Koetjes, kalfjes, ander vlees, rsi en hoe die laatste twee samenkomen in een suffe suffe woordspeling

Het is 20 juni
En we zijn op het noordelijk halfrond hè
En de kachel is aan
En het tijdstip is wat men noemt:
het heetst van de dag
En de lampen zijn ook aan
Sommige dan
De kachel stinkt
Teringherrie van Queen
Pvdb slaapt natuurlijk
muts, moordenaar
Het moment van koffie is voorbij
En lunch interesseert me niet zo
na de shoarma van vannacht

Arm lam

Wat ik gisteren heb gezien

- Twee konijnen en één roofvogel in het Stadspark
- Een identiek geklede eeneiige tweeling van minstens zestig jaar. Ze liepen over de Kijk in 't Jatbrug richting Nieuwe Kijk. De dames droegen een opvallende lichtblauwe broek, een felrood truitje en een meekleurende bril. Ook hun kapsels waren eender: geblondeerd, half lang, krullen. Ik denk dat ze Amerikaans waren. Ze waren klein van stuk en zeulden elk een zwarte koffer mee. Vrolijk babbelend liepen ze de Nieuwe Kijk in 't Jatstraat in. Nu ik eraan terugdenk moet ik weer een beetje huilen.

Mijn pseudovegetariaat krijgt steeds meer smoel

Alies en ik gaan altijd samen stemmen al is het alleen maar om één van onze suffe toneelstukjes op te voeren voor het driekoppig publiek in het stemlokaal.
- Wat moest ik ook al weer stemmen?
of
- Ik ben benieuwd wat je gestemd hebt.
- Ik ook, maar het zal wel niet meer te achterhalen zijn.

Gisteren hebben we allebei op de partij voor de dieren gestemd. Ik op Jan Wolkers natuurlijk, ik had hem graag in het Europarlement gezien. Ik ben nog nooit zo tevreden geweest over mijn stemgedrag, al heeft "mijn partij" geen zetel gehaald. Helaas.
Heerlijke kipsaté gegeten gisteravond.

En dit is nog Labour...

In Engeland is het met de politiek niet beter gesteld bij ons (had ik iets anders verwacht dan?). De Engelse minister van gezondheid vindt dat men de lagere klassen niet moet lastigvallen met anti-rookcampagnes.
"What enjoyment does a 21-year-old single mother of three living in a council sink estate get? The only enjoyment sometimes they have is to have a cigarette."
Is roken dan werkelijk zó lekker?

Vrouwen in het kabinet

Alies en ik zagen het al aankomen bij de formatie en waarschuwden: pas op meiden, met haar tweeën op een ministerie is gevaarlijk. Blijf communiceren, heel belangrijk.
Pas ook op voor de Nieuwe Revue, je denkt dat niemand dat blad inkijkt, behalve dan enkele leesmapabonnees twee maanden na verschijning, maar half Den Haag leest het zodra het de Telegraaf uit heeft.
Pas ook op voor Jozias. Hij weet hoeveel werk er kan blijven liggen op een ministerie.

¡Estamos de vuelta!

We zijn er weer, we zijn weer thuis! Vroeger toen ik klein was reed ik dan de hele dag op mijn groeifiets door de straat om de buurt op de hoogte te brengen van mijn terugkeer, uiteraard verwachtend dat iedereen enthousiast en opgelucht naar buiten zou rennen om mij te verwelkomen. Bonny is terug van vakantie, eindelijk kunnen we verder met ons leven.
Nu ik een volwassen en evenwichtig persoon ben en weet dat ik alleen mijn eigen middelpunt ben, volsta ik met een bezoek aan onze besloten achtertuin om met verleidelijke fluittonen de poes van de buren te lokken. Want ja, het is weer goed tussen ons. Ik houd meer van poezen dan van merels, denk ik.

