Twee dingen

Zonder dat je een ander zou willen zijn (dat nooit!), neem je zelden genoegen met jezelf.
Waarom ben je bijvoorbeeld zo gevoelig voor het weer? Vrolijk als de zon schijnt, sip als het mist of regent.

En dan schijnt de zon en je denkt: ik moet eruit! Dat duurt en duurt, want de afwas moet gedaan, een instantie gebeld, een kerstkaart geschreven. Tegen een uur of vier is het zo ver, net voor zonsondergang, je hebt nog een uurtje daglicht.
Je loopt door de weilanden aan de rand van de stad, richting ondergaande zon. In de verte zie je een rookpluim boven de pijp van van de suikerfabriek (hier niet te ruiken), de silhouetten van de Martinitoren en de A-kerk.

Even stoppen niet lopen, leunen tegen een paal, kijken naar de blauwgrijsrood gestreepte lucht. Dat duurt een minuut (is langer dan je denkt), dan komt er een fietser aan.

Wat doet die aansteller bij die paal? Denkt zeker dat ze een dichter is. Ze kijkt op haar horloge, slaat haar armen over elkaar, hupt van het ene been op het andere. Oh, zeker aan het wachten op iemand. Vreemde plek om af te spreken. Tou maar dan.

Dat en de afhankelijkheid van het weer.

Sir Aliesje

- We moeten erheen!
Aliesje heeft net de Boekhandelaar van Kaboel gelezen en maakt zich zorgen over de positie van de vrouw in Afghanistan. De Taliban is weg, maar nu doen de vrouwen aan zelfcensuur. Ze durven de burka niet meer uit te trekken, ze durven niet in de buurt van mannen te zijn. Er moet iets gebeuren, dit kunnen we niet negeren.
- En de vrouwen in Afrika dan? merkt iemand op.
Ja, die moeten ook nog. Hoe kunnen wij hier vrolijk leven terwijl er elders afschuwelijke dingen gebeuren?
Aliesje is een nobele ridder. Voor de vrouwenzaak wil ze alles uit de kast halen, maar over twee weken gaat ze verhuizen. Vandaag moet de schuur opgeruimd en morgen een keuken uitgezocht.
- En na de verhuizing zal het er ook wel niet van komen, zegt ze eerlijk.

Niemand nodig

Ik zit op de bank en eet een banaan. Ik gooi de schil achteloos in de prullenbak vijf meter verderop. Raak. Ik trek een gezicht of mijn bananenschillen altijd doeltreffen en ga verder met waar ik mee bezig was. Een quiz kijken. Ik beantwoord alle vragen hardop op een verveelde manier alsof ze veel te makkelijk voor me zijn.
Wie probeer ik te imponeren? De Aivd? Jeremy Paxman?
Mijn god, wat ben ik goed.

Weer niks

In plaats van bellen

"Jij bent er nog veel slechter aan toe dan ik", zegt Corry altijd als ze het moeilijk heeft. Ik beaam dat voor haar welbevinden en beschouw het als erkenning van mijn ellende. Een prima saldo voor beide, maar er zijn bezwaren, want al is Corry even verlost van haar onderwijs- en pensioenzorgen, ik zit met dubbele blues.
De laatste dagen wordt de toestand onhoudbaar. Het leven in het Kombuis is al zwaar genoeg.
Het mist hier in de wijk
Het mist dat het giet
En het gaat heus niet zo slecht Corry
maar het is hard werken,
strijdbaar blijven

"Je bent prettig gestoord", zei iemand.
Dat maak ik zelf wel uit, compliment of niet.
Prettig gestoord in Lewenborg, gedverdemme.

