Moet het blog stilstaan enkel omdat ik ziek ben? Allicht niet. Ik moet denken aan die duizenden mensen die elke dag trouw mijn blogspot bezoeken. Hup, dat bed uit, badjas en sloffen aan, stoombadje, drie aspirines en inloggen. Straks mag ik weer plat.
Hoe is het om thuis weg te rotten terwijl de rest van de mensheid hard aan het werk is, dynamisch straten oversteekt, leeft? Ik leef in een verstilde wereld, een voorproefje van bejaardheid. Gisteren regende het, vandaag schijnt de zon, tot zo ver de buitenwereld. Binnen is het 21 graden, heeft Ivanisevic net verloren van Golmar, is er geen brood meer alleen rijstewafels, moet er gestofzuigd worden en is er zojuist een accept-giro van de IBG bezorgd.
Tijd voor een kwast.