Het vuile smerige rotmormel van de buren

Beest van de buren heeft 't kleine paradijsje achter ons huis tot een hel gemaakt.
Het leek zo'n mooie dag te worden. Zonnetje, poes op schoot, cruesli met noten(!) in yoghurt, krantje, koffie, appelkoek, beetje chatten, beetje werken etc.
Opeens zie ik de zwarte merel paniekerig op en neer springen. Zijn wild geschetter gaat door merg en been. Die merels komen al jaren in onze tuin, ook vóórdat we het gras hadden gezaaid. Poes heeft 't vrouwtje in zijn bek. Vogelpootjes bungelen heen en weer. Een hopeloze zaak, de vogel is dood.
Hoe moet het met de drie tot vijf eieren? Gaat het mannetje broeden (Alies denkt van niet)? Poes heeft zich met zijn prooi verschanst achter een struik. De zwarte merel is weg en zal wel nooit meer terugkomen. Onze tuin is niet veilig.

Over de poes van de buren

De poes van de buren verveelt zich te barsten. Al twee jaar. Hij klappert soms obligaat met zijn kaken als hij een vogeltje ziet, hij eet bij de buren en hij slaapt bij ons, daar komt zijn leven zo'n beetje op neer. Ik zei een keer tegen de (knappe) buurman dat zijn poes regelmatig (oh laf understatement!) bij ons was en hij antwoordde met zijn charmante accent: "Ij is een echte avonturiër." Dat is ij toch niet. Ij is een echte theemuts.
Poezen worden niet zo oud als mensen omdat ze zich anders te lang vervelen. Poezen voeren is poezenmishandeling, maar ja, ze níet voeren ook.

Post uit Engeland

Wat zou het kunnen zijn? Het zijn twee pakketjes, het ene is een zware rol met okergeel papier eromheen, het andere is een tamelijk grote, slordige enveloppe, babypoepbruin zegt Alies, maar die weet niets van baby's.
Als je de rol heen en weer schudt, rammelt er iets. Een koker breinaalden? Dat stuur je toch niet vanuit Engeland? De enveloppe komt uit Dorset. Hij is verstevigd met dik bruin plakband. De inhoud is zacht. Het ruikt nergens naar.
De pakketjes kunnen elk moment opgehaald worden. Door de buurvrouw. Ze was niet thuis toen Selektvracht aanbelde. In 99,9 % van de gevallen, gaat dit soort dingen goed, zegt Alies.

Niet verliefd op Terry, maar wel fan van

Hoho, het is weer bijna songfestival, nog ruim vier dagen en drie uur en we kunnen kijken naar een Turkse beau en belle die in minstens drie talen de houterigste voorstelling sinds het songfestival van vorig jaar ten beste mogen geven. Eerst nog de voorronde natuurlijk, maar dat kan voor de Nederlandse vertegenwoordiging geen probleem zijn. Without youhouhouhou.
Kijk voor de verandering eens naar de BBC waar Terry Wogan met fijne humor de filmpjes tussen de liedjes met de grond gelijk maakt (These postcards between the songs - perhaps we can help each other through them), de uitdossingen van de artiesten becommentarieert (Miss Norway has been having problems with her nylon gown and static) of anderszins zijn verveling manifesteert (There's a flash of Maltese leg coming up which I think you'll enjoy).
Terry Wogan dus, op de BBC, ook als je niet van het songfestival houdt.

Kozijn

Maandag ben ik van Groningen naar Balk gefietst. Mooie tocht, mooi weer (zonnetje enzo), zuidwestenwind helaas. Om tien uur vertrok ik en om half zes had ik mijn laatste pauze in Sint Nicolaasga. Ik zat daar daas een broodje aspergekroket (jaja) te eten toen ik gezelschap kreeg van een groezelig uitziende man. Hij opende het gesprek met wat onbegrijpelijk gemurmel waarin ik alleen het woord machine herkende.
- Pardon? zei ik onuitnodigend
- Oh, u verstaat geen Fries?
- Nee.
- De machine is net kapot gegaan en we moeten morgen een grote hoeveelheid kozijnen afhebben.
- Vervelend, dat wordt zeker nachtwerk?

