Blij opgewonden hadden ze 's middags samen een gat geboord in het plafond, samen hadden ze er de kabel doorheen getrokken en samen hadden ze gejuicht toen alle dertig zenders nu ook in de slaapkamer langszapten.
Die avond gingen ze vroeg naar bed. De televisie stond aan, tuurlijk, maar het geruis der lakens klonk er moeiteloos bovenuit. Toen hij aan zijn gerief was gekomen en langzaam weer bij zinnen kwam -dat vond ze altijd het mooiste moment- schetterde de begintune van Studio Sport door de verstilde slaapkamer.
Als door een wesp gestoken schoot hij overeind. De Tour! Ik wil niet weer de samenvatting missen, zei hij en zette het geluid nog wat harder. Hij keek opzij, realiseerde zich wat hij net had aangericht en zei vol liefde om het te repareren: "Maak je het zelf even af?"
En dat deed ze, want ze had de etappe 's middags al gezien en zo lang Armstrong meedoet, wordt het toch nooit echt spannend. De interviews straks wilde ze wel zien, maar ze had nog tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten