Human kindness is overflowing

In opstand gekomen tegen de weergoden besloten Aliesje en ik tot een fietsvakantie binnen de lage landen. Wij maken toch godverdomme zelf wel uit wat we doen, en niet het weer? Wij besloten te gaan "fietsen langs bierbrouwerijen" want dat was de enige beschreven route die we hadden, en het thema sprak ons aan.
We vertrokken op een maandag en het was droog. Dinsdag was het droog. Woensdag scheen de zon en donderdag was het weer bijkans te mooi om te fietsen. "Dat is onze verdienste", vonden we. Je moet het weer gewoon dwingen, net als je haar, althans dat zei mijn moeder vroeger wanneer ik wanhopig voor de spiegel stond.

Die donderdag is alweer een week geleden en nog steeds hoor ik mensen praten over die heerlijke vorige week donderdag. Ja, dat was wat. Ik kan er nog van nagenieten. Vorige week donderdag, mmmm. Dat er al weer een hele week weerleed overheen is gekomen doet daar niets aan af. Integendeel.
Eigenlijk hadden wij de Lachouffe brouwerij in Achouffe willen bezoeken, maar die was volgeboekt. Vandaar ons compensatiegedrag 's avonds in de taveerne vlakbij de camping. In Nadrin was dat als ik me niet vergis. Hoe snel vergeet je de namen van de gehuchten waar je je vakantie hebt doorgebracht!
Aan het tafeltje naast ons zaten twee mensen die ook Lachouffe dronken. De man een blonde, de vrouw een donkere (zoetere). Iedereen die naar binnen of buiten ging kuste dit stel. Wij hieven zo nu en dan ons glas om te proosten (santé, zeiden we dan zo joviaal mogelijk voor een Nederlander in België), verder was er geen contact. Totdat de man zich direct to mij wendde:

- Weet u, ik ben een zeer gelukkig man.
- Van harte.
- Twee vrouwen heb ik gehad en ik kan in alle eerlijkheid zeggen: ze zijn allebei even goed.
- Dan bent u zeker een gelukkig man!
- Nou en of. En iedere man die zegt: ik heb twee vrouwen gehad, maar de tweede was niet zo goed als de eerste, da's n'n leugenaar.
- Ik heb dat nog nooit een man horen zeggen.
- Nou ik wel, en ik weet: het is niet waar. Ik heb maar twee vrouwen aangeraakt in mijn leven en allebei waren ze even goed en dan heb ik het over seks hè.
- Ja natuurlijk, zei ik net iets te snel.
- En jij kan het weten: wat wil een vrouw nou liever: een man die vrouw na vrouw afwerkt, of één die trouw is en slechts twee vrouwen aanraakt in zijn hele leven.
- Maar uw leven is toch nog niet voorbij? vroeg ik schalks.

Iedereen begreep dat er een einde was gekomen aan de genoeglijke donderdagavond. De inmiddels chagrijnige tweede vrouw die al meerdere malen haar praatgrage partner had gemaand door te drinken, de dronken, trouwe man zelf, de barman, en ook ik vond het ook welletjes. Alleen de stug doorlezende Aliesje dacht nog niet aan opstappen, maar die had zich de laatste uren beperkt tot citroenthee. Gelukkig maar, zo was er nog iemand die vrijdagochtend de donkere wolken zag komen en de benodigde daadkracht had de tent tijdig af te breken.