Kinderparredies

Gisteren moest ik iets ophalen bij een collega (ja ik heb werk!). Ze woont in een nieuwbouwwijk, veel nieuwer nog dan mijn buitenwijk. Een treurige wijk zeg ik maar, want zo hoor je te denken over nieuwbouwwijken. Allemaal dezelfde huizen, veel te ver van alles vandaan, jonge krachteloze boompjes, bouwzand nog op de klinkers, blankhouten speeltuin.
Het was tegen vijven. Het was al donker, maar er werd nog buitengespeeld door een groepje kinderen. Ze speelden een interessant spel: met plastic tennisrackets, hockeysticks en een enkele mattenklopper moest een lekke voetbal in het vijandige doel gewurmd worden. Kan dat olympisch worden? Met een maximum leeftijd van 10 jaar.

Muggen in november

Harde wind, harde regen
Eczeem op mijn hand
wegomlegging
spekjes verbrand
postvak te klein
lekke achterband
zegelactie voorbij
doornatte krant
Slipje te krap
groot maandverband
pijn in 't hart
Carrière gestrand
Muggen in november
niks aan de hand

Het ergste: tussen hoop en vrees

Gisteravond, even na negen uur zat de halve stad plotseling in het donker. Stroomstoring. "Er was iets gaan smeulen in een hoogspanningsstation aan de Bloemsingel. De uitgerukte brandweer heeft niet in actie hoeven komen. De politie had de handen vol aan meldingen van alarminstallaties die automatisch gingen werken, kleine ongevallen van verkeersdeelnemers die elkaar niet zagen in het donker en andere ongemakken die door de storing werden veroorzaakt. Om 1 uur vannacht was het netwerk weer hersteld."
Kortom, niks aan de hand.
"Ik was teleurgesteld", zegt Corry, "ik hoopte dat het een terrorristische aanslag was, dan had ik vandaag niet naar mijn werk gehoeven. Althans, ik neem aan dat het leven dan een paar dagen plat ligt."
Dat is wat werken in het onderwijs met mensen kan doen, dacht ik vol medelijden. Maar na enig kritisch zelfonderzoek moest ik bekennen dat ik ook teleurstelling had gevoeld en die had niets te maken met het verzekeringswezen. Ergens hoop ik, naast het beste, altijd het ergste. Ik hoop dat er een naam voor is of dat het zelfs algemeen menselijk is, maar hoe kom je daar achter?

Sint in 't nieuws

Sinterklaas fietst zonder licht; beschonken Sinterklaas aangehouden; Goedheiligman betrapt op winkeldiefstal; Sint en Piet verdwaald in Hoornse Meer. Ik moet absoluut een proefabonnement nemen op het Dagblad van het Noorden, anders mis ik het leukste nieuws van de komende weken. Je hoort er nog van, hoop ik.

Een nieuwe werkdag

Check this out!

Reclame werkt

De nieuwe dubbelcd van Aangenaam Klassiek is uit. En nu we gestaag richting feestdagen gaan, krijgen we wel zin in een klassiek mopje, zeker als het aangenaam is. Onaangenaam klassiek hebben we ook wel in huis, dat is om onaangenaam bezoek weg te jagen. En om te laten zien dat we niet van de straat zijn natuurlijk.
De vereniging Klassieke zaken zal de klassiekemuziekhaters wel weten te overtuigen met deze tekst:
"Klassieke muziek; iedereen heeft er wel een mening over. Stoffig, ouderwets zijn woorden die vaak door de non-liefhebbers worden gebruikt. Terwijl klassieke muziek zo ontzettend veel emotie in zich heeft."
Nou, die takkehond van mijn oma heeft ook ontzettend veel emotie in zich, maar daar wordt ie niet beter van, integendeel.
De tv-reclame maakt het helemaal bont: "Aangenaam Klassiek 2004, ook aangenaam voor mannen."
Voor wie is die zin? Voor al die vrouwen die twijfelen of ze hem zullen kopen, maar bang zijn voor hem die niet tegen dat kattengejank kan? Voor al die mannen die normaal niet verder komen dan Normaal, maar nu verrast denken: "hé ook aangenaam voor mij? Laat ik het eens proberen." Voor al die kinderen die nu met een gerust hart een cadeau kunnen kopen dat aangenaam is voor pa èn ma?
Wat maakt dat deze klassieke muziek wèl aangenaam is voor mannen en andere niet? Wat zou ik graag een man zijn om dat te ervaren. Morgen eerst die cd maar eens kopen, kost slechts €6,99.

trendwatchers en sociologen

Onhandig om niet meer tegen iemand aan te kunnen klagen. Wat blijft er veel te zeuren over als je op jezelf woont.

