voor iedereen.
Daarom (Coco, ik blijf maar in oplossingen denken!) stel ik voor dat de tijdstippen hardop worden genoemd. Audio zegmaar. Ik hoef hier niets voor te krijgen. Zelfs geen eervolle vermelding. Mijn brein is er voor iedereen.
donderdag, augustus 07, 2008
Normale mensen
Topsporters zijn niet zo maar mensen. Daar weet ik zelf alles van. Ik ben dan wel nooit topsporter geweest, maar ooit was ik wel behoorlijk fit en toen dacht ik: hé, ik heb een goddelijk lichaam, ik kan uren rennen, ik voel me beter dan anderen, kun je nagaan als ik topsporter was. Ik zou onaantastbaar zijn, grenzeloos arrogant, gefocust tot in het obsessieve.
Zojuist raap ik de nieuwste NRC van de mat. Kijk eens naar het tijdstip van deze post... Nog geen half vijf! De bezorging hier is uitstekend, kan niet anders zeggen. Laatst reed mijn bezorger zo maar mijn huis voorbij zonder een krant in de brievenbus te doen. Toen was het ook nog maar half vijf. Ik dacht natuurlijk: dat gaat fout, hij is me vergeten. Ik belde de bezorgdienst, zodat zij die bezorger even konden bellen dat hij nog even langs moest rijden. Hij kon niet ver zijn immers. Maar de mevrouw zei: De krant wordt dagelijks vóór zevenen bezorgd, voor dat tijdstip kunnen wij geen klacht aannemen. En ik zei: maar dit is geen klacht en waarom moet ik zo lang wachten als ik nu al weet dat het fout gaat. Kunnen jullie die jongen niet even bellen? Nee, dat kon niet. Ik kon pas later op de avond een klacht indienen en dan zou de krant de volgende dag vóór twaalven bezorgd worden, de kosten zouden van het loon van de bezorger worden afgetrokken en hij zou een officiële waarschuwing krijgen. Laatmaar, zei ik.
Anyway, de krant is er en wat staat er op de voorpagina? Deze foto. Klik er even op voor je verder leest, bekijk hem goed en druk op backspace (ik had geen zin om het bericht eronder eraf te knippen, lees het gerust, pik je gratis mee).
Daar staan ze: onze toppers. Als de eerste de beste toeristen met een camera in de hand. Zo willen we ze toch niet zien? Als topsporter sta jij in de schijnwerper. Je gaat niet de mensen filmen die jou filmen. Plaatsvervangende schaamte hier in huize Droevee.
Wat je ook niet doet als topsporter is andere topsporters lastig vallen. Federer is het Olympisch dorp al ontvlucht. "Het is echt niet te doen, ongeveer alle atleten willen met mij op de foto of een handtekening. Dit is geen ideale voorbereiding."
Hij heeft het geprobeerd, Roger, maar het was geen doen. Prachtige flamboyante uitspraak in al zijn eenvoud.
Je denkt: ze zijn oud en wijs genoeg, topsporter bovendien, ze weten hoe ze zich waardig moeten gedragen. Maar het zijn maar mensen, zoals de buurvrouw. Of lui van de camping. En daar gaan we de komende weken naar gapen, op 15 kanalen tegelijk.
Zojuist raap ik de nieuwste NRC van de mat. Kijk eens naar het tijdstip van deze post... Nog geen half vijf! De bezorging hier is uitstekend, kan niet anders zeggen. Laatst reed mijn bezorger zo maar mijn huis voorbij zonder een krant in de brievenbus te doen. Toen was het ook nog maar half vijf. Ik dacht natuurlijk: dat gaat fout, hij is me vergeten. Ik belde de bezorgdienst, zodat zij die bezorger even konden bellen dat hij nog even langs moest rijden. Hij kon niet ver zijn immers. Maar de mevrouw zei: De krant wordt dagelijks vóór zevenen bezorgd, voor dat tijdstip kunnen wij geen klacht aannemen. En ik zei: maar dit is geen klacht en waarom moet ik zo lang wachten als ik nu al weet dat het fout gaat. Kunnen jullie die jongen niet even bellen? Nee, dat kon niet. Ik kon pas later op de avond een klacht indienen en dan zou de krant de volgende dag vóór twaalven bezorgd worden, de kosten zouden van het loon van de bezorger worden afgetrokken en hij zou een officiële waarschuwing krijgen. Laatmaar, zei ik.
Anyway, de krant is er en wat staat er op de voorpagina? Deze foto. Klik er even op voor je verder leest, bekijk hem goed en druk op backspace (ik had geen zin om het bericht eronder eraf te knippen, lees het gerust, pik je gratis mee).
Daar staan ze: onze toppers. Als de eerste de beste toeristen met een camera in de hand. Zo willen we ze toch niet zien? Als topsporter sta jij in de schijnwerper. Je gaat niet de mensen filmen die jou filmen. Plaatsvervangende schaamte hier in huize Droevee.
Wat je ook niet doet als topsporter is andere topsporters lastig vallen. Federer is het Olympisch dorp al ontvlucht. "Het is echt niet te doen, ongeveer alle atleten willen met mij op de foto of een handtekening. Dit is geen ideale voorbereiding."
Hij heeft het geprobeerd, Roger, maar het was geen doen. Prachtige flamboyante uitspraak in al zijn eenvoud.
Je denkt: ze zijn oud en wijs genoeg, topsporter bovendien, ze weten hoe ze zich waardig moeten gedragen. Maar het zijn maar mensen, zoals de buurvrouw. Of lui van de camping. En daar gaan we de komende weken naar gapen, op 15 kanalen tegelijk.
woensdag, augustus 06, 2008
Dagsluiting
Powerbonny haalt het einde van de dag zonder kleerscheuren
En dat is nog zacht uitgedrukt
Ik voel me fan-tas-tisch
En het knappe is:
Helemaal op eigen kracht
Ga d'r maar aanstaan
Zonder lektuur
Zonder God
Zonder seks
Zonder meditatie
Zonder drugs
Zonder vlucht in wat dan ook
Voel ik me zoals ik me voel
Je ware levenskunst.
En dat is nog zacht uitgedrukt
Ik voel me fan-tas-tisch
En het knappe is:
Helemaal op eigen kracht
Ga d'r maar aanstaan
Zonder lektuur
Zonder God
Zonder seks
Zonder meditatie
Zonder drugs
Zonder vlucht in wat dan ook
Voel ik me zoals ik me voel
Je ware levenskunst.
Abonneren op:
Posts (Atom)