vrijdag, april 12, 2002
donderdag, april 11, 2002
Gisteren in het DAGBLAD VAN HET NOORDEN:
Passagier voorkomt busongeluk
Een inwoner van Zwartemeer heeft gisteren voorkomen dat een lijnbus van Arriva uit de bocht vloog. De man greep het stuur van de chauffeur, toen die plotseling onwel werd. In de bus zaten tien passagiers. De chauffeur reed dwars door de middenberm van de Statenweg de rijbaan voor tegemoetkomend verkeer op. De passagier bracht de bus tot stilstand ter hoogte van het Drenthecollgege. Daar kwam de buschauffeur weer bij kennis. De passagier die het stuur greep, bleek zelf overigens niet in het bezit te zijn van een rijbewijs.
Wie is die man, vroegen wij ons de hele dag af. Wat doet hij in het dagelijks leven, hoe kon hij, zonder rijbewijs(!), zo doortastend optreden. De krant van vandaag bracht godzijdank antwoord, wederom op de voorpagina. Nardus "ik wist niet eens waar de rem zat" Maatje (65) blijkt een ex-marinier te zijn en "op kritieke momenten, zoals in die bus, komt die discipline na meer dan veertig jaren gewoon weer boven". Bij het artikel staat een foto waarop Nardus Maartje "demonstreert hoe hij afgelopen dinsdag in Emmen de stuurloze Arrivabus tegen de stoeprand aanreed". Met verbeten gezicht en al. Wij wensen hem en zijn vrouw Truus een fijn verder leven.
Passagier voorkomt busongeluk
Een inwoner van Zwartemeer heeft gisteren voorkomen dat een lijnbus van Arriva uit de bocht vloog. De man greep het stuur van de chauffeur, toen die plotseling onwel werd. In de bus zaten tien passagiers. De chauffeur reed dwars door de middenberm van de Statenweg de rijbaan voor tegemoetkomend verkeer op. De passagier bracht de bus tot stilstand ter hoogte van het Drenthecollgege. Daar kwam de buschauffeur weer bij kennis. De passagier die het stuur greep, bleek zelf overigens niet in het bezit te zijn van een rijbewijs.
Wie is die man, vroegen wij ons de hele dag af. Wat doet hij in het dagelijks leven, hoe kon hij, zonder rijbewijs(!), zo doortastend optreden. De krant van vandaag bracht godzijdank antwoord, wederom op de voorpagina. Nardus "ik wist niet eens waar de rem zat" Maatje (65) blijkt een ex-marinier te zijn en "op kritieke momenten, zoals in die bus, komt die discipline na meer dan veertig jaren gewoon weer boven". Bij het artikel staat een foto waarop Nardus Maartje "demonstreert hoe hij afgelopen dinsdag in Emmen de stuurloze Arrivabus tegen de stoeprand aanreed". Met verbeten gezicht en al. Wij wensen hem en zijn vrouw Truus een fijn verder leven.
woensdag, april 10, 2002
"Felisberto Hernández (Uruguay, 1902-1964) vécut triste et solitaire, donnant des récitals de piano dans des villes de province; il visita une fois Paris mais n'y fit sans doute la connaissance de personne."
(Felisberto Hernández (Uruguay, 1902-1964) leidde een treurig en teruggetrokken leven; hij gaf pianorecitals in provinciestadjes. Hij is één keer in Parijs geweest, maar heeft daar ongetwijfeld niemand leren kennen.)
Dat moet wel een groot schrijver zijn!
(Felisberto Hernández (Uruguay, 1902-1964) leidde een treurig en teruggetrokken leven; hij gaf pianorecitals in provinciestadjes. Hij is één keer in Parijs geweest, maar heeft daar ongetwijfeld niemand leren kennen.)
Dat moet wel een groot schrijver zijn!
dinsdag, april 09, 2002
Welkom!
Hoe komen de mensen bij Bonny.
Ze tikken het volgende in:
Kanovaren+gelderland
Brief+na+sollicitatie+afwijzing
+ Weblog+blog+groningen
De+greune+weide
Handgemaakte+papier
+trui+wanten
Achterhoek+hotel
En google brengt ze keurig bij mij. Leuke mensen, denk ik. Voor meer informatie over deze onderwerpen kun je mailen naar bonnydroevee@hotmail.com.
Hoe komen de mensen bij Bonny.