Dat er mensen zijn, die beroepsmatig waarnemen
- dat er steeds meer op internet wordt gekocht
- dat de moderne mens zich in zichzelf keert
- of juist behoefte heeft aan gemeenschapszin
- dat er steeds minder mensen naar de kerk gaan
- maar steeds meer naar de moskee
- dat de typemachine er helemaal uitgaat
- dat we steeds dikker worden
- dat vrouwen eigenlijk helemaal niet gelukkig worden van winkelen
- dat mannen steeds vrouwelijker worden
- dat we minder lezen en meer tv kijken
- dat we banger zijn geworden op straat

en met dit nonnieuws voor- en opiniepagina's en actualiteitenrubrieken vullen, het is simpelweg niet te verdragen. Vind je niet Alies? Daar word je toch niet goed van? Zeg er ook eens wat van. Ja is genoeg. Of hmmhmm.
Aliesje?

Baby bonny's

bij de Edah. (haga click voor grotere, scherpere foto)

Scott, wie kent het niet

Hoera! Mijn versterker is stuk en nu moet ik een nieuwe. Er moet geconsumeerd worden willen we met z'n allen het hoofd boven water houden en ik draag graag mijn steentje bij.
"Maar", zegt Aliesje, "misschien kan ie nog gerepareerd worden." Ja, dat is echt een gezelligerd voor erbij. Wie repareert er tegenwoordig nog wat? Bestaan er nog wel reparateurs?
"Mijn collega Karel is audiofreak", gaat Aliesje onverstoorbaar verder. "Misschien kan die er wel wat mee."
Ik schreeuw bijna dat dat bakkie 25 jaar oud is, dat ik gestoord word van dat gekraak en dat ik iets nieuws wil.

Door mijn drukke bezigheden in het verzekeringswezen heb ik nog niet tot aanschaf over kunnen gaan. Ondertussen heeft Aliesje met Karel gepraat, die bijkans hysterisch werd toen hij hoorde wat voor merk en type versterker ik had.
"Een Scott! Uit de jaren 70! Dat is zo'n beetje het beste wat er ooit op hifi-gebied is gemaakt. Een collector's item, zo worden ze echt niet meer gemaakt. Ja, die wil ik wel repareren!"

Godverdegodver. Heb ik weer. Te bedenken dat ik er ook nog een platenspeler, een tuner, een cassettedeck en twee boxen van heb.


Dscf0001

Pas op!

Wat een mooie dag weer. Herfstig zonnig of andersom. Daar moet muziek bij en niet te zachtjes. Maar met muziek kan ik niet lezen. Zie ik strepen op het raam? Leuk, ramen lappen. En nu ik toch sop heb kan ik ook de wc wel schoonmaken, de keuken dweilen, het vuilnis wegbrengen, stofzuigen. Dan is de zaterdagochtend zo maar om. En nu ik alles zo mooi schoon, fris en netjes zie, weet ik dat ik mijn roeping heb gemist. Maar het kan nog: wie wil mij als huisvrouw? Planten verzorgen kan ik leren.
Je moet uitkijken met domme hobbies, want ze zijn verslavend en het een lokt het ander uit. Voor je het weet ben je een afgestompte patjepeeër. Meubels maken: niet aan beginnen. Hetzelfde geldt voor kleren naaien, fietsenmaken en verzekeren.