Alweer zo'n leuke testjezelf
Ik wist niet dat ik zo'n negatief, diepzinnig persoon was. Ik moet wel toegeven dat ik nog nooit van staind gehoord heb. Hoe nu verder?


Hard rock and tatoos. You hate life; you hate your parents; you hate your family; you hate yourself; oh dear. You have problems with your girlfriends and drugs. You can play some awesome music, and everything you write has a really deep meaning along with some wicked sounds.

Wat ik later had moeten willen worden

Ik ben een parttimer. Een ontdekking van jewelste kun je wel zeggen. Nog nooit heb ik me zo bevrijd gevoeld als afgelopen week wanneer mensen mij vroegen wat voor werk ik doe. Parttime werk dus. Zijn wij niet ons hele leven bezig uit te vinden wat wij willen en wat wij zijn? Is het niet fantastisch om op je achtentwintigste zó ver gevorderd te zijn met die zoektocht? Als ik veel geld verdien met een fulltimebaan zou ik daar het liefste vrije tijd voor kopen. 5x8 is passé voor mij en 5x0 ook.

Geld doet leven

De tafel ligt vol met papier: afwijzingen, bankafschriften, dreigbrieven van het GAK etc. Ik doe mijn Administratie. Administratie doen betekent meestal geld verdienen, of liever gezegd geen geld verliezen. Op tijd je rekeningen betalen, je sollicitatieoverzicht in elkaar knutselen, draagkrachtmeting aanvragen, voorkomen kostbare bezoekjes van deurwaarders en andere narigheid.
Dat het water altijd naar de zee stroomt bewees mij het ww-infoboekje van het GAK. Nu ik een baan heb, ga ik meer verdienen dan ik aan uitkering ontving. Omdat ik slechts twintig uur in de week werk en ik een uitkering kreeg voor veertig uur, blijf ik een halve uitkering ontvangen, mits ik elke week een voldoe aan mijn sollicitatieplicht. Moet ik die 300 euro per maand laten schieten omdat ik vind dat ik ze niet verdien? Gebeurt er anders iets nuttigs mee? Ik kan het natuurlijk aan een zwerver geven, maar ja, ik sta zelf niet eens positief. Ieder ander zou ik adviseren te pakken wat hij pakken kan, maar met je eigen geweten spring je wat zorgvuldiger om. Als ik voor middernacht 8 goede redenen bedenk om de overheid(=ons allemaal) een poot uit te trekken, dan doe ik dat. Wie helpt?
bonnydroevee@hotmail.com

Het demoniseren van de demoniseerders is begonnen.

Aliesje en Bonny zijn ook in rouw

- Aliesje, hoe bevalt het leven in een bananenrepubliek?
- Ik mis een beetje de bijbehorende temperaturen.

Van Bedum tot Assen

Ooit, in een ver, werkloos verleden, heb ik een sollicitatiebrief naar de PTT gestuurd. Ik wilde postbode worden. Mijn sprankelende brief moet indruk hebben gemaakt, want ze boden mij al gauw een baan aan binnen hun organisatie die TPG bleek te heten. Ik kon postbode worden in Bedum (zie detailkaart Noord-Nederland). Na dit serieus en zorvuldig overwogen te hebben, besloot ik dat ze beter iemand uit Bedum konden vragen. Soms moet je jezelf in bescherming nemen.
Speciaal om mij een hak te zetten, heeft TPG besloten om alle postbodes te voorzien van op maat gemaakte schoenen. Een droom voor iedereen met twee schoenmaten. Voorts komen er een nieuwe, "felrode zomertenue's, die vanaf medio deze maand mogen worden gedragen". Vooral de afritsbare broek springt in het oog. Allemaal niet voor mij. Mijn lijfblad van het Noorden wist te melden dat een gemiddelde postbode per dag 25 tot 30 kilometer loopt. Dat is zes uur flink doorstappen. Ik snap dat de postbodes maatschoenen willen, maar daarom hoeven ze toch nog niet te liegen?