Ze tikken het volgende in:
Kanovaren+gelderland
Brief+na+sollicitatie+afwijzing
+ Weblog+blog+groningen
De+greune+weide
Handgemaakte+papier
+trui+wanten
Achterhoek+hotel
En google brengt ze keurig bij mij. Leuke mensen, denk ik. Voor meer informatie over deze onderwerpen kun je mailen naar bonnydroevee@hotmail.com.
maandag, april 08, 2002
Het aftellen is begonnen
Ja hoor, we zijn er in gestonken: we hebben een abonnement op het fonkelnieuwe Dagblad van het Noorden. We lezen ons een slag in de rondte, maar het is wel erg leuk zo'n regionale krant. We kunnen lezen waarom onze straat is opengebroken, dat we dit weekend gelijk hebben gespeeld en dat de dochter van Jan Kruis ook strips maakt.
- Dat laatste is oud nieuws, zegt Alice, dat wist ik al tien jaar.
Ik niet en zonder het Dagblad was ik het nooit te weten gekomen.
Ja hoor, we zijn er in gestonken: we hebben een abonnement op het fonkelnieuwe Dagblad van het Noorden. We lezen ons een slag in de rondte, maar het is wel erg leuk zo'n regionale krant. We kunnen lezen waarom onze straat is opengebroken, dat we dit weekend gelijk hebben gespeeld en dat de dochter van Jan Kruis ook strips maakt.
- Dat laatste is oud nieuws, zegt Alice, dat wist ik al tien jaar.
Ik niet en zonder het Dagblad was ik het nooit te weten gekomen.
woensdag, april 03, 2002
Het hele traject
Gisteravond constateerde ik dat mijn broek (pantalon, zegt Corry) rijp was voor de wasmand. Overal vlekken en luchtjes, dat kon niet missen. Met een tevreden gevoel ging ik naar bed: eindelijk is het een keer gelukt iets te volbrengen. Deze broek heeft het normale traject afgelegd: uit de was, in de kast, aan mijn benen totdat hij vies is, in de was. Maar hoe vaak gaat het niet anders en maak ik na weken van wasverwaarlozing een willekeurige scheiding tussen wat terug de kast in kan en wat een 40gradenbad moet ondergaan.
Heel onbevredigend.
Zo hoop ik ooit nog eens een potlood tot het gummetje op te slijpen, een schrift van kaft tot kaft vol te schrijven, een zak aardappelen op te krijgen voordat ze verrot zijn. En dan natuurlijk triomfantelijk naar de winkel: ik heb ècht nieuwe nodig.
Gisteravond constateerde ik dat mijn broek (pantalon, zegt Corry) rijp was voor de wasmand. Overal vlekken en luchtjes, dat kon niet missen. Met een tevreden gevoel ging ik naar bed: eindelijk is het een keer gelukt iets te volbrengen. Deze broek heeft het normale traject afgelegd: uit de was, in de kast, aan mijn benen totdat hij vies is, in de was. Maar hoe vaak gaat het niet anders en maak ik na weken van wasverwaarlozing een willekeurige scheiding tussen wat terug de kast in kan en wat een 40gradenbad moet ondergaan.
Heel onbevredigend.
Zo hoop ik ooit nog eens een potlood tot het gummetje op te slijpen, een schrift van kaft tot kaft vol te schrijven, een zak aardappelen op te krijgen voordat ze verrot zijn. En dan natuurlijk triomfantelijk naar de winkel: ik heb ècht nieuwe nodig.
zondag, maart 31, 2002
Geen foto
Het is alweer een week geleden dat Alice en Roelke in de Greune Weide in Eibergen séjourneerden. Nu ik er over denk: dit weekend was eigenlijk meer geschikt (geschikter? een twijfelgeval) geweest. HAHAHA.
Eibergen is natuurlijk geen Parijs, maar ze hebben het ongetwijfeld leuk gehad. Laat ons echter liever ter zake komen: ze hebben geen foto gemaakt van Genoveva Hoppenreijs. Fototoestel vergeten. Alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. Ik sta er helemaal alleen voor. We zijn dus afhankelijk van ooggetuigenverslagen voor een portret van Genoveva Hoppenreijs:
Hoe ziet ze eruit?
-Wel gewoon.
Is ze leuk?
-Ze is heel aardig.
