maandag, september 26, 2005

Zo adrem

Ik woon alleen. In een heel groot huis. En ik kom wel mensen tegen, thuis, op het voetbalveld, in de supermarkt, maar de dingen maak ik voornamelijk mee in de trein.

Behalve laatst, met Bommen Berend, in de Febo, toen een boze man de mayonaisetap in het hete frituurvet gooide. Dat was wat, vooral toen de politie overging tot een charge in de snackbar. Was helemaal niet nodig, twee potige mannen hadden de rebel al bij de kladden. Zij hoopten dat hij de tyfus en kanker kreeg, althans dat zeiden ze. Ik besloot dat ik meer zin had in shoarma dan in patat. Soms is het lastig vast te houden aan je vegetariaat.

In de trein is ook veel asocialiteit. Vooral in overvolle treinen. Dat is fijn, want dan maak ik nog eens wat mee. Ik ga tenslotte nooit naar het voetbalstadion of naar het strand, dus ik moet het van het openbaar vervoer hebben.
Van de week zaten er onder anderen en onder meer vier asociale jongeren in mijn wagon. "Tjonge jonge, wat ziet iedereen er hier gezellig uit zeg", zeiden ze ironisch tegen elkaar. Aan alle medereizigers weidden ze een paar zinnen. "Zit zeker onder de plak bij zijn vrouw", "heeft vast een kutbaan", "kan ongetwijfeld heel goed punniken en verder niks", etc. Al die arme hardwerkende forensen in de trein van Leeuwarden naar Groningen. Een dag lang zwoegen en dan zo behandeld worden door een stel achttienjarige nietsnutten. Ik voelde mijn woede en haat groeien. Niemand greep in, ik ook niet. Ze waren bij mijn buurman aangekomen die een beetje lag te dommelen. "Is vast niet getrouwd," zeiden ze tegen elkaar. Eentje deed of hij er een aantekening van maakte.

En dan zijn ze bij mij. Ik ga er even recht voor zitten. Ik denk aan kanker en tyfus en dat ik hoop dat ze het krijgen. Op jonge leeftijd. Slepende, slopende ziektes. Benen geamputeerd zonder verdoving. Wapperende haren tussen de deuren van een wegrijdende trein. Ik kijk ze aan met alle verachting die ik in me heb en wacht.
"Grijpskerk", zegt een van de vier terwijl we langs een station zoeven, "stopt de trein hier niet?"
"NEE!!!", snauw ik, "moet je de dienstregeling lezen, dan had je het geweten!!"

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Op basis van eigen ervaring denk ik dat deze jongens inmiddels ergens met hun haren klem tussen de deur van een trein door het land razen.
Al fietsend over het fietspad langs de korreweg werd ik ingehaald door een jakkerende pokdalige foute puber op een snorfiets die de rest van de fietspadgebruikers met z'n rijgedrag terroriseerde en wenste hem een ongeluk. Ik had het nauwelijks bedacht of hij werd bij een afslag door een automobilist die verzuimde hem voorrang te verlenen van z'n snorfiets gereden. De auto stopte en twee megafoute mannen stapten uit, negeerden de overeind krabbelende puber totaal en inspecteerden hun auto op beschadigingen. Achteromkijkend kreeg ik nog net mee hoe de puber bijna verontschuldigend de mannen duidelijk maakte dat er, ondanks een openliggend knie en een kromme snorfiets, met hem niets aan de hand was, en zag de ongure types in hun auto stappen en met gierende banden wegrijden.

Anoniem zei

Zucht......was ik nog maar achttien. Ongenuanceerd de rest van de wereld de schuld geven van mijn door hormonen geterroriseerde humeur en nog niet toe aan zelfreflectie.