Die ozo boeiende Folkinge

Er zijn al twee dagen geen vogels meer gesignaleerd in onze tuin. Dat is toch ook wel weer zorgwekkend. Twee keer was er een wolkbreuk precies boven onze straat. Onze tuin leek wel een sawa. Ik denk dat de zaadjes nu te waterig zijn voor de mussen en ben dan ook bang dat er nooit gezond gras zal groeien.
- Dat zal wel meevallen, zei de man in de tweedehandsboekwinkel in de Folkingestraat. Hij was niet echt geïnteresseerd. Hij had misschien de indruk dat ik alleen maar kwam schuilen voor de regen en daar zou hij geen ongelijk in gehad hebben. Ik had nog nooit wat gekocht in die winkel. Ik weet ook niet waarom ik een praatje met hem begon.
Het gesprek begon al stroef. Hij keek naar de overdreven regenval en verzuchtte iets over de natheid daarvan.
- 't Is niet goed voor onze tuin, zei ik, "We hebben net graszaad gezaaid."
- Interessant, antwoordde hij ironisch.
Dat is toch niet aardig. Wat hij te berde bracht was nou ook niet fascinerend.
Het bleef zo lang regenen dat ik er zelfs een boek gekocht heb: Het sadistische universum van Hermans, echt waar. Het kostte € 12,50. De originele aankoopbon zat nog in het boek; in 1965 kostte het nog vijf gulden. Interessant hè.

Dat was gisteren. Vandaag was ik weer in de Folkingestraat, bij het Italiaanse winkeltje. Daar werken heel aardige mensen. Ik bestelde een bakje rode rucolapesto. De aardige mevrouw begon te scheppen en keek mij vragend aan.
- Het is niet snel te veel, zei ik.
- Ben je soms verslaafd?
Natuurlijk vroeg ze dat heel aardig en het is waar dat ik daar deze week al eerder ben geweest voor dezelfde bestelling, maar het is toch geen vraag die je graag gesteld krijgt. Ik heb lang niet zo'n zin meer in pesto.

Vanochtend werd ik gewekt door de fanfare. Dat zou ik elke dag wel willen. Kan dat geregeld worden?

De pakkans is nul

De situatie wordt onhoudbaar. De schutting zit vol met mussen, mezen en vlaamse gaaien, die rotbeesten. Als ik even mijn hielen licht, bestormen ze en masse het grasveld in wording. Zodra ik dat in de gaten heb, dender ik elegant naar buiten waarop ze razendsnel naar de schutting fladderen waar ik ze niet kan bereiken want dan moet ik over de zaadjes lopen. En dan zitten ze op een rijtje, mij uit te lachen. En nu is het nog slecht weer, wat als de zon gaat schijnen? Of maakt dat niet uit? Ik weet ook helemaal niks. En nu heb ik een baan, vanaf woensdag al. Moet ik die maar afzeggen? En wat als het grasveld dan alsnog mislukt? Ik kan toch beter gaan werken, dan heb ik in ieder geval geld om plaggen te kopen. Niet zo leuk als echt gras natuurlijk (nu praat ik Alice na, ik heb daar geen mening over, hoewel José zegt dat die plaggen op plastic zijn bevestigd, een flinke tegenvaller).

De ww is er! We kunnen weer een week lang pinnen.

Onomatopee van de week:
trictrac

Werk

We zien allemaal vogels in onze tuin die we normaal niet zien, vooral duiven. Onze merel is gans van slag. We hebben eersteklas graszaad gezaaid. Althans, Alice heeft dat gedaan. Ik heb de taak op mij genomen het groeiproces visueel te volgen. Kan deze activiteit goed combineren met die van vogelverschrikker en poezendoder.

De Sodderflos

Ik was bezig aan een fantastisch gedicht over Alies' flosobsessie, maar kon er geen eind aan breien. Eigenlijk had ik pas vier regels, maar niet zo maar vier:

De sodderflos lost er op flos
Draad van grote flodderklos
Gaat van je taktaktaktaktak
Knuisten vol in natte kinnebak

Goed ritme, goed onderwerp, maar geen einde. En zo komt het dat ik drie dagen niet gepost heb. Excuses (moet van Corry) aan alle mensen die hier gekeken hebben en niets nieuws hebben aangetroffen.

Onomatopee van de week:
pneu

En ook dit is weer een geweldig avontuur

Bij ons in de buurt zijn twee supermarkten: één normale met brede gangpaden en iets wat lijkt op een assortiment, en een Konmar met gangpaden waar de mensen elkaar niet kunnen passeren en een half assortiment. Wat je ook besluit te gaan eten, je moet altijd ook nog naar een andere winkel als je je boodschappen bij de Konmar doet. Ik ga daar nog eens verschrikkelijke schade aanrichten.
Nu heb ik nog geluk: ik woon precies tussen beide winkels in en hoef alleen maar naar de Konmar als ik toevallig naar de bloemist ernaast ga. Manon daarentegen woont op kruipafstand: "Ik moet wel naar de Konmar." En dat is toch wel heel zielig.
Gisteren moest ik naar de bloemist om een hyacint te kopen. Ik heb diepvriespizza gegeten, want het regende.