Op wie lijkt ze, wat voor type is ze?
-Ze lijkt eigenlijk wel een beetje op...jou.
Dat is toch niet wat je verwacht?! Dat is toch van je godverdomme hier en van je godverdomme daar?! Fototoestel vergeten en dan ook nog dit?
Het is alweer een week geleden dat Alice en Roelke in de Greune Weide in Eibergen séjourneerden. Nu ik er over denk: dit weekend was eigenlijk meer geschikt (geschikter? een twijfelgeval) geweest. HAHAHA.
Eibergen is natuurlijk geen Parijs, maar ze hebben het ongetwijfeld leuk gehad. Laat ons echter liever ter zake komen: ze hebben geen foto gemaakt van Genoveva Hoppenreijs. Fototoestel vergeten. Alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. Ik sta er helemaal alleen voor. We zijn dus afhankelijk van ooggetuigenverslagen voor een portret van Genoveva Hoppenreijs:
Hoe ziet ze eruit?
-Wel gewoon.
Is ze leuk?
-Ze is heel aardig.
Op wie lijkt ze, wat voor type is ze?
-Ze lijkt eigenlijk wel een beetje op...jou.
Dat is toch niet wat je verwacht?! Dat is toch van je godverdomme hier en van je godverdomme daar?! Fototoestel vergeten en dan ook nog dit?
vrijdag, maart 29, 2002
Iedereen staakt op zijn eigen sympathieke manier.
Het beroemdste winkelcentrum van Parijs zijn (is?) de Hallen, drie minuten lopen van het Centre Pompidou. Er is een hoop dat je op de Hallen tegen kunt hebben, bijvoorbeeld dat het er verschrikkelijk is, maar er is ook een reden om er wèl heen te gaan: de Fnac. De Fnac alleen kan al een reden zijn om naar Frankrijk te gaan.
Maandag ging ik naar de Fnac in de Hallen en tot mijn schrik zag ik brede tafels voor de ingang staan. Achter de tafel zaten actiebereide mensen te staken en ik kon mijn solidariteit met hen laten blijken door een handtekening te zetten. Daarvoor moest ik wel in de rij staan, want stakers kunnen onvoorwaardelijk op steun rekenen in Frankrijk. In de Hallen verdienen Fnackers het minst van heel Frankrijk, terwijl je zou denken dat ze juist het best beloond moesten worden omdat ze elke dag naar de Hallen moeten, maar daar hadden ze het niet eens over. Het was een heel sympathieke actie, want de Fnac was gewoon open.
Later hoorde ik dat ze in de Fnac in de Bastille net zo'n actie hebben gevoerd.
- Ik vraag me toch af waar die Fnac is waar ze zo goed betalen, zei Remco.
Gisteren zat ik in de trein terug naar huis. Mijn coupé werd in Utrecht overspoeld door bouwvakkers die een betere CAO willen. Ik hoorde goede en minder goede bondsliederen en enkele fantastische verhalen over bouwvakkers die per week 40 uur moeten reizen en zes keer per week om vier uur op moeten staan. Ook kreeg ik twintig heerlijke chocolade paashaasjes in een strijdbare verpakking: Een man een man, een woord een woord. Dat slaat vast ergens op.
Vandaag zit ik,
werkloos als ik ben,
wat in de tuin te soezen
en van mijn chocola
en Franse boekjes te genieten.
Prima alles.
Weertje.
Het beroemdste winkelcentrum van Parijs zijn (is?) de Hallen, drie minuten lopen van het Centre Pompidou. Er is een hoop dat je op de Hallen tegen kunt hebben, bijvoorbeeld dat het er verschrikkelijk is, maar er is ook een reden om er wèl heen te gaan: de Fnac. De Fnac alleen kan al een reden zijn om naar Frankrijk te gaan.
Maandag ging ik naar de Fnac in de Hallen en tot mijn schrik zag ik brede tafels voor de ingang staan. Achter de tafel zaten actiebereide mensen te staken en ik kon mijn solidariteit met hen laten blijken door een handtekening te zetten. Daarvoor moest ik wel in de rij staan, want stakers kunnen onvoorwaardelijk op steun rekenen in Frankrijk. In de Hallen verdienen Fnackers het minst van heel Frankrijk, terwijl je zou denken dat ze juist het best beloond moesten worden omdat ze elke dag naar de Hallen moeten, maar daar hadden ze het niet eens over. Het was een heel sympathieke actie, want de Fnac was gewoon open.