Daar ging hij niet op in. Hij vroeg waar ik vandaan kwam, wat ik aan het doen was, of ik een vriend had en wat voor werk ik deed. Daarvan heb ik niets naar waarheid beantwoord.
- Mijn vrouw is vier jaar geleden bij me weggegaan. Met m'n neef, zegt hij plotseling
- Dat is beroerd, reageer ik als was ik Frank Kramer. Daar ben je nog niet overheen?
- Nog elke ochtend als ik wakker word, voel ik de pijn.
- Verschrikkelijk, zeg ik.
- Is wel fijn hè, even een gesprek?
Ik beaam dat en besluit weer op te stappen. Ik gooi mijn servet weg, haal mijn fiets van het slot en kijk naar de patat etende man.
- Sterkte met de machine en de kozijnen! roep ik terwijl ik wegrijd.
Om kwart voor zeven was ik in Balk.

Van het republiekijnse actiefront

Het programma voor 30 april:

8.30---------Showband DOS uit Ulrum en het draaiorgel stellen zich op op het verharde basketbalveld in het Noorderplantsoen.
8.45---------Verzamelen van de verklede deelnemers
9.00-9.45-- Feestelijke optocht
10.00--------Prijsuitreiking + ranja

10.15--------Als je dan nog niet de stad uit bent, heb je het slecht gedaan.

Verliefd op Becky

Al een tijdje zijn CNN in het algemeen en het programma Business International in het bijzonder niet meer hetzelfde voor mij. Sterker nog, ik had nog nooit van Business International gehoord.
En toen was daar Becky. Becky met haar overdreven energieke uitstraling, haar intrigerende mond, haar onnavolgbare accent. Iedereen bij CNN krijgt energie van haar. De reporters die zij heeft aangekondigd raffelen hun oninteressante betoog af om met een blij gezicht ter zake te komen: Back to Becky De drie verstandigste woorden van de hedendaagse televisie.

Back to Becky.

Verliefd op de buurman

Mijn dag begon veelbelovend.
Om negen uur na een zeer voedzaam en gezond ontbijt ging ik naar de fystiotherapeut. Ik ging de deur uit met een serieuze tas, een nette broek en een ernstige blik, net alsof ik naar mijn werk ging. Weten de buren veel...
Opeens zag ik een heel knappe man met een kindje van een jaar of drie. "First we are going to the supermarket", zei de knappe man met een Frans accent. Het kindje brabbelde hem na, ook met een Frans accent: "first supermarket".
Wat een knappe man, dacht ik en toen realiseerde ik mij dat het de buurman was. Onze Waalse buurman van wie wij feitelijk de poes hebben afgepakt. Hij leek mij dat niet kwalijk te nemen want hij zei met een stralend gezicht: "Endeliek wat zon."
"Ja, heerlijk!" antwoordde ik.

Alles is niks

- Wat is er aan de hand Corry, je lijkt zo mistroostig de laatste tijd?
- Ik denk dat ik een spierziekte heb
- Heb je nog steeds last van je bowlingblessure?
- Ja, het gaat maar niet weg
- Met mij gaat het ook niet goed. Ik heb overal bobbels: in mijn knieholte, in mijn nek, in mijn zij. Als ik erop druk doet het zeer. Ik ben bang dat ik kanker heb. Bovendien heb ik last van mijn rug. Zo maar vanuit het niets. Kan dat hernia zijn?
- Ik denk het wel
- We gaan dood Corry
- Oh, zeg dat niet Bonny
- Zo erg is dat toch niet. Misschien is dit alles wel niks Corry. Dit leven, het lijkt verdomd echt, maar dat is om ons een rad voor ogen te draaien. Misschien hoeven we niet eens dood te gaan, misschien leven we niet eens.
- Oh zeg dat niet Bonny.