Later hoorde ik dat ze in de Fnac in de Bastille net zo'n actie hebben gevoerd.
- Ik vraag me toch af waar die Fnac is waar ze zo goed betalen, zei Remco.
Gisteren zat ik in de trein terug naar huis. Mijn coupé werd in Utrecht overspoeld door bouwvakkers die een betere CAO willen. Ik hoorde goede en minder goede bondsliederen en enkele fantastische verhalen over bouwvakkers die per week 40 uur moeten reizen en zes keer per week om vier uur op moeten staan. Ook kreeg ik twintig heerlijke chocolade paashaasjes in een strijdbare verpakking: Een man een man, een woord een woord. Dat slaat vast ergens op.
Vandaag zit ik,
werkloos als ik ben,
wat in de tuin te soezen
en van mijn chocola
en Franse boekjes te genieten.
Prima alles.
Weertje.
maandag, maart 25, 2002
maandag, maart 18, 2002
Het materiaal moet in orde zijn
Wat je ook voor nieuws aanpakt, zorg dat je dure dingen koopt ter ondersteuning.
Nieuwe taal leren? Haal onmiddellijk de desbetreffende Van Dales in huis.
Tuinieren? Verwen jezelf en schaf het uiterst handige, tevens mooi vormgegeven gereedschap van Wolfgarten aan.
Een weblog starten kan niet zonder supersnelle schlepptop (zoals de Duitsers zeggen) met infraroodpoort natuurlijk, zodat je ook in de trein kunt posten.
Klussen, koken, sporten, voor alles kan en moet je benodigdheden kopen en alleen het beste is goed genoeg.
Het is zo leuk potsierlijk om als beginneling een veel te dure uitrusting te kopen. En het wat geeft het als je na een paar geestdriftige weken de nieuwe dure spullen in een hoek parkeert.
Zo zijn wij nooit verder gekomen dan pagina 112 van Max Euwes reeds genoemde schaakhandleiding, terwijl we pas op pagina 102 "zelf een partijtje durven proberen te spelen" ("het zal nog geen kunstwerk worden, maar ook geen geschuif zonder enig plan"), maar we zijn reuze tevreden met het schitterende handgemaakte schaakspel dat op de salontafel staat te pronken. Wij maken ons dan ook geen zorgen over de euro's die wij vanmiddag naar de Welkoop hebben gebracht. Men zal dankzij onze degelijke aambeeld takkenschaar ware tuiniers in ons herkennen, zelfs als we het braakliggend terrein achter ons huis nimmer zullen ontdoen van zijn huidige troosteloze aanblik.
Wat je ook voor nieuws aanpakt, zorg dat je dure dingen koopt ter ondersteuning.
Nieuwe taal leren? Haal onmiddellijk de desbetreffende Van Dales in huis.
Tuinieren? Verwen jezelf en schaf het uiterst handige, tevens mooi vormgegeven gereedschap van Wolfgarten aan.
Een weblog starten kan niet zonder supersnelle schlepptop (zoals de Duitsers zeggen) met infraroodpoort natuurlijk, zodat je ook in de trein kunt posten.
Klussen, koken, sporten, voor alles kan en moet je benodigdheden kopen en alleen het beste is goed genoeg.
Het is zo leuk potsierlijk om als beginneling een veel te dure uitrusting te kopen. En het wat geeft het als je na een paar geestdriftige weken de nieuwe dure spullen in een hoek parkeert.
Zo zijn wij nooit verder gekomen dan pagina 112 van Max Euwes reeds genoemde schaakhandleiding, terwijl we pas op pagina 102 "zelf een partijtje durven proberen te spelen" ("het zal nog geen kunstwerk worden, maar ook geen geschuif zonder enig plan"), maar we zijn reuze tevreden met het schitterende handgemaakte schaakspel dat op de salontafel staat te pronken. Wij maken ons dan ook geen zorgen over de euro's die wij vanmiddag naar de Welkoop hebben gebracht. Men zal dankzij onze degelijke aambeeld takkenschaar ware tuiniers in ons herkennen, zelfs als we het braakliggend terrein achter ons huis nimmer zullen ontdoen van zijn huidige troosteloze aanblik.
Abonneren op:
Posts